Een zondig mens aan Jezus’ voeten

De gehele nacht hadden ze gevist en niets gevangen. En toen op het woord van de Heere Jezus, tegen alle visserservaring in, was het net zo vol gekomen met een menigte vissen dat het scheurde. Een tweede vissersbootje moest te hulp schieten. De twee vissersbootjes werden zo vol van de gevangen vissen dat ze bijna zonken.

Na deze bijzondere gebeurtenissen zien we Petrus aan de voeten van de Heere Jezus. De tekst spreekt van de knieën van Jezus. We zullen moeten bedenken dat Jezus in het schip zit en dat Petrus voor Hem neervalt. Vandaar de knieën van Jezus. Daar horen we Petrus belijden: ‘Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens’.

Wat bedoelt Petrus met deze woorden? Misschien had u een andere reactie van Petrus verwacht.

Je zou denken dat Petrus aan Jezus’ voeten komt om Hem te eren en te aanbidden. We horen echter een belijdenis van zonde. Hij zegt het niet te verdienen dat de Heere met hem omgaat. Petrus zegt het zelfs heel sterk: Heere, verlaat mij, ga weg van mij, want wij passen niet bij elkaar; ik ben niet waardig in Uw gezel- schap te blijven.

Petrus ziet een groot verschil tussen Jezus en wie hijzelf is. Hij zegt: ‘ik ben een zondig mens’.

Waar komt deze reactie van Petrus uit voort? Natuurlijk was er de verbazing over de wonderlijke visvangst. Maar er is meer geweest.

Het gaat over Wie Jezus is! Nu ziet Petrus Wie Hij is. Hij is overweldigd door de indruk van Jezus’ Goddelijke macht en majesteit.

Hij had gezegd: ‘Op Uw woord zal ik het net uitwerpen’. En nu, ziende wat er gebeurd is, hoe de Heere Jezus de vissen naar het net heeft getrokken en de vissen in het net heeft gebracht, is zijn ziel vervuld met diepe indrukken van de Godheid van de Heere Jezus.

Almacht en grootheid

Petrus kijkt van de vissen naar Jezus en van Jezus naar de vissen. Zo dringt de werkelijkheid door in zijn hart. Nu beseft hij Wie er bij hem in het schip is. Niemand minder dan God Zelf!

‘Heere, Kurios’, zo roept Petrus uit. Hij ziet in Jezus de almacht en de grootheid van God, Die maar hoeft te spreken en het is er, te gebieden en het staat er.

Aan Petrus wordt één van de grootste verborgenheden geopenbaard. Zijn ogen worden geopend om te zien Wie de Heere is. Dat blijk uit zijn reactie. Hij zag het: ‘Jezus is de Christus, Hij is waarachtig God en waarachtig mens’. Petrus is zich hier bewust in de tegenwoordigheid van God te staan. Daarom ziet hij zichzelf als een zondig mens.

Dat gebeurt altijd wanneer een mens in de tegenwoordigheid van God wordt gebracht. De ontmoeting met God maakt ons nederig en klein. Het werkelijk kennen van onszelf komt voort uit de ontmoeting met God. Petrus ziet hier zichzelf voor het aangezicht van God. Dat bewerkt een nederigheid van hart en een belijdenis van schuld.

Van nature missen wij de ware kennis van God. Mensen kunnen zelfs met God spot- ten en Zijn Naam onteren. Maar wanneer God Zichzelf bekendmaakt, komen we op onze knieën terecht.

We kunnen veel van God weten, veel over Hem spreken, indruk maken op anderen met onze kennis van de leer en de kerkge- schiedenis, maar als de Heere in ons leven komt, wordt alles anders.

Wat kunnen we zelfs hoog staan met ons- zelf in ons spreken en redeneren over God en Zijn Woord.

In de ontmoeting met God gaan we besef- fen dat Hij veel groter en heiliger is dan wij ooit beseften en bespraken. Toen Job God ontmoette, riep hij uit: ‘Met het gehoor des oors heb ik U gehoord, maar nu ziet U mijn oog. Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw, in stof en as’.

Kwamen wij al zó als een zondig mens bij de Heere terecht? Jezus toonde Wie Hij is en Petrus viel aan Zijn voeten neer. Dat gebeurde bij Saulus van Tarsen en bij Jesaja en bij David. Het gebeurt bij allen die Hem vrezen. Het wordt onze belijde- nis: ‘Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens’.

Petrus zegt van zichzelf dat hij een zondig mens is. Het is een belijdenis rechtstreeks uit zijn hart. Hij weet en voelt een zondig mens te zijn. In de ontmoeting met God komen we tot de kennis van onszelf. Petrus kijkt hier met een diepere zelfken- nis naar zichzelf dan tevoren: ‘Heere, ik Uw discipel? Dat zal niet gaan, ik ben onge- schikt, ik ben een zondig mens’. Kennen wij dit oordeel over onszelf?

Petrus ging zeggen hoe hij is voor Gods ogen. Deze zelfkennis is nodig en geze- gend. Het is de boetvaardigheid die woont in het hart van een mens die zichzelf leert kennen voor de hoge God. Boetvaardig- heid woont juist daar waar wij onszelf schuldig weten tegenover Gods wondere goedheid voor een ellendig mens.

Grote ontferming

Jezus deed niet wat Petrus vroeg. Hij ver- liet hem niet! Hij keerde Petrus niet de rug toe. Nee, Jezus keert Zich juist in grote ontferming tot een zondig mens. Hij zei tot Petrus: ‘Vrees niet’. Wat een dierbaar woord van Zijn lippen. We verdienen wel dat Hij Zich van ons zou afkeren, maar Hij doet het niet. Tot vrezende harten spreekt Hij geruststellende woorden. Direct kwam de Zaligmaker met Zijn troost. Hij liet Petrus niet wachten. Indien Hij ons aan onszelf zou overlaten, we zouden omkomen. Maar Jezus gaat niet weg van mensen die van zichzelf moeten belijden: ‘Ik ben een zondig mens’.

Steeds weer klinkt het van Zijn lippen: ‘Vrees niet’. En waarom dan niet? Omdat Hij een volkomen Zaligmaker is. Hij zal de ongerechtigheid dragen, de schuld ver- zoenen, de prijs betalen. Voor een zondig mens die buigt aan Jezus’ voeten valt het eeuwig mee.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen