‘Begin niet bij de verkiezing, maar bij de roeping’

De e spreker sprak ooit met een jongen van buiten de kerk over de onbegrijpelijkheid van de pre- destinatie: ‘God maakt onderscheid waar het niet is, door Zijn welbehagen. God is God’. Jaren later begreep de jongeman er het belangrijkste van: ‘Als er geen uitver- kiezing was, kon ik niet zalig worden. Want wij kiezen niet voor God; wij hebben tegen Hem gekozen. Als Hij niet de eerste is…’. Velen vinden het verbond belangrijker en gaan uit van een aanwezig geloof, waarin je alleen nog moet groeien. Ds. Sonnevelt: ‘Als wordt gezegd: ‘Jezus wil niets liever dan iedereen zalig maken,’ blijft wel iets onbenoemd. Het echte volle Evangelie bevat twee punten: God geeft Zijn Zoon aan de mensen en God geeft mensen aan de Zoon. Je moet Johannes 3:16 in de con- text lezen (ook vers 3, 11 en 36): wij liggen onder Gods toorn en nemen Hem niet aan, tenzij er een wonder van levendmakende genade gebeurt. Denk echter niet: als ik uitverkoren ben, kan God mij toch wel zalig maken. Het gaat er niet om wat God kan, maar om wat God wil. Begin niet bij de verkiezing, maar bij de roeping’. Ds. Sonnevelt verwees steeds naar Bra-

kels ”Redelijke godsdienst”. Daarin wordt duidelijk dat een gelovige verzekerd kan zijn van de verkiezing. ‘Remonstranten vinden ons tobberig, maar als je je eigen hart kent, vind je geen rust in je eigen keuze. Het komt van Gods kant en alles van de mens wordt afgesneden. Dan krijgt Hij alle eer’.

De predikant benadrukte dat de uitver- kiezing niet losstaat van het verbond met Israël en de verwachting voor hen. ‘Dat maakt ons bescheiden en het bewaart voor dwalingen’.

Verbond

Op zaterdagmorgen sprak ds. A. Schot over verbond en roeping. ‘Zonder ver- kiezing geen verbond’, hield hij de zestig studenten voor. ‘Als je een van beide niet helder hebt, ga je schuiven. In de ver- kiezing heeft God bepaald wie er zalig worden, in het genadeverbond hoe’.’. Hellenbroek zegt dat God de mens verbondsgewijze regeert, zei ds. Schot. ‘Wij denken vaak individualistisch. God ziet ons echter aan in ons verbondshoofd: of in Adam of in Christus. Het gena- deverbond is met Christus opgericht en dat is de weg waarin Hij het eigendom wordt van de zondaar en andersom’.

Beloften

‘Velen laten roeping en verbond samenval- len, zodat de verbondsbeloften voor alle gedoopten zijn. Wij maken onderscheid tussen het wezen en de bediening van het verbond. Wezenlijk behoren alleen Gods kinderen ertoe, zij delen in de beloften van het verbond. De kerkmensen, die leven ‘op de erve van het verbond’, worden uitwendig geroepen. Dat is het aanbod van genade met bevel van bekering en geloof, maar aan die voorwaarden kunnen en willen wij nooit voldoen. Die eis moet ons in de klem brengen. In het genade- verbond belooft God dat Hij Zelf geloof en bekering schenkt; dat zijn geen voor- waarden, maar vruchten van de verkiezing. Die beloften mag je niet losmaken van Christus. Van het genadeverbond moeten we geen werkverbond maken. Wij leggen dan ook de nadruk op wedergeboorte en niet, zoals andere gemeenten, veel meer op het geloof’.

In het forumgesprek kwam de vraag aan de orde of we mogen pleiten op Gods beloften. ‘Niet als rechthebbende, maar als een boeteling’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen