Jezus’ opdracht om te bidden voor arbeiders in Zijn oogst

We e lezen in Matthéüs 9 dat de Alwetende de diepe geestelijke nood van de mensen peilt (vers 36). Allen leven op het erf van Zijn genadeverbond. Allen zijn bevoorrecht. Allen zijn kinderen van Abraham, afgezonderd van de wereld en de omliggende heidenvolken. Toch is er meer nodig... Uitwendige zegeningen zijn groot, maar maken niet zalig.

De Hartenkenner is ontroerd tot in het diepst van Zijn ziel. De toestand van de mensen die Hij voor Zich ziet, is gelijk aan een kudde schapen die geen herder heeft. Zo’n kudde is altijd, maar zeker in Israël, te beklagen. De schapen raken zo vermoeid dat ze uiteindelijk van ellende ergens op de grond gaan liggen, verstrooid en uitgeput.

Het volk heeft wel herders, maar dat zijn huurlingen. De kerkelijke leiders in die dagen bedriegen de mensen voor de eeuwigheid. Ze leggen lasten op die te zwaar zijn om te dragen. Arme schapen die altijd maar met de zweep van de wet geslagen worden. Arme schapen die stipt moeten leven naar de regels van de wetten van Mozes. Arme kudde die de zaligheid moet ‘verdienen’. Liefde, ernst en bewogenheid van hun herders kennen zij niet. De Naam van Jezus Christus, de ene Naam tot zaligheid, wordt niet genoemd. Israël heeft echte herders nodig, die het beeld van de goede Herder vertonen.

Arbeidskrachten nodig

U hoeft er niet aan te twijfelen of Jezus hier spreekt over de roeping van Zijn jongeren in een noodsituatie. In het volgende hoofdstuk zendt Hij Zijn discipelen uit.

Maar dat is blijkbaar niet voldoende. Er zijn meer arbeidskrachten nodig. Waarom? Omdat Gods Zoon in het Galilea van Zijn dagen, maar ook wereldwijd, een grote oogst ziet rijpen. Die moet worden binnengehaald. Daarvoor is extra mankracht nodig.

Immanuël zal naar Golgotha gaan. Daar zal Hij Zijn leven afleggen. Hij zal het wederom nemen. De vrucht daarvan zal zijn dat Hij zaad ziet. De nieuwtestamentische tijd breekt aan. Verloren schapen van het huis van Israël zullen worden toegebracht. Andere schapen, die van Zijn stal niet zijn, zullen Zijn stem ook gaan horen. Zijn huis zal vol worden.

De schapen van Zijn kudde hebben voedsel nodig. Juist in de oogsttijd zijn arbeiders onmisbaar. Die nood probeert Jezus Zijn discipelen duidelijk te maken. Hij zegt heel nadrukkelijk: ‘Bidt dan...’. . Vooral het woordje ‘dan’ geeft de klem hiervan aan. Er wordt een werkwoordsvorm gebruikt die ziet op een gedurige activiteit. Bidt zonder ophouden! Volhardt in het gebed.

Het is een bevel. Het is Zijn eis. Ook als u niet bidden kunt of wilt, toch doen, al is het met uw verstand. Wees verlegen om Gods Geest en Zijn genade. Nodig is dat Gods Geest uw ogen en hart opent. U doorleeft uw nood, maar krijgt ook een levend besef van de nood van uw naaste. Zoveel zielen die met u op reis zijn naar de eeuwigheid, waaronder nog zo velen die de Heere niet kennen. De liefde Gods uitgestort in de ziel, geeft wederliefde tot Hem, Zijn Woord, Zijn geboden, Zijn inzettingen en Zijn Kerk. Ook al kunt u niet alles begrijpen, u zoekt de binnenkamer op en doet wat de Koning van de Kerk van u vraagt. Het is Zijn opdracht om te bidden voor arbeiders in de oogst. Uw gebed, door Gods genade, uit de nood geboren, komt op vanuit de diepte, vanuit de verootmoe-diging met het besef dat het onverdiend is dat de Heere naar u omziet. Maar er is ook geloof, een vertrouwen en verwachting (hoe klein misschien ook) dat de God van de oogst uw gebed hoort en verhoort, op Zijn tijd en wijze, om Zijn grote Naam, om Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus, Die Hij altijd hoort en verhoort op grond van Zijn werk en voorbede.

Zijn oogst

In Hem ligt de vastheid en de zekerheid. Hij is de grote Eigenaar van de oogst, verkoren door de Vader, gekocht met Zijn bloed, bijeen verzameld en toegebracht door Zijn Geest, totdat de gehele oogst rijp is en binnengehaald wordt in de hemelse schuur. Er komt geen mens aan te pas. Die schakelt Hij wel in, maar Hij schakelt op Zijn tijd ook weer uit. Het is Zijn oogst. Daarom is er ook een zekere verwachting dat de oogst er komt. Maar ook een geloofsvertrouwen dat Hij voor arbeiders zal zorgen, ook al is het aan onze kant onverdiend.

God staat garant voor de oogst en voor de arbeiders. Hij stoot uit... In de kanttekeningen lezen we: ‘uitzenden, door de kracht van Zijn Geest gewillig en bekwaam gemaakt’.

Ondanks hun bezwaren, tegenstand en onmogelijkheden buigt God hun wil om en maakt hen gewillig. Er komt een overgave en gehoorzaamheid, geloofsvertrouwen en stil berusten in Zijn beleid. Ze mogen volgen, Hem volgen. Dan gaat het nooit verkeerd. Mozes mag zich niet aan zijn roeping onttrekken. Jeremia heeft geen bezwaren meer. God wint Jesaja en al Zijn knechten in om de weg te gaan, die Hij wil dat zij gaan zullen.

Hem volgen, Zijn voetstappen drukken, zichzelf verloochenen, hun eigen vlees kruisigen en Zijn beeld vertonen, Zijn kruis dragen om door Hem gebruikt als een nietig instrument, als slijk in Zijn vingers, bruidswerver te zijn voor de hemelse Bruidegom, zielen tot Hem leiden, Zijn oogst bijeen verzamelen en binnenhalen in Zijn hemelse schuur, dat is het heerlijkste werk dat er is. Het is onmogelijk in onszelf, maar de kracht ligt in de Meester, Die roept, Die de Getrouwe is en het ook doen zal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen