Opspringen Van Vreugde, Zelfs In Een Crisis

Inderdaad logisch, want niemand zal ontkennen dat de overheid voor grote uitdagingen staat. Niet voor niets is er 80 miljard euro aan steunmaatregelen in de economie gepompt. Daarnaast stelt de klimaatverandering ons als mensheid voor een enorme uitdaging. Ook blijkt onze welvaart een prijskaartje te hebben. We willen luxe en consumeren, maar zijn nauwelijks bereid om de prijs daarvoor te betalen. We willen vrede en rust, maar investeren niet in de noodzakelijke randvoorwaarden. Sterker nog, we komen onze verplichtingen niet eens na: als het om defensie gaat, geven we niet thuis.

Kwetsbaren

Jaarlijks vraag ik tijdens de financiële beschouwingen aandacht voor de kwetsbaren, zoals de mensen met een laag inkomen. De marginale druk op elke extra verdiende euro is gigantisch. In sommige gevallen betalen mensen met een laag inkomen 80 cent belasting voor elke extra verdiende euro.

Ook de eenverdieners verdienen onze aandacht. Opnieuw is het niet gelukt om de kloof tussen een- en tweeverdieners te verkleinen. Met kunst en vliegwerk is de koopkracht op peil gebracht, maar in het slechtste geval betalen eenverdieners nog steeds bijna zeven keer zoveel belasting als tweeverdieners. Daar komt nog iets bij. Er ligt een wetsvoorstel in deze Kamer waarin de bevriezing van de kinderbijslag wordt beoogd. Dit plan werd alleen gesteund door de huidige coalitie (32 van de 75 zetels). Interessant om te bezien hoe het met dit nare wetsvoorstel zal aflopen.

Probleemaanpak

De Eerste Kamer is ook de Kamer van reflectie. Daarom heb ik aandacht gevraagd voor de wijze waarop het kabinet problemen aanpakt. Elk probleem dat opgelost moet worden, lijkt meteen uit te groeien tot een crisis. Vervolgens zetten we daar een zak geld tegenaan, zoeken naar meerderheden, en zo denken we het probleem weer op te lossen. In de Miljoenennota 2022 schrijft de minister van Financiën vervolgens: “De Nederlandse economie staat er anderhalf jaar na het begin van de coronacrisis goed voor. Dat hebben we in de eerste plaats te danken aan de enorme veerkracht van ondernemers en van de samenleving als geheel. Daarnaast lijken de forse steunpakketten van de overheid effectief te zijn”.

O ja, zeg ik dan? Is dat alles? Of is er ook dankbaarheid tot God, Die ook ons economisch leven beheerst? Daarom sloot ik af met een ontroerend verhaal dat ik ooit hoorde. Een jochie van elf jaar ging, samen met zijn broertje, op bezoek bij zijn vader die in het ziekenhuis lag met een gebroken been. Het was de dag na de watersnoodramp van 1953. Ze moesten vader gaan vertellen dat de boerderij en het land onder water stonden, en dat al het vee was verdronken. (Over een crisis gesproken.) Ze kwamen in het ziekenhuis, deden voorzichtig de deur open, en daar lag vader, zijn ogen gericht op de twee jochies. Ze hoefden niets te vertellen, want hij wist het al. En weet u wat hij zei? “Alhoewel de kudde afgescheurd is van de stal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal, zo zal ik nochtans in de HEERE van vreugde opspringen; ik zal mij verheugen in de God mijns heils”. Dat vertrouwen heb ik de minister en alle collega’s toegewenst! 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen