En Wat Hebt Gij, Dat Gij Niet Hebt Ontvangen?

Omdat het rooster ‘dankdag’ voorschrijft, hier een kleine nalezing. Dat de Heere er Zijn onmisbare zegen over gebiede!

Gewas, arbeid, visserij, met alles wat er in de breedste zin van het woord (en hét Woord) bij hoort, passeren al snel de revue als we een antwoord zoeken op de vraag ‘wat hebt gij?’ En we spoeden naar de overbekende conclusie, dat we werkelijk álles ontvangen hebben. En dat – ja, dat móét erbij – tegen eigen verdienste in!

En zo is het. We hebben er, zeker tegen de achtergrond van het wereldgebeuren, misschien zelfs wel iets van gevoeld hoe weinig vanzelfsprekend dat is. Maar eer we er erg in hadden, maakten we een maatstok waarmee wijzelf, bijvoorbeeld in onderscheid van degenen die geen dankdag houden, nog gunstig afstaken. We achtten ons íets te zijn: godsdienstig verzadigd, rijk of gearriveerd. Al dan niet gecamoufleerd …

De apostel Paulus haalt daar bij de Korinthiërs een Bijbelse streep door. Niet hun maat maakt het onderscheid, maar God in Christus, ‘Die door Zijn genade u onderscheidt van anderen’ (kantt. 17). Hij alléén geeft de wasdom. In schepping én herschepping.

En dan vermaant de apostel hen in vaderlijke liefde tot navolging. Deze is niet gelegen in een weg van eigendunk, hoogmoed en zelfbehoud. Wel in sterven en minder worden. Opdat Hij méér worde.

Daarbij wijst Paulus op het Fundament dat hij in de zuivere prediking van Wet en Evangelie gelegd heeft en ‘alom in de gemeenten’ leerde. Nee, dat was ook niet vrucht van Paulus’ akker. Maar naar Gods vrijmachtig welbehagen en door de kracht van de Heilige Geest was Saulus neergeveld, alles uit handen geslagen, op weg naar Damascus. Waar hij, vroom en godsdienstig in zichzelf, niets overhield dan Jezus, Die hij vervolgde …

Maar wat hij nu had (of beter: Wie hij nu had), dat had Saulus eerlijk ontvangen. Een erfdeel bij God vandaan, in de weg van het genade-wonder, door de onmogelijkheid heen. Op grond van het volbrachte middelaarswerk van die dierbare Borg en Middelaar: Jezus Christus.

Kennen wij ons hoogmoedige bestaan? Dat een veertje nog lucht nodig heeft, maar een gevallen mens als vanzelf (en met zichzelf) in de hoogte gaat, als God het niet verhoedt. Daarom ook die ontdekkende vraag: ‘En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen?’

Zelfs de Kerk moet van zichzelf belijden het gekregen goed nog te hebben doorgebracht. God vergeten, soms dagen zonder getal. Maar dat duldt Zíjn glorie niet! Vandaar dit apostolisch vermaan.

Wat hebt gij, lezer? Kwamen we met dankdag nog aardig voor de dag? Maar hebben we ten diepste niets én vooral niemand, d.w.z. een leven zonder God en Zijn Christus? Of kregen we in die vraag onszelf terug, gevallen Adamskinderen die we zijn? Alles verbeurd en verzondigd. Om dan in ootmoedige verwondering, (of om het met een predikant uit mijn jeugd te zeggen: in ‘een geschonken dankminúút’) te verzinken vanwege zoveel weldadigheid en trouw. Wat hebt gij? Híj alles!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen