Bestaanszekerheid?

Neem een woord als ‘bestaanszekerheid’. Opeens pleit iedere politieke partij voor ‘bestaanszekerheid’. Wie is er nu tegen bestaanszekerheid? Maar wat dit begrip betekent en hoever zij strekt is niet evident.

Vragen we het aan de filosoof René Descartes dan is het antwoord: bestaanszekerheid wordt gevormd doordat ik denk. Samengevat in de beroemd geworden zin ‘Ik denk, dus ik besta’. Dát is zeker zijn van je bestaan, toch?

In het maatschappelijke debat gaat echter het natuurlijk niet over deze letterlijke betekenis. Daarin is het meer een verlangen naar zekerheid in ons bestaan. Dan bedoelen we een procentje extra koopkracht of wat minder CO2-uitstoot, maar is dát dan bestaanszekerheid?

Geeft het feit dat wij bestaan niet de zekerheid voor verandering? Wij zijn immers op deze wereld gekomen en hebben ons te verhouden tot onszelf en de werkelijkheid om ons heen. De Duitse filosoof Heidegger vatte dat kernachtig samen in zijn begrip ‘dasein’, waarmee hij eigenlijk aangaf dat de mens zélf voortdurend zijn eigen bestaan moet vormgeven. Welke bestaanszekerheid?

Kortom, beloftes rondom bestaanszekerheid zijn loos. Het begrip bestaanszekerheid verdient een Bijbelse invulling: ‘En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid. Gelooft gij dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen