Bijbelwetenschappen

John H. Walton die als hoogleraar Oude Testament aan Wheaton College is verbonden, onderzoekt in deze studie het gedachtengoed van het oude Midden-Oosten met de bedoeling zo het Oude Testament beter te leren verstaan. De eerste editie verscheen in 2006. Inmiddels verscheen een geheel gereviseerde uitgave. Walton keert zich tegen de zienswijze waarbij vergelijking met de buitenbijbelse, culturele context wordt gebruikt om de boodschap van het Oude Testament te relativeren. Aan de andere kant wil hij terughoudend zijn met apologetisch gebruik van de gegevens. Het grote gevaar is dat zij dan worden overvraagd.

Dat neemt niet weg dat hij erkent dat vergelijking met buitenbijbelse gegevens meer dan eens argumenten geeft om bijbelse bronnen vroeger te dateren dan veelal wordt gedaan. Zo noemt hij de zondvloedgeschiedenis. Wie deze geschiedenis over J en P verdeelt kan moeilijk de overeenkomsten verklaren tussen de zondvloedgeschiedenis zoals die in de Bijbel voor ons ligt en het Gilgamesj Epos.

Na een inleidend hoofdstuk behandelt Walton de literatuur van het oude Midden-Oosten, en de visie op religie, de kosmos en het volk. Hij laat zien dat voor Israël evenals voor de omliggende volkeren heel de werkelijkheid alleen vanuit de goddelijke werkelijkheid kon worden begrepen. Het grote verschil was dat Israël slechts JHWH aanbad en vereerde. Daarbij kwam dat JHWH een verbond had gesloten dat het hele volk Israël omving (een gedachte die geen buitenbijbelse parallel heeft). Dat betekende dat heel het leven in al zijn facetten Hem toebehoorde.

Er was geen terrein van het leven waar JHWH niet aanwezig was.

Met het voorafgaande hangt samen dat Israël in tegenstelling tot de omliggende volkeren wel een kosmogonie maar geen theogonie heeft. Walton wijst erop dat in de wereld van het oude Midden-Oosten het niet ongebruikelijk was dat een godheid meerdere namen had. Namen zijn niet willekeurig.

Zij zeggen iets over de identiteit van de godheid. Ook de God van Abraham, Izak en Jacob heeft meerdere namen. Als in Exodus 6:2 staat dat de naam JHWH aan de aartsvaders niet bekend was, betekent dit niet dat God met deze naam nog niet tot hen was gekomen, maar wel dat Hij nog niet in de hoedanigheid die in die naam lag besloten met de aartsvaders had gehandeld. Dat gebeurt pas bij de uittocht.

Als het gaat om het koningschap in Israël wijst Walton erop dat ook in Israël de koning zoon van God kan worden genoemd.

De nadruk valt echter op het feit dat hij een knecht van JHWH is. Dat geldt ook voor de ideale toekomstige koning. De studie van Walton is een waardevolle studie. Ik meen wel dat er vanuit het Oude Testament toch meer gezegd kan worden over het leven van de vromen na de dood dan Walton doet.

Ook zou ik meer dan hij willen onderstrepen dat het Oude Testament allereerst en uiteindelijk canoniek moet worden gelezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen