„Juist ook in de donkere dagen willen we hier zijn”

”Afgelopen 7 oktober braken honderden terroristen van Hamas door de veiligheidsmuur om Gaza heen. Ze vermoordden mensen, verkrachtten vrouwen en gijzelden ongeveer 250 slachtoffers. Daarna is het Israëlische leger de Gazastrook binnengegaan en zijn er vele duizenden mensen omgekomen. tegelijk met die inval in Gaza is Hezbollah vanuit Libanon begonnen met het beschieten van het noorden van Israël. Daardoor kunnen duizenden Israëli’s nog steeds niet naar huis.

toen op 7 oktober het luchtalarm afging, woonden we hier net vijf dagen. Een van de kinderen dacht dat de sirene het geluid van een moskee was. Die dag was heel intens. Wij moesten verschillende keren naar de schuilkelder. De kinderen van 13, 11, 9 en 6 vonden niet het luchtalarm, maar vooral de zware ploffen van de luchtverdediging eng. We merkten dat ze het moeilijk vonden om ’s avonds naar bed te gaan. De oudste wilde graag een lampje aan, de jongens wilden bij elkaar slapen en we hebben met ze gebeden. Zo zijn ze allemaal rustig gaan slapen.

De kinderen vonden het ook lastig toen er een aanslag plaatsvond bij een busstation. Ze staan zelf elke dag te wachten op de bus. We hebben met ze besproken wat je in zo’n geval kunt doen. En dat is niet veel: plat op de grond gaan liggen of wegrennen. We zeiden ook dat het gelukkig niet dagelijks gebeurt.

Over het algemeen is de oorlog redelijk ver bij ons vandaan. tegelijk voel je je erg kwetsbaar als je de luchtverdediging hoort schieten. Echt onveilig voelde het in Bethlehem, bij een bushalte. Plotseling stapten er Israëlische militairen uit, die wilden weten waarom er zo veel mensen stonden te wachten. Een van de militairen richtte zijn wapen op een automobilist. De anderen kwamen onze kant op en iedereen week achteruit. Dan voel je je heel kwetsbaar.

Raketten en terroristische aanslagen kun je niet tegenhouden. Waar je wel invloed op hebt, is hoe je ermee omgaat. Zodra we wisten waar de schuilkelder was, zijn we daar altijdnaartoe gegaan bij een luchtalarm.Het geeft een veilig gevoel voor de kinderen en ze weten waar ze aan toe zijn. terroristische aanslagen zijn veel lastiger,maar uiteindelijkisereen dieperewetenschap,namelijkdat de Bewaarder van Israël niet slaapt of sluimert en dat Hijover ons waakt.

Toen de oorlog op 7oktober begon ,vijf dagen nadat we aangekomen waren, hebben we het uiteraard ook gehad over teruggaan naar Nederland. Vanuit het CIs is er gelijkeen veiligheidsteam opgesteld waarmee we twee keer per week overleg hadden. als het met ons of de kinderen niet goed zou gaan, zou dateen reden geweest zijnomterug te gaan. Verder hebben we een aantal‘rode lijnen’ opgesteld voor het geval dat het nog verder zou escaleren. Gelukkig is het zover niet gekomen.

We zijnhiernaartoe geroepen om concreet handen en voeten te geven aan de ”onopgeefbareverbondenheid met Israël”. Verbondenheid geef je niet alleen vorm op de mooie dagen, maar juist ook in de donkeredagen. Regelmatig horen we datmensen bemoedigd worden door onze aanwezigheid hier.Weweten ons hier geroepen door de God vanIsraël. Hij heeft ons hier ook op voorbereid. En met deze God kunjeoveral in de wereldenin alle omstandigheden zijn.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen