Geboekstaafd

Het Samen op Weg-proces (SoW) mondde uit in de Protestantse Kerk in Nederland, een “jonge samengestelde organisatie met nog weinig gemeenschappelijke ervaring en herinnering”, aldus Hanna Ploeg-Bouwman, organisatieantropologe, die op dit boek promoveerde. Dat wil niet zeggen dat het SoW-proces geen herinneringen heeft nagelaten. Het verleden werkt nog door in het heden. De schrijfster hoopt met haar boek inzichten te genereren voor toekomstige veranderprocessen in kerken en kerkelijke organisaties, die de kerk in staat stellen om de uitdagingen van de tijd aan te gaan. Haar conclusie is dat het SoW-proces een breuklijn vormt en er verschil van denken bestaat over de inhoud en de positionering van de nieuw te vormen gezamenlijke kerk. De uiteindelijke invloed van de vernieuwers (onder wie de oorspronkelijke initiatiefnemers: de Achttien) op de synode is beperkt gebleven. “Innovatie neemt af door fixaties als herhalen, verlammen, vertragen.” Het blokkeren van de invoering van nieuwe ideeën heeft er mede voor gezorgd dat een deel van de jongeren en de voorhoede van het SoW-proces is afgehaakt.

De schrijfster laat jammer genoeg de theologie en inhoudelijke discussies (zoals over de grondslag) buiten beschouwing en richt zich op de “veranderparadigma’s.” De geschiedenis van het proces laat zien hoe moeizaam het luisteren verliep. Een boek dat herinnering oproept aan een stuk kerkgeschiedenis dat iedereen eigenlijk graag weer wil vergeten...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen