“Het hart van de hoorders moet gezocht worden’’

De predikant groeide op in Zeeuws-Vlaanderen en is getrouwd met Jeanthilde. Samen hebben ze drie kinderen: Ammiël (5), Micha (3) en Rhodé (1). Er is een vierde op komst. Hij kreeg een kerkelijke opvoeding en werkte bij verschillende accountantskantoren voordat hij Theologie ging studeren. Naast de studie had hij een eigen administratiekantoor. Gezeten aan de keukentafel van de pastorie vertelt hij erover. "Op een gegeven moment heb ik de kerk de rug toegekeerd, maar ben later toch weer naar kerk gegaan. Als God niet had ingegrepen, was ik echter op die oude weg doorgegaan. Dan had mijn leven zich waarschijnlijk grotendeels afgespeeld op het voetbalveld en op het werk."

Prinsen

Terwijl de kleine Rhodé gedurende het interview af en toe wat aandacht van haar vader vraagt, vervolgt hij: "Op het werk maakte ik een situatie mee waarbij iemand die ik door dik en dun gesteund had, toch iets gedaan bleek te hebben wat hij altijd ontkend had. Toen kwamen de woorden van Psalm 146 in gedachten: 'Vest op prinsen geen betrouwen.' Maar de Psalm gaat verder: 'Welgelukzalig is hij, die den God Jakobs tot zijn Hulp heeft.' Er ontstond onrust in mijn hart: heb ík Hem tot hulp? Geleidelijk aan sprak God door zijn Woord tot me. En toen ik eenmaal mocht zien wie Christus was, ontstond er een verlangen om Hem te mogen dienen."

"In die periode heb ik daarvoor veel gebeden. Er waren een aantal praktische en financiële zaken die ervoor zorgden dat ik niet zomaar met mijn baan kon stoppen. Toen zeiden mijn (niet-christelijke) leidinggevenden tegen mij: 'Wij denken dat jij iets anders moet doen. Jij moet niet met geld werken, maar met mensen.' Zij hebben het toen ook mogelijk gemaakt dat ik kon stoppen met het werk. Dat heb ik erg gewaardeerd." Dus lag de weg open om Theologie te gaan studeren aan de VU in Amsterdam.

Kracht

Ds. Verhelst koos ervoor om tijdens de studie niet te preken, maar daarnaast zijn eigen bedrijf aan te houden. "Het gezin moest ook onderhouden worden. En zes jaar studeren is best een tijd." In 2021 rondde hij zijn studie af, in april 2022 haalde hij zijn preekbevoegdheid. Na enige tijd -20 september 2023- was hij beroepbaar als predikant. Even is het stil. Dan glimlacht hij. "En na twee dagen kwam er telefoon vanuit Melissant."

Eerder die maand had hij daar gepreekt. "Ik heb het tegen de gemeente ook eerlijk gezegd: eerst had ik niet zoveel gevoel bij Melissant. Maar ik preekte hier over de Zaaier en het zaad. Achteraf zongen we uit Psalm 72 vers 8 (berijmd), waarin het gaat over een handvol koren. Toen dacht ik: waarom zou God niet door de kracht van Zijn Woord ook hier kunnen spreken? Na afloop had ik een fijn gesprek in de consistorie en heb ik met een aantal jongeren nagepraat op het kerkplein." Hij glimlacht. "Het is dat mijn vrouw visite had, anders had ik haar gebeld en gezegd: ik hoop dat we een beroep krijgen vanuit Melissant."

Lijnen

Dat kwam er dus en zaterdag jongstleden was de intrededienst. Door alle drukte vooraf, zoals door de verhuizing, was er vooraf niet veel tijd om rustig te reflecteren. "Maar de Heere heeft gesproken. Als ik het van mijzelf moest verwachten, hoefde ik niet veel te verwachten. Maar, terug naar de handvol koren: niet de hánd, maar het kóren staat centraal. Als predikant mag je het Woord verkondigen; het goede zaad zaaien. De groei komt dan van God, niet van mij. In dat vertrouwen hoop ik het Woord hier te bedienen."

"Een prediking moet recht doen aan wat er staat en wat de Heilige Geest bedoelt met een tekst. Daarnaast moet het hart van de hoorders gezocht worden. Het is niet alleen de uitleg op zichzelf, het gaat ook om de toepassing. Iedereen die de kerk uitgaat moet weten waar hij of zij geestelijk staat. Als predikant moet je de lijnen naar Christus trekken, ongeacht het Schriftgedeelte."

Heckrunderen

Goeree-Overflakkee was voor ds. Verhelst geen onbekend terrein: hij liep eerder stage bij ds. Kos (HHK Middelharnis). Ook gaf hij -en dat blijft hij doencatechisatie aan de jongeren van HHK Stellendam. Toch geeft hij aan het eiland niet erg goed te kennen. Lachend: "Twintig jaar geleden kwam ik iemand uit Goedereede tegen op vakantie. 'Leuk dat hier ook Zeeuwen zijn', zei ik tegen hem. Nou, dat werd me niet in dank afgenomen." Hoewel het geen Zeeland is, voelt het voor hem wel zo. "Pasgeleden schrok ik er van: iemand ging Flakkees tegen me praten, toen ging ik eigenlijk automatisch plat Zeeuws terugpraten. Afijn, het werkt wel drempelverlagend."

Hiervoor woonde de predikant in Oostdijk, tussen Kruiningen en Krabbendijke. "We gingen daar vaak naar de zee. Voor ik hierheen kwam heb ik wel even opgezocht wat hier in de buurt zat. Ik las iets over de Slikken, met heckrunderen? Daar gaan we zeker eens heen." Kerkelijk was hij ook actief, onder meer als ouderling-scriba in Terneuzen en Kruiningen. Voor verschillende gemeenten deed hij pastoraal werk. "Maar in het predikantschap komt alles samen en draag je verantwoordelijkheid voor de gemeente. Je staat middenin de gemeente, verricht pastoraal werk en probeert in de preek aan te sluiten bij wat er bij hen leeft."

Dorp

Ten slotte ziet ds. Verhelst het beroep naar Melissant ook echt als een beroep naar Melissant. Wat bedoelt hij daarmee? "Zowel het dorp Melissant als de gemeente hier zijn niet zo groot, en er is op het dorp maar één predikant. Ik wil graag de dominee van heel Melissant zijn, ongeacht of mensen naar de kerk gaan en welke kerk dat dan is. Iedereen is welkom, zowel in de kerk als in de pastorie."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen