Meditatie

II.

Kunt gij alleen maar uw weg aan God toevertrouwen wanneer het voor u een weg van vrede en voorspoed is? Ja, dat schijnt ons zo te moeten zijn, dat wij in een land van vrede van Gods trouw gewagen, want dan kunnen wij de trouw des Heeren ook opmerken in de uiterlijke omstandigheden, waarin wrj verkeren. Maar hoe dan als gij u zult bevinden in de verheffing van de Jordaan? Wanneer in het regengetrjde de anders zo kalme en rustige beek de Jordaan geworden is tot een woesre en ontstuimige rivier, dan schijnt deze rivier alles te zullen verwoesten, wat zij op haar weg ontmoet; nu, zo zegt de Heere, Jeremia, om uw weg aan God toe te vertrouwen in een land van vrede schijnt nog wel te gaan, maar van de trouw des Heeren verzekerd te zijn, wanneer uw levenspad u schijnt te voeren door zulk een woeste en ontstuimige rivier.

Dat is wat anders. De Heere spreekt hier helemaal niet tot Jeremia over de onderscheiding die Hrj maakt tussen de weg der goddelozen en de weg der vromen. Daar gaat God niet op in Het enige waar God naar vraagt is: Waar is uw vertrouwen. Zo vroeg ook Jezus aan Zijn discipelen toen Hij met hen in de storm op zee was: Waar is uw geloof? En dat is het, waartoe juist de Heere de Zijnen oefenen wil, om het met God te wagen, wanneer alle omstandigheden tegen u schrjnen en wanneer de hand Gods tegen u schijnt te zijn uitgegaan. Wat is dan vertrouwen? Dit woord houdt verband met trouw.

Niet met de trouw van degene, die vertrouwt, maar de trouw van degene, op wie vertrouwd wordt. En dan is de vraag van de Heere aan Jeremia eigenlijk deze: Zijt gij nu van mijn trouw alleen maar verzekerd in een land van vrede en niet wanneer de verheffing van de Jordaan daar is? Zou Ik nu anders zijn geworden, ook al zijn de omstandigheden, waaronder ge verkeert anders geworden? Wel, dan is er in deze woorden een berisping aan het adres van Jeremia omdat in zijn vragen eigenlijk deze onderstelling ligt, dat de Heere veranderd is. Neen, zo zegt de Heere, Ik ben gisteren en heden Dezelfde en tot in alle eeuwigheid. Al moet grj met de paarden lopen, al gaat ge door de verheffing van de Jordaan, dan ben Ik Dezelfde, Die nooit veranderd het Woord, waarmee Ik Mij aan u verbonden heb. Mrjn gunst is immer over de Mijnen en die gunst heb Ik in de Zoon van Mrjn rechterhand aan u verklaard en in het Woord der goddelijke toezegging. Gelukkig wanneer ge dat vertrouwen des geloofs moogt beoefenen, dat verlaten op de trouw Gods. Dat heft boven de omstandigheden uit, dat doet rn de Heere vrolijk zijn, ook al is het donker van rondom. Daartoe is het dat de Heere Zrjn kinderen oefenen wrl Ja, het is zo'n groot verschil om te vertrouwen rn een land van vrede en bij de verheffing van de Jordaan. In een land van vrede en voorspoed echter hebben wij de uiterlijke omstandigheden mee, maar bij de verheffrng van de Jordaan de uiterlijke omstandigheden tegen. En nu zal het geloof leren, dat het niet aankomt op een tegen zrjn van de omstandigheden, maar dat als God voor ons is niets tegen ons zijn kan.

De strijd om de zin der godsregering zal op deze aarde in het leven der gelovigen wel -immer blijven. Daar hebben de kinderen Gods mede te doen gehad, zolang de kerk op de aarde is, maar dan zal de Heere toch telkens de Zijnen dat leren, waarover hier ook gesproken wordt. Hoe nodig nu dat de oefeningen des geloofs ons doel worden en in die geloofsoefeningen wij van alle or-nstandrgheden mogen leren afzien om alleen maar op de trouw van die God ons te verlaten, die gisteren en heden Dezelfde is en dat tot in alle eeuwigheid.

Rotterdam (C.) Ds. A. Vergunst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen