Boekbespreking

VVanaf de negentiende eeuw kwam het onderzoek naar de historische Jezus op gang; een onderzoek dat niet als uitgangspunt de belijdenis van de Kerk had. Het bewuste onderzoek liet zich erop voorstaan dat men een portret van Jezus wilde schetsen dat bevrijd was van dogmatische kluisters. Het nieuwtestamentisch getuigenis over Hem werd echter heel selectief gelezen. Zo ging men ervan uit dat wonderen nooit echt gebeurd konden zijn. Met de bewuste benadering kwam men op een geheel dood spoor. Bultmann meende dat men de vraag naar de historische Jezus eigenlijk helemaal moet opgeven. Zijn gedachte was dat wij zo goed als niets van Hem kunnen weten en dat dit ook niet erg is. Dat dit een in allerlei opzichten onbevredigende zienswijze is, hoeft geen betoog.

Het onderzoek naar de historische Jezus ging door. Er is veel meer aandacht gekomen voor de leefwereld van Jezus op aarde. Dan gaat het heel concreet om het Jodendom van de Tweede Tempel. Een aantal onderzoekers vraagt ook aandacht voor de continuïteit tussen het optreden en de boodschap van Jezus en de verkondiging van de apostelen na Pasen. Dan nog blijkt telkens weer dat de uitkomst van het onderzoek mede bepaald wordt door het antwoord dat men geeft op de vraag naar de betrouwbaarheid van de Evangeliën. Geven de vier Evangeliën ons echt inzicht in de persoon en het werk van Jezus of moeten wij een reductie toepassen?

Twee nieuwtestamentici die academisch gezien hun sporen hebben verdiend in het onderzoek naar de historische Jezus en die deze reductie nadrukkelijk niet willen, zijn Darrell L. Bock en Benjamin I. Simpson. Beiden zijn verbonden aan Dallas Theological Seminary. Vaak wordt het portret van Jezus volgens de synoptische Evangeliën onverenigbaar geacht met dat van Johannes en omgekeerd. De auteurs van Jesus the God-Man. The Unity and Diversity of the Gospel Portrayals laten zien dat daartoe geen reden is. Johannes geeft een portret waarbij hij nadrukkelijk start met de pre-existentie. De synoptici starten vanuit het leven van Jezus op aarde. Echter, zoals Johannes laat zien dat Jezus ook echt mens is geworden, geven de synoptici op allerlei manieren aan dat Jezus aan God de Vader gelijk was. Dat blijkt des temeer als wij niet alleen het onderwijs van Jezus weergeven maar vooral in de vermelding van zijn daden. Als Hij de zonden vergeeft, wandelt op het water en broden vermenigvuldigt, laat Hij zien dat Hij de identiteit heeft van de God van Israël.

Jezus predikte het koninkrijk van God. Dat koninkrijk is onlosmakelijk met zijn persoon verbonden. Het heeft een present maar ook een toekomstig aspect.

Eenmaal komt Jezus als de Zoon des mensen terug om als rechter van levenden en doden te oordelen. Ook daarin blijkt dat Hij aan God gelijk is. Bock en Simpson geven aan dat de vraag naar de persoon van Jezus nooit als een louter historische en academische vraag mag worden afgedaan. Wie dat stelt , sluit zich af voor het diepste wezen van zijn persoon. Het bijbelse getuigenis heeft als inhoud dat wij de werkelijkheid en onszelf nooit op juiste wijze kunnen verstaan los van het juiste zicht op zijn persoon. Elk Evangelie laat er geen misverstand over bestaan dat Jezus volstrekt uniek is. Wij kunnen God nooit werkelijk kennen buiten Hem. Zo ontstaat er in dit leven bij ons een verwachting die eenmaal ten volle wordt vervuld.

P. de Vries, Nunspeet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen