THEMA Geestelijk volhouden in de winter

Elia

In de Bijbel komen we iemand tegen die het op een bepaald moment in geestelijk opzicht niet meer zag zitten. Wat hem betreft hoefde het allemaal niet meer. Het is de profeet Elia. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Kort daarvoor hebben de gebeurtenissen op de berg Karmel plaatsgevonden. Daar heeft de HERE laten zien dat Hij alleen God is en niet de afgod Baäl. Elia heeft met grote overtuiging en kracht voor de HERE gestreden. Hij heeft ook alle profeten van Baäl laten doden. Elia zal vast gedacht hebben dat het nu in geestelijke zin in Israël weer de goede kant op zou gaan.

Maar toen koningin Izebel hoorde dat Elia de profeten van Baäl had laten doden, werd ze woedend. Ze stuurde een bode naar Elia met de boodschap dat zij hem over 24 uur zou doden. Die doodsbedreiging zorgde ervoor dat Elia ervandoor ging om zijn leven te redden. Hij ging in zuidelijke richting, totdat hij in de woestijn onder een bremstruik ging zitten en tegen de HERE zei: ‘Het is genoeg’ (1 Kon. 19: 4).

Geestelijke herkenning

Het is mogelijk dat wij ons in Elia herkennen. Het ene moment sta je in je geloof op een berg, maar een ander moment kun je in een dal zijn en zie je het niet meer zitten. Daar kunnen verschillende oorzaken voor zijn. Je kunt vragen hebben als: Is God er nog wel voor mij? Ziet Hij mij wel? Weet Hij wel van mijn situatie?

Dan zit je met je geloof in een winterperiode. Het is geestelijk donker geworden.

Bemoediging van God

Als het in zo’n periode van onszelf zou afhangen, is er geen of weinig perspectief. Maar gelukkig hangt het niet van ons af.

Het hing ook niet van de profeet Elia af. God zag Elia in zijn moedeloosheid. En Hij zocht hem door middel van een engel op om hem te bemoedigen. Elia kreeg van de engel twee keer te eten en te drinken om een reis te kunnen maken. Vervolgens reisde hij naar de berg van God, Horeb. De Horeb (ook wel Sinaï genoemd) was de berg waar de Here na de uittocht uit Egypte verschenen was aan Mozes. Elia was dus op dezelfde plek aangekomen als Mozes destijds.

Mozes en het volk gingen vanaf de Horeb door de woestijn op weg naar het beloofde land Kanaän. Elia was vanuit het beloofde land Kanaän weer teruggegaan door de woestijn naar de Horeb. Het volk Israël deed er veertig jaar over en Elia veertig dagen en nachten. Hij was op de plek gekomen waar de Here Zich aan Zijn volk verbonden had. We zouden kunnen zeggen dat hij weer terug bij af was.

Laten we ons even proberen te verplaatsen in Elia, toen hij veertig dagen en veertig nachten, bijna zes weken, alleen door de woestijn liep. Als je in de stilte bent, heb je tijd om na te denken. Soms zie je dan vooral en misschien wel alleen nog de negatieve kant en die kan je dan aanvliegen. In ieder geval gold dat wel voor Elia.

Op een zeker moment overnachtte hij bij de Horeb in een spelonk. Daar zocht de HERE hem opnieuw op. Weer wist de HERE precies waar Elia was en hoe hij de werkelijkheid beoordeelde. Zo weet de Here ook precies hoe wij nu de geestelijke en kerkelijke werkelijkheid beleven en beoordelen. En de HERE stelde een vraag aan Elia: Elia, wat doe je hier? We kunnen in die vraag een verwijt horen: Elia, hier moet je niet zijn. Misschien zit dat er ook wel in. Toch was het vooral een liefdevolle pastorale vraag van de HERE aan Zijn moedeloze dienaar. Hij gaf hem daardoor gelegenheid om zijn hart te luchten, om zijn frustraties en teleurstellingen uit te spreken. En dat deed Elia.

Dat mogen ook wij doen. Steeds weer mogen we onze beleving en beoordeling van onze eigen geestelijke situatie en die van het kerkelijke leven aan de Here vertellen.

Elia vertelde eerlijk wat hem dwarszat. Hij had zich met volle overgave ingezet voor de HERE, de God van de legermachten, maar de Israëlieten hebben het verbond van God verlaten, Zijn altaren omvergehaald en Zijn profeten met het zwaard gedood. En Elia was als enige overgebleven en nu hebben ze het ook op zijn leven voorzien. Tussen de regels door hoor je Elia zeggen: wat heeft mijn inzet voor U eigenlijk voor zin gehad? Wat heeft het opgeleverd? Waarvoor heb ik het gedaan?

Ook dat kunnen we herkennen. Je zet je in voor de kerk van Christus, maar je ziet nauwelijks resultaat. Misschien vragen we ons ook af waarvoor we ons nog inzetten. Je zou je het liefst net als Elia teleurgesteld in de kerk terug willen trekken en het opgeven.

In onze tijd raken veel mensen steeds verder verwijderd van God en Zijn Woord. Steeds minder mensen geloven. Gaat de Here dan nog wel door met Zijn werk?

Wat Elia betreft was het werk van God in Israël op een fiasco uitgelopen.

De verschijning van God

De HERE wees Elia niet terecht, Hij ging ook niet in tegen wat Elia zei, maar Hij verscheen op een bijzondere manier aan hem. Elia moest uit de spelonk naar buiten komen. En op dat moment kwamen achter elkaar drie natuurkrachten los. Eerst een geweldige en sterke wind. De berg werd daardoor gespleten en de rotsen sloegen aan stukken. Nadat de wind was gaan liggen, kwam er een aardbeving. Daarna kwam er een vuur. Bij alle drie de natuurverschijnselen wordt gezegd dat de HERE er niet in aanwezig was.

Daarom wordt wel gezegd dat deze verwoestende natuurverschijnselen niet bij de verschijning van de HERE passen en daarmee niet samen kunnen gaan. Maar dat kan niet de juiste verklaring zijn, omdat de HERE bij Zijn eerste verschijning bij de Horeb aan Mozes en het volk nu juist wel in deze natuurverschijnselen verschenen was. In Exodus 19: 16 staat dat het begon te donderen en te bliksemen en dat de berg hevig trilde. De Sinaï was volledig in rook gehuld, want de Here was daarop neergedaald in vuur. Het volk bleef toen uit angst op afstand staan. Met andere woorden: die natuurverschijnselen hoorden wel bij de verschijning van God. Die verschijnselen lieten zien dat God niet machteloos is en machteloos toeziet en alles maar op zijn beloop laat. Ze laten zien dat Hij de God van de hemelse machten is met Wie niet te spotten valt. Zou de God die zulke natuurkrachten kan doen losbarsten niet groter en machtiger zijn dan alle tegenstand tegen Hem? En zou Hij niet kunnen doorgaan met Zijn werk en dat in stand houden en afmaken, al lijkt het er vanuit ons bezien soms op dat de zaak van God op niets is uitgelopen en dat al het werk in Zijn dienst voor niets is geweest?

Maar toch was de HERE bij Zijn verschijning aan Elia niet in het natuurgeweld. Daarna hoorde Elia het suizen van een zachte koelte. Daarmee overbrugde de HERE de afstand. Zo was Hij dicht bij Elia en bemoedigde Hij hem.

Het natuurgeweld schiep afstand, het suizen van een zachte koelte nabijheid. Dat was voor Elia het sein om naar buiten te komen en zijn gezicht te bedekken, omdat de HERE aan hem zou verschijnen. Niemand kan de HERE zien en in leven blijven.

Opnieuw vroeg de Here aan Elia: Wat doe je hier? Elia bleef bij zijn eigen negatieve beoordeling van de werkelijkheid staan. Hij dompelde zich opnieuw onder in zelfbeklag. Hij antwoordde namelijk precies hetzelfde. En toen doorbrak de Here de situatie waarin Elia zichzelf had opgesloten en gaf hem de opdracht om vanaf de Horeb weer terug te keren. Dat geeft aan dat de Here weer opnieuw met hem en Zijn volk begon vanaf de Horeb. Hij maakte als het ware een nieuwe start in de moeilijke geestelijke situatie in Israël. Hij bleef trouw aan Zijn verbond. Hij heeft van Zijn kant het verbond niet aan de kant gezet. Zijn werk tot verlossing van Zijn volk ging door, ondanks alle tegenstand ertegen.

Elia kreeg drie opdrachten. Hij moest Hazaël zalven tot koning over Aram (Syrië). Jehu moest hij zalven tot koning over Israël en Elisa moest hij zalven tot zijn opvolger. Elia moest dus drie mensen in de dienst van God aanstellen en zo wist hij dat God met Zijn werk verder ging.

Ook liet de HERE Elia weten dat hij niet alleen was overgebleven. God had nog zevenduizend mensen overgelaten die niet voor de Baäl hadden gebogen en die dus met hun hart God waren blijven dienen. God kende deze mensen en Elia was dus in geestelijk opzicht niet alleen. Hij hoefde daarom niet moedeloos en negatief te zijn. Hij had zijn werk niet voor niets gedaan, want God hield Zijn werk in stand. En Elia mocht nu zijn werk overdragen aan zijn opvolger Elisa en hem inwerken, zodat Elia zelf van zijn taak ontheven kon worden.

En de HERE is doorgegaan met Zijn werk tot verlossing van Zijn volk. Hij heeft Zijn Zoon Jezus Christus gezonden. Jezus is ook veertig dagen en nachten in de woestijn geweest. Hij was daar als onze Middelaar die de strijd tegen de satan heeft gevoerd en hem heeft overwonnen.

Hij is niet op de vlucht gegaan omdat Hij met de dood werd bedreigd, maar Hij heeft ons liefgehad tot de dood van het kruis. Hij is de Middelaar van het verbond die door de verzoening van onze zonden God bij ons en ons bij God heeft gebracht.

En ook in onze tijd gaat God door met Zijn werk, tot aan de dag van de wederkomst. God houdt ook nu een volk over dat Hem van harte blijft liefhebben en dienen en dat zich toevertrouwt aan Jezus. God kent ook nu Zijn gelovigen.

Dat stimuleert ons om met blijdschap en moed door te gaan met het werk in de kerk. Daarbij mogen we op de trouw van God zien. Laten we ons niet laten leiden door alle negatieve ontwikkelingen die ons moedeloos kunnen maken. We laten het resultaat maar over aan onze God. Jezus leeft!

‘Daarom, wees standvastig, onwankelbaar, altijd overvloedig in het werk van de Here, in de wetenschap dat uw inspanning niet tevergeefs is in de Here’ (1 Kor. 15: 58). Zo houden we het vol.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen