‘Dankbaarheid en zorg’

Impasse

Voor de laatste vergaderweek lag het onderwerp ‘impasse’ prominent op tafel. Impasse wil zeggen: een doodlopende weg. Al sinds 2016 leek het erop dat we, wat betreft kerkelijke eenheid, daarop waren terecht gekomen. Kerkverbanden, met wie de CGK zich verbonden weten, namen besluiten waardoor samenwerkingsgemeenten in een spagaat terecht kwamen. Mede daardoor groeiden ook binnen de CGK steeds diepere verschillen van inzicht. Deputaten ‘Eenheid gereformeerde belijders’ zagen niet hoe er in die situatie voorgang geboekt kon worden. De commissie, die de besluitvorming in de synode moest voorbereiden, kwam er ook niet uit: in meerdere ronden werden er meerderheids- en minderheidsrapporten geproduceerd. Deze patstelling duurde tot de synode in april jl. besloot dat het bijzondere ambt blijft voorbehouden aan mannen. Na dit besluit zag de commissie een route voor zich die gezamenlijk kon worden gegaan. Die bestond in de kern uit een voorstel om de relatie met de GKv op eenzelfde manier te gaan regelen als die met de NGK en de PKN. De synode stemde daarmee in. Daarmee is nu duidelijk welke ruimte er wel en niet meer is voor plaatselijke samenwerking met de GKv. Maar de spagaat, waarin bestaande samenwerkingsgemeenten verkeren, is hiermee niet opgelost. De synode stelde een commissie in die deze problematiek in de komende periode nader gaat onderzoeken en in gesprek gaat met plaatselijke kerken die ermee te maken hebben.

Een punt dat in de gedachtenvorming meespeelde, was de vraag hoe kan worden bepaald of zaken ‘tegen Schrift en belijdenis’ ingaan. Dat is namelijk het criterium waarmee de kerk bepaalt wat wel en wat niet kan. Het werd duidelijk dat het laatste woord daarover nog niet is gezegd.

vGKN

Naast de verhouding tot de GKv kwam ook de verhouding tot de vGKN aan de orde. De vGKN – de voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland – is een klein kerkverband dat ontstond ten tijde van de vorming van de PKN. Dit verband kent vrouwelijke ambtsdragers. Daarom besloot de synode nu geen formele relatie aan te gaan maar eerst een nader onderzoek in te laten stellen naar de wijze waarop men in deze kerken wil staan op de grondslag van Schrift en belijdenis.

Ten slotte

Het laatste besluit van de synode was gewoontegetrouw het aanwijzen van de roepende kerk voor de volgende synode, die van 2024. Die taak ging naar de kerk van Rijnsburg.

Daarmee was de agenda voor deze synode geheel afgewerkt. De synode werd gesloten en de afgevaardigden namen afscheid, elk met eigen gevoelens. Bij sommigen overheerste dankbaarheid dat de CGK bewaard werden voor een huns inziens ongereformeerde Bijbeluitleg. Bij anderen overheerste zorg over de steeds groter wordende afstand tot andere gereformeerde belijders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen