Lak aan Jezus’ graf …?

Tegenwoordig zetten we onder belangrijke papieren een handtekening. Met het zetten van je handtekening onder een koopcontract bijvoorbeeld, zeg je: ‘Dit is van mij.’

In de tijd van de Bijbel zette men geen handtekening, maar werd vaak een zegel gebruikt om iets als je eigendom aan te merken: ‘Dit is van mij.’ Men verzegelde met behulp van lak of leem.

Een menselijk zegel verbroken

Een zegel op een grafsteen laten zetten was ook in die tijd vrij ongebruikelijk. Nadat de Here Jezus gestorven is en begraven, wordt op verzoek van de overpriesters en de Farizeeën het graf van Jezus wel verzegeld. Als doortrapte argumentatie voeren ze aan: ‘… zodat de discipelen van deze verleider niet het lichaam komen stelen en het volk wijs maken dat Jezus is opgestaan.’ Doortrapt is het zeker. Maar zouden de overpriesters en Farizeeën misschien ook ergens bang zijn geweest voor Jezus zélf? Niet dat ze dat ooit zouden toegeven natuurlijk, maar ja, die Timmerman uit Nazareth had wel boven natuurlijke krachten gehad. Dat hadden ze niet kunnen ontkennen. Dat zullen wel krachten van Beëlzebul, van de aanvoerder van de demonen geweest zijn (Markus 3: 22). Waar die Jezus Zijn krachten ook vandaan haalde, helemaal waren ze er niet gerust op, zelfs niet nu Jezus een marteldood ondergaan had. Nu ze hun doel bereikt hebben en Jezus dood is, nemen ze het zekere voor het onzekere. Pilatus geeft de joodse leiders hun zin en geeft de opdracht om wachters bij het graf te zetten en het graf te verzegelen.

Wat hebben ze er weinig van begrepen!

Ze hebben niet geweten van de geestelijke strijd die zojuist beslist was, toen Jezus het uitriep aan het kruis: ‘Het is volbracht!’ Je leest na Mattheüs 27 niets meer van het zegel op Jezus’ graf. Het zegel op de steen is de moeite niet waard om nog over te schrijven. Het zegel wordt verbroken, want het graf moet open. Het gaat ook open! Op paasmorgen daalt uit de hemel een engel van de Here neer, die eenvoudig de steen van de opening wegrolt en erop gaat zitten. Dat laat ons zien dat Gods werk doorgaat, wat mensen ook verzinnen.

Verzegeld met de Geest

In meerdere Bijbelteksten gaat het over zegels, niet alleen na de begrafenis van Jezus. God heeft het in de Bijbel zelf ook over zegels. Hij geeft mensen die geloven namelijk het zegel van de Heilige Geest.

In de brief aan de Efeziërs staat: ‘In Christus bent u gemerkt met het zegel van de Heilige Geest, die ons beloofd is.’ God plakt een zegel op het leven van Zijn kinderen. Dat is een teken dat Gods kinderen Zijn eigendom zijn: ‘Deze mens is van Mij.’

En dan? Dan geeft Hij ze in de handen van Zijn Zoon. Daarover zegt Jezus in Johannes 10: 29: ‘Mijn Vader, Die hen aan Mij gegeven heeft, is meer dan allen, en niemand kan hen uit de hand van Mijn Vader rukken.’ Gods zegel wordt nooit verbroken! De drie-enige God werkt aan onze redding!

Deze Goede Herder heeft Zijn leven gegeven voor Zijn schapen. De vijanden plakken na Zijn dood een zegel op Zijn graf en hopen op ‘eind goed al goed’. Ja, wél voor ieder die deze Jezus aanneemt zal het zijn ‘eind goed al goed’. Niet voor Gods vijanden.

Jezus leeft!

Op paasmorgen worden de zegels van Gods vijand verbroken. Er wordt geen woord meer aan vuil gemaakt.

Slechts de triomfantelijke vraag van de engel van God klinkt: ‘Wat zoekt u de Levende bij de doden?’

Jezus verslaat de zonden en de dood! Geen zegel, geen macht op aarde die daar wat aan kon veranderen.

Als je lak hebt aan de boodschap van het kruis, kun je het zegel van de Heilige Geest wel vergeten. Maar als je deze Jezus volgt, mag je delen in Zijn overwinning, verzekerd en verzegeld met de Heilige Geest!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen