De heilige oorlog (117)

Ontdekking

De plannen van Diábolus worden ontdekt door een inwoner van Mensziel. Hij heet Ontdekking. Op een nacht komt hij bij een huis waar Diábolonisten bij elkaar zijn. Hij hoort hen spreken over de bedoelingen van Diábolus en dat hij van plan is een leger van meer dan twintigduizend soldaten in te zetten. Ontdekking waarschuwt Geweten, de hulppredikant. Een uur later wordt Mensziel op de hoogte gebracht. Geweten wijst erop dat Mensziel dit aan zichzelf te wijten heeft en zegt: ‘We hebben teveel omgang gehad met Diábolonisten en vergeten welke genade ons was geschonken.’ Bunyan laat hiermee zien dat de Heere Zijn van Hem afgeweken volk op Zijn tijd en wijze weer gaat ontdekken aan hun gevaarlijke toestand. Doorgaande ontdekking blijft nodig. De ware aard van de zonde moet elke weer openbaar gemaakt worden. Het overtuigde geweten wordt gebruikt om het in zonde gevallen kind van God wakker te schudden en tot droefheid te brengen.

Reactie van Mensziel

De schrik slaat toe in Mensziel. De toestand wordt beweend, maar ook wordt de hand aan de ploeg geslagen. Het gebed vermeerdert en de kapiteins van Immanuël wordt gevraagd de stad te helpen. De poorten worden gesloten, versterkt en goed bewaakt. Er wordt onderzoek gedaan naar in de stad aanwezige Diábolonisten. Degenen die een vijand in huis hebben genomen, moeten in het openbaar schuld belijden. Er wordt een dag van vasten en verootmoediging vastgesteld. Beschaamd vanwege de zonden zullen er weer smeekschriften naar de Koning gezonden worden én Ontdekking wordt bevorderd tot verkenner van de generaals.

Bunyan laat zien hoe het werk van ontdekking zijn vruchten afwerpt. De gebeden vermenigvuldigen zich. De genaden van geloof, hoop en liefde worden krachtiger. Het hart wordt nauwkeurig doorzocht op afwijkingen en de ziel vernedert en verootmoedigt zich. Genade maakt eerlijk, zodat er niets wordt achtergehouden tegenover God als Rechter. Nood leert bidden, maar het gebed moet wel voldoen aan de vereisten van een ootmoedig geloofsgebed.

Verdere ontdekkingen, diepgaander onderzoek en openlijke schuldbelijdenis

Ontdekking gaat weer op onderzoek uit en ontdekt dat reus Diábolus reeds bezig is zijn leger gereed te maken. De soldaten behoren tot de Twijfelaars. Ongeloof is tot generaal aangesteld.

Er vinden huiszoekingen plaats, waarbij twee Diábolonisten worden gevonden: Hebzucht en Verleidelijk. Beiden sterven in de gevangenis. Degenen die hen als dienstknechten in huis hadden toegelaten moeten in het openbaar hun zonde erkennen, schuld belijden en beterschap beloven. Niet alle Diábolonisten worden gevonden, maar degenen die er nog zijn, houden zich schuil uit angst opgepakt te worden.

Bunyan toont aan dat ongeloof de strijd tegen het behoud van de ziel aanvoert, maar ook dat door Gods genade de ontdekte ziel de strijd tegen de zonde aanbindt. Dat gaat niet buiten de erkenning van zonde en het belijden van schuld om, maar zal ook leiden tot het vernieuwde verlangen om heilig te leven.

Twijfel als wapen

Diábolus verdeelt zijn leger van Twijfelaars over negen afdelingen, ieder met een eigen kapitein, een eigen vaandeldrager en een eigen schild. De afdelingen zijn verdeeld over twijfelaars aan de verkiezing, twijfelaars aan de roeping, twijfelaars aan de genade, twijfelaars aan het geloof, twijfelaars aan de volharding, twijfelaars aan de opstanding, twijfelaars aan de zaligheid, twijfelaars aan de heerlijkheid en twijfelaars aan het ware geluk. Hun officieren zijn Beëlzebul, Lucifer, Legio, Apollyon, Gifslang, Cerberus en Belial.

Bunyan beschrijft hiermee welke twijfels in het hart kunnen opklimmen. Door het zaaien van twijfel heeft de duivel Eva overgehaald om van de verboden vrucht te nemen. Dezelfde tactiek gebruikt de satan nog steeds, juist ook waar het leven van genade in het hart is gewerkt. Hij doet dat op het moment dat de ziel met alle macht probeert de zonden eronder te krijgen. Twijfel zorgt voor grote onrust en angst. … want die twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van den wind gedreven en op en neder geworpen wordt (Jak. 1:6b).

Een afgeslagen aanval

Vanaf de verzamelplaats op de Hellepoortsheuvel trekt Diábolus op. Mensziel heeft zich op zijn komst voorbereid, maar de angst slaat toe als de inwoners het daverende geroffel van de trommels van de vijanden horen. De Twijfelaars richten zich op de Oorpoort. Omdat de verzwakte kapiteins in Mensziel zich bewonderenswaardig dapper gedragen en de Diábolonisten in de stad niets kunnen doen, moet Diábolus zich terugtrekken. Duizenden stenen worden op de vijand afgeschoten. De reus richt vier posities in, die hij noemt naar zichzelf en naar drie schrikaanjagende, helse wraakgodinnen. Hij plaatst op de heuvel met zijn eigen naam zijn vlag met als teken het brandende Mensziel. Iedere nacht slaat de tamboer zijn trom. Diábolus wil Mensziel dodelijk vermoeid maken, zodat men zal gaan onderhandelen. Mensziel siddert en beeft.

Bunyan beeldt uit wat Petrus heeft geschreven: … want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende wien hij zou mogen verslinden (1 Petr. 5:8). Het is letterlijk waar wat de Heere Jezus sprak bij Zijn gevangenneming: Dit is uw ure en de macht der duisternis (Luk. 22:53). De satan is de ‘prins van de duisternis’. Gods Woord is echter het middel om de duivel te weerstaan. Als Gods kind dat Woord gelovig mag gebruiken, dan hoeft het niet te vrezen voor de schrik des nachts (Ps. 91:5a).

Tevergeefs verzoek om hulp

De tamboer van Diábolus roept verschillende keren op tot onderhandeling. Mensziel reageert niet en zwijgt. Dan wordt kapitein Graf naar de stad gestuurd. Hij wijst op de verschrikkelijke gevolgen als de poorten niet geopend worden en op het recht dat Diábolus volgens hem op de stad heeft. Ook hij krijgt geen antwoord en moet onverrichterzake terugkeren. Mensziel klopt ondertussen aan bij de voornaamste predikant, de Opperste Geheimschrijver (de Heilige Geest). Ze vragen Hem om naar hen te luisteren, maar Hij zegt dat Hij nog niet in orde is. Ze vragen Hem om advies, maar Hij verwijst naar de wet van de Prins. Ze vragen Hem te helpen bij het opstellen van een verzoekschrift aan de Koning en Diens Zoon, maar Hij zegt dat ze de Prins hebben beledigd en bedroefd en dat ze maar naar eigen goeddunken moeten handelen. Hoe teleurstellend zijn Zijn antwoorden. Bunyan laat zien dat de Heere niet over de zonde heenstapt en dat het bedroeven van de Heilige Geest een ontzaglijke zaak is. God werkt in een weg waarbij het aan onze zijde onmogelijk wordt de verloren gemeenschap met Christus weer te verkrijgen. Alleen dan is er plaats voor genade. Alleen dan kan Hij aan Zijn eer komen. Dat is de enige weg waarin de ziel de zaligheid in Christus (weer) leert proeven en smaken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen