Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Boekbesprekingen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Boekbesprekingen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

John Willison: De Balsem van Gilead. Brevier uitgeverij – Kampen, 293 blz., € 27,50. De uitgave is uit het Engels vertaald door K.W. van Luik.

John Willison (1680-1750) was een Schots predikant die eensgeestes was met Thomas Boston en de gebroeders Erskine en in tegenstelling tot hen de gevestigde kerk van Schotland niet verliet. Het boek bevat acht preken over de titel van het boek naar aanleiding van Jeremia 8:20-22 die gevolgd worden door vier preken over twee andere teksten. Bovendien zijn er nog drie preken opgenomen die als voorbereidingspredicaties gelezen kunnen worden en twee voor na de viering van het Heilig Avondmaal. Willison trok het zich aan dat de kerk in een geestelijke crisis en verwarring verkeerde. Hij behoorde tot degenen die gevoelig aangedaan waren vanwege de beproevingen die de kerk moest doorstaan. Hij spreekt over de gevaarlijke ziekten in de zichtbare kerk en deed veel moeite om scheuringen en afscheidingen te voorkomen. Hij wijst op verschillende tekenen van de naderende nacht. Toch meende hij dat het rijk van de antichrist (de paus) spoedig zou verbroken worden. In de twaalfde preek zegt hij dat dit rijk 1260 jaar zal duren. De vertaler plaatst hierbij terecht de volgende noot: ”Hier gaat Willison op een vreemd spoor. Hij wil gaan berekenen wanneer het rijk van de antichrist ten einde zal komen.”

Als een getrouw leraar wijst hij op het gevaar om de lieflijke genadetijd, die hij zomerdagen noemt, voorbij te laten gaan voordat de bange uitroep komt: ”O, kreeg ik nog maar eens één van deze zomerdagen terug! (…) Maar helaas, al kon ik er duizend werelden voor geven, ik kon er niet één terugroepen.” In de derde preek wijst hij op de gevaarlijke ziekten van de ziel: atheïsme, onkunde, hardheid van het hart, wereldsgezindheid, afkeer van geestelijke plichten, inwonend verderf, huichelarij en vormendienst, onstandvastigheid en afdwalen, terugvallen van achter de Heere of een geestelijk verkwijnen, moedeloosheid en neerslachtigheid, ondankbaarheid en als twaalfde ziekte: vertrouwen op eigen gerechtigheid. Na deze zielenkwalen behandeld te hebben stelt hij in de vierde preek meer openbare kwalen aan de orde, zoals ketterij of dwaling, gedraai en onstandvastigheid. Als hij vervolgens ingaat op sommige gevaarlijke symptomen die onze kwalen ongeneeslijk en hopeloos lijken te maken, zegt hij: ”Toch is hiervoor ook balsem in Gilead en een Heelmeester aldaar.” Hij wijst dan in de vijfde preek op de Heelmeester, Die God en mens in één Persoon is en daarom bijzonder geschikt om onze Zielenarts te zijn. Hij behandelt dan de geneesmiddelen zoals de Geest van God met Zijn zaligmakende werkingen in de ziel als het grote medicijn, en verder verdrukkingen, getrouwe predikanten, godzalige bidders enz. De methode van de Zielen arts is volgens Willison om zondaren eerst ziek te maken voor hij ze gezond maakt en ook het geloof door Zijn Geest in de ziel te werken. In de zesde preek stelt hij de vraag hoe het komt dat ondanks de heerlijke Heelmeester en Zijn uitstekende balsem, toch vele zielen sterven aan hun wonden. Hij zegt dan: ”De oorzaak ligt vast en zeker in ons.” Als het gaat over de vraag of het genezende werk in ons begonnen is, noemt hij tien kenmerken die enkel bij het licht van Gods Geest betrouwbaar onderzocht kunnen worden. In de zevende preek lezen we de aansporing om tot Christus te komen om genezen te worden, gevolgd door de achtste preek vol raadgevingen voor hen die herstellende zijn.

Deze preken tonen duidelijke overeenkomsten met die van Boston en de Erkines, waarin enerzijds de ruimte in het allesreinigende bloed van Christus wordt voorgesteld en anderzijds het soevereine genadewerk in het zaligen van zondaren wordt gepredikt en de ontzetting van het om eigen schuld verloren gaan na aan het hart wordt gelegd. De preken zijn meestal geschikt voor leesdiensten, soms wat kort. De avondmaalspreken zijn juist lang, maar ook aanbevolen voor leesdiensten. In de veertiende preek lezen we een zuivere uiteenzetting van de leer der verbonden. Willison leerde geen drie verbonden maar twee.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 november 2022

De Wachter Sions | 16 Pagina's

Boekbesprekingen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 november 2022

De Wachter Sions | 16 Pagina's