Boekbesprekingen

We bespreken de enige levensbeschrijving die J.C. Philpot het licht deed zien: ’William Tiptaft, dienaar van het Evangelie’. Na veel wikken en wegen kwam hij ertoe het leven van zijn dierbare vriend en broeder te publiceren. Eerst meende hij te weinig informatie te hebben over het leven van zijn collega en staakte hij zijn arbeid. De sterke aandrang van Tiptafts vrienden en het herlezen van zijn brieven gaf bij Philpot uiteindelijk de overslag om met de levensbeschrijving door te gaan. Veel laat hij Tiptaft door middel van diens brieven aan het woord. Hij zegt van hem: ”ik heb nooit iemand gezien, noch predikant, noch particulier christen, die zijn bijzondere mate van praktikale godsvrucht nabij kwam, een godsvrucht, doorleefd met een onwrikbare vasthoudendheid in de 35 jaar, gedurende welke ik het genoegen en het profijt had van zijn vriendschap”.

Tiptaft (1803-1864) was eerst predikant in de Engelse staatskerk en ging in 1831 over naar de baptisten waar ook Philpot in 1835 toe overging. De brieven die Tiptaft in verband daarmee schreef getuigen van een vast vertrouwen dat dit de weg was die hij moest gaan. Hij werd toen predikant te Abingdon en liet op eigen kosten een kapel bouwen die vier- tot vijfhonderd zitplaatsen omvatte. De kapel werd in 1832 onder meer door ds. Warburton geopend.

In 1843 mocht Tiptaft de weldaad van de rechtvaardigmaking beleven. Het schrijft daarover op een overtuigende wijze in zijn brieven. De zondag na deze gebeurtenis mocht hij er tot ontroering van zijn gemeente getuigenis van geven. Philpot schrijft naar aanleiding van deze nadere weldaad: ”Hoewel zijn bediening in deze periode in wezen niet veranderde, werd ze toch helderder, voller en diepgaander. Want hij was nu in staat te spreken uit zijn eigen bevinding van de rijke zegening van het Evangelie. En van de zoetheid van de aan zijn ziel toegepaste beloften, van de geopenbaarde vergeving der zonden en de uitstorting van de Goddelijke liefde in het hart. Deze rijkere bediening en het groter vertrouwen, waarmee hij kon spreken van de Persoon, het werk, het bloed en de liefde van de Heere Jezus – en van zijn eigen persoonlijk aandeel hierin – maakte zijn bediening ook zoeter en gepaster. En dat voor diegenen van zijn hoorders, die op dezelfde manier waren gezegend en die tot hiertoe het tekort hadden gevoeld van dit deel van zijn getuigenis. Maar hoewel hij zo bijzonder gezegend was, toch ging hij nooit rusten, zoals velen doen, op een vrijmoedige verzekering van zijn staat. Maar hij werd tot het einde toe in meerdere of mindere mate beproefd met verschillende soorten twijfel en vrees. Dit kan worden afgeleid uit uitspraken die hij deed tijdens zijn bidden en preken, alsook uit zijn brieven – als ik ruimte had zou ik deze opnemen. Bij tijden was hij ook erg terneergeslagen door innerlijke aanvechtingen, door de verberging van het aangezicht van de Heere, en door koudheid, donkerheid en dodigheid van zijn eigen ziel.”

Het boek beschrijft het sterfbed van Tiptaft. Hij noemde zijn laatste dagen, ondanks zijn zwakte en pijn, de beste. Zacht en kalm ontsliep hij in Zijn Heere en Zaligmaker. De preek van hem over Mattheüs 1:21 die hij in 1829 uitsprak in Abingdon tijdens de Kerst in aanwezigheid van de burgemeester, het gemeentebestuur en een grote menigte mensen, is ook opgenomen. Hij was toen nog predikant in de staatskerk, maar zuiver in de leer. De onverschrokkenheid waarmee hij deze predicatie uitsprak, terwijl hij was omringd door vijanden, typeert zijn persoon en leven. De preek bracht grote opschudding teweeg.

Aan het eind van het boek lezen we nog een kort verhaal van de hulpprediker Thomas Husband. Hij vertelt daarin hoe het gebed van Tiptaft werd verhoord voor Husband. Deze droeg het Woord uit zonder dat hij kennis had van de enige Zaligmaker. Tiptaft kreeg daar werkzaamheden mee en in de nacht voorafgaande aan de openbaring van de Middelaar aan Husband werd hem de Geest der genade en der gebeden kennelijk verleend voor de hulpprediker. Hij sliep nauwelijks en het maakte hem wachtende en verwachtende. Toen Husband hem meedeelde wat de Heere aan zijn ziel had gedaan, was dat voor Tiptaft geen verrassing. Van harte aanbevolen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen