Boekbesprekingen

Ds. Samuel Rutherford (1600-1661) zullen velen kennen als de schrijver van vele inhoudsvolle brieven waarvan er in de afgelopen jaren verschillende in De Wachter Sions geplaatst zijn. Hierin komt Rutherford naar voren als een pastoraal bewogen predikant met een jaloersmakend, teer geestelijk leven met een nauwe omgang met de Heere. ‘Het verbond des levens’ toont ons hem als een begaafd theoloog die vanwege zijn wetenschappelijke kwaliteiten benoemd werd tot hoogleraar aan de universiteit van St. Andrews (Schotland). In dit boek zet Rutherford zeer uitgebreid zijn visie op de verbonden uiteen en weerlegt geargumenteerd een groot aantal tegenwerpingen, primair gebruikmakend van de Heilige Schrift, maar ook van een scala aan godgeleerden. Het bevat twee delen, namelijk ‘Onderzoek naar de verbonden’ en ‘De Middelaar van het verbond’. Rutherford gaat uit van twee verbonden, het werk- en het genadeverbond. Hij besteedt veel aandacht aan het verbond der verlossing, ‘een eeuwige overeenkomst en een eeuwig verdrag tussen HEERE en de tweede Persoon, de Zoon van God, Die persoonlijk toestemde dat Hij de Borg zou zijn, en geen ander’ (p. 419). Hij beschouwt het ook ‘als in de tijd overeengekomen tussen de HEERE en Christus, in Zijn daadwerkelijke vervulling van Zijn ambt van Koning, Priester en Profeet’ (p. 419). Verschillende keren geeft hij duidelijk aan dat de verbonden niet te scheiden zijn. Bijvoorbeeld: ‘Het verbond van de Heere Christus (verbond der verlossing; wv) en ons verbond (genadeverbond; wv) kunnen niet van elkaar gescheiden worden’ (p. 431). Door de doop komt men in een uiterlijke betrekking tot het genadeverbond. ‘Dus zijn allen die onder de roeping en het aanbod van Christus in het gepredikte Evangelie zijn, uiterlijk in het verbond (zie Spr. 9:1-4). (…) ‘De belofte is voor u en voor uw kinderen’ kan geen andere betekenis hebben dan: De belofte en het Woord van het verbond worden gepredikt aan u en aan uw kinderen in u. En dit wil het zeggen om uiterlijk in het verbond te zijn, zowel onder het Oude als het Nieuwe Testament’ (p. 139). Beeldend worden in een apart hoofdstuk de huichelaars omschreven. Ze zijn ‘geverfd en bedekt met een kleur van godzaligheid’ (p. 198). ‘U kunt een mens, bloeiende rozen, kleuren en vormen en het rode vlammen van een vuur schilderen, maar u kunt niet de ziel, de geur van de roos of de warmte van het vuur schilderen. Het is moeilijk om geestelijke genadegaven, zoals liefde tot Christus, een oprecht geloof of het bedoelen van Gods eer, te imiteren. (…) Hoe meer u de Geest imiteert, hoe meer de vervalsing op de duivel lijkt, want hij verandert zich in een engel des lichts (2 Kor. 11:14)’ (p. 199). Dat het bij de auteur niet alleen een uiteenzetting en verdediging van de geloofsleer is, blijkt uit passages als: ‘Waarom zou niet onze zwartheid Christus’ schoonheid aanprijzen, onze doodsheid Zijn leven grootmaken, zouden onze leegheid en dorheid niet de volheid verheerlijken van de zalving van Hem Die alle volheid is?’ (p. 313).

Het lezen van dit boek vereist enige inspanning. In het Voorwoord stelt Rutherford: ‘Wat in deze verhandeling bij wijze van argumentatie gezegd wordt, kan de bescheiden lezer, die daar niets mee te maken heeft, overslaan, door alleen te lezen wat praktisch is’ (p. 23). Het lezen wordt vergemakkelijkt door een puntsgewijze korte samenvatting aan het begin van elk hoofdstuk. Soms wordt verwezen naar minder bekende personen. In de ‘Lijst met namen’ achterin wordt van ieder een korte beschrijving gegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen