Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ds. J. Schipper (1946-2024)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ds. J. Schipper (1946-2024)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Lazarus, onze vriend, slaapt’, zo sprak de Zaligmaker (Joh. 11:11). ‘Maar Ik ga heen om hem uit den slaap op te wekken.’ Dat heeft toen vier dagen geduurd (Joh. 11:17).

Maar nu onze vriend, Jan Schipper, zo onverwacht zijn laatste adem uitblies, was die trouwe Heere Jezus meteen al gereed om zijn ziel te ontvangen: ‘Komt, gij gezegenden Mijns Vaders, beërft dat Koninkrijk hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld’.

Wat zal dat zijn, als iemand die zichzelf als een vijand van God leerde kennen, een ‘vriend’ genoemd wordt: ‘een gezegende des Vaders’! Om het ‘Koninkrijk te beërven’, duur gekocht door het bloed van het Lam. De enige oorzaak is het verkiezend welbehagen van God. Wat een voorrecht, als we in de tijd als een verloren Adamskind met Christus verenigd werden en ‘zonder ons, in ons’ het geloof geplant werd. Dan wordt het geloof ook geoefend: ‘Hij moet wassen, en ik minder worden’. En wie dan aan het eind van de loopbaan gedragen wordt in de schoot van Christus, en zo lieflijk omhelsd wordt, en gebracht in die zalige gewesten, waar het Lam Zich verlustigt in Zijn bruidskerk… waar de Kerk altijd aan Hem genoeg zal hebben en nooit genoeg van Hem kan krijgen… die is in het wonderlijke ‘land van louter liefde’!

Op 13 december 1946 zag Jan Schipper het levenslicht in Leidschendam. Daar groeide hij ook op. In de kerk aan de Oude Boomgaardstraat zag hij voor het eerst Janneke Baan, die uit Rijssen was weggevlucht: ze wilde wat meer ruimte en vrijheid. Maar God had iets beters voor haar. Hij vervult Zijn raad. Het jonge echtpaar ging in Veenendaal wonen. De Heere zegende hun huwelijk met drie kinderen en later ook met zeven kleinkinderen.

Samen reden wij als collega’s vanaf 1986 dagelijks naar Apeldoorn. Toen is onze vriendschap ontstaan. We mochten bij tijden in elkaars hart zien. Vooral in die eerste tijd van ‘benauwdheid en droefenis’ en eerste liefdestrekkingen heeft de Heere hem voor me gebruikt tot onderwijs.

Broeder Schipper was diaken, ouderling. Na zes jaren van strijd werd hij in 1994 toegelaten tot de Theologische School.

Onze broeder had veel gaven. Hij schreef heel wat boeken en artikelen, had een talent voor taal en grote belangstelling voor de kleine kerkgeschiedenis. Hij gaf Nederlands in het voortgezet onderwijs, werd directielid op de Jacobus Fruytier scholengemeenschap. Hij heeft veel werk verzet op het erf van school en kerk en was een liefhebbende man, vader en opa. Hij had liefde en aandacht voor kinderen en jongeren.

Hoe langer hij op de weg was, hoe eenvoudiger hij werd: ‘Alle franje moet eraf. Doe maar gewoon. En wees trouw’. Preken was zijn liefste werk: ‘dicht bij het Woord, gericht op het hart, en als een arme zondaar smekend om Gods Geest’. Dat geeft een Bijbels evenwicht, en dat bindt samen in tijden van polarisatie en verwarring.

Zijn vrouw is hem tot grote steun geweest. In 1998 werd kandidaat Schipper in ’s-Gravenpolder bevestigd in het ambt door ds. G.J. van Aalst. Zijn intredepreek ging over Genesis 45:26m: ‘Jozef leeft nog!’ In 2006 volgde Dirksland.

Zijn vrouw kampte met een hersentumor en na een jaar in coma gelegen te hebben, stierf zij. Een heel diepe weg, maar niet zonder troost! In Leerdam (2014) was hij nabij de dood, maar de Heere genas hem wonderlijk. Na zijn emeritering betrok hij een woning in Scherpenzeel (2018). De Heere gaf zelfs herstel na een hartstilstand. Broeder Schipper was blij dat hij, na alle ziekte en moeiten, nog werk mocht doen van pastoraat, catechisatie en prediking.

Nu is hij niet meer. Onze vriend dacht te gaan slapen. Maar het was Gods tijd en het werd: ‘Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen!’ En aldaar zal geen nacht zijn. Het Lam Gods is eeuwig hun Licht. Geen zonde meer, geen strijd, geen duisternis, geen eenzaamheid. Maar: eeuwig zingen van Gods goedertierenheden.

‘Zijt ook gij bereid!?’

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 augustus 2024

De Saambinder | 20 Pagina's

Ds. J. Schipper (1946-2024)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 augustus 2024

De Saambinder | 20 Pagina's