Gewennen

Onder de letter G wordt het geloof ook een ‘gewennen’ genoemd. In Job 22 vers 21 lezen we: ‘Gewen u toch aan Hem en heb vrede'. Over deze tekst hebben we al eerder gesproken, en toen hebben we een soort samenvatting gegeven van de praktijk van het bevindelijke leven. We hebben toen niet alleen de dingen genoemd, maar ook bij elk punt aangetoond hoe de gelovige in die zaken met God gemeenzaam moet zijn. Daarover zullen we niet opnieuw spreken; het is nu alleen onze bedoeling wat het ‘gewennen’ betreft de eigen aard van het geloof in verschillende werkzaamheden aan u voor te houden.

Ondertussen moet ik u eraan her­ inneren dat het grondwoord ‘sakan’ een bijzonder nadrukkelijke beteke­ nis heeft. Zoals Coccejus* opmerkt, betekent het woord ‘de betrouwbaarheid testen’ van een bepaalde zaak of persoon; anders gezegd: ‘een proef op de som nemen’, door de waarde van bepaalde zaken of de kwalitei­ ten van bepaalde mensen aan een onderzoek te onderwerpen. Als die goed en deugdelijk blijken te zijn, went men zich eraan, zodat men er op een vertrouwde wijze mee kan omgaan. In deze tweede betekenis van het woord geeft het op een treffende wijze aan wat het geloof is. Nu gaan we naar de zaak zelf.

Weinig kennis van God

Als het geloof een ‘zich gewen­ nen aan’, of een zich vertrouwelijk wenden tot Jehova genoemd wordt, vooronderstelt dit dat de HEERE, Jehova, als de God van het verbond dat alleen van Hém uitgaat, niet erg bekend is, terwijl Hij toch als een gave uit enkel genade alles schenken wil. Het is waar dat God door Zijn eigen vinger enige kennis van Hem in het hart heeft geschreven. Paulus noemt dat: ‘wat van God gekend kan worden’ (zie Rom. 1:19 enz.). Vandaar dat de mens in zijn onbe­ keerde staat (zijn natuurstaat dus) niet alleen enkele beschuldigende of verontschuldigende gedachten kán hebben, maar die ook inder­ daad hééft (zie Rom. 2:15). Daar komt nog bij dat men in de kennis van het Evangelie kan toenemen door eigen denkkracht en voorstel­ lingsvermogen. Daardoor kan men een eigensoortig begrip van deze zaken hebben.

Maar toch is deze kennis alleen maar duisternis, niet meer dan on­ kunde. Het is geen kennis van God, want ze komt voort uit eigen denk­ beelden en eigen voorstelling van zaken. Daarom wordt deze kennis in Efeze 5:8 ‘de duisternis zelf’ ge­ noemd. Dat heeft Christus ook aan de Joden te kennen gegeven, toen zij Hem vroegen: ‘Zijn wij dan ook blind?’ (Joh. 9:40).

Er is ook wel een algemene kennis van God door de wet. Daardoor wordt Hij werkelijk met angst, met grote verontrusting en benauwdheid gekend als de waarachtige en heilige God. God moet de zonde noodza­ kelijk straffen, opdat zal blijken dat Hij niet gelijk is aan de zondaar waarover het in Psalm 50 gaat (zie Ps. 50:21).

*) Johannes Coccejus (1603-1669) was een invloedrijke theoloog. Hij ontwikkelde met name een verbondsleer waartegen Gisbertus Voetius in het geweer kwam, maar hij was ook een uitstekende taalgeleerde. Als taalgeleerde wist Comrie hem te waarderen.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen