Geven

Onder de letter G zullen we enkele bijzonder lieflijke benamingen voor het geloof aantreffen.

Het zaligmakend geloof wordt voorgesteld onder de benaming ‘geven’. Dit ‘geven’ heeft op meer dan één zaak betrekking. We zullen die apart van elkaar aan de orde stellen. In de eerste plaats is het een ‘geven van zijn hart’. In de tweede plaats zien we dat het geloof is een ‘geven van zijn hand aan de HEERE’.

1. Geven van zijn hart

‘Mijn zoon, geef Mij uw hart’ (Spr. 23:26).

In deze tekst wordt over het hart gesproken. Het is het hart dat door het geloof in God als de God van het verbond gegeven wordt. Dat is het ook wat de oneindige Majesteit van de mens vordert. Geen offeranden en brandoffers, maar een gebroken hart en een verslagen geest (zie Ps. 51:19). De grote God, Die een ontoegankelijk licht bewoont en in Wie geen duisternis is (zie 1 Tim. 6:16 en 1 Joh. 1:5), vernedert Zich hier dan ook, als Hij van Zijn schepselen vraagt wat Hem rechtmatig toekomt: ‘Mijn zoon, geef Mij uw hart’. O wonder van alle wonderen! Hemelen, wees hierover verbaasd, en alle inwoners van de aarde, word beschaamd en schaamrood, en antwoord op zo’n Goddelijk verzoek: ‘Zie, wij komen tot U, o Koning in heerlijkheid! Wij geven heel ons hart en heel onze persoon aan U, zodat die tot in eeuwigheid Uw eigendom zullen zijn!’

Met het hart bedoelen we hier niet het lichaamsorgaan, dat overigens heel belangrijk voor de mens is. O nee, we bedoelen nu de ziel met al haar vermogens en aandoeningen. We lezen dan ook dat wij met het hart geloven tot rechtvaardigheid (zie Rom. 10:10), en dat de verlosten in Jesaja 26 met hun ziel God begeerden in de nacht, en dat zij Hem met hun hart vroeg zochten (Jes. 26:9).

We zullen nu verder spreken over het geven van het hart als een werk dat echt bij het geloof hoort. Dan moeten we in de eerste plaats laten zien wat dit ‘geven van het hart’ inhoudt.

a. Het gaat hier om een mens in wie het geloof is als de oorsprong van alle geestelijke werkzaamheden. Door het geloof zet hij zijn hart open voor Jezus, Die al lange tijd aan de deur heeft staan kloppen. Hij staat op uit een bed van zorgeloosheid, dat is als het graf van een diepe slaap (Hoogl. 5:5; Openb. 3:20).

b. Het wijst op de gewilligheid om Christus niet alleen als Zaligmaker aan te nemen, maar vooral ook als Koning. Zijn troon wordt in het hart opgericht en de scepter van Zijn heerschappij heerst er om alle kwade begeerten ten onder te brengen en te vernietigen als het vat van een pottenbakker. ‘Andere heren hebben over ons geheerst, maar wij zullen voortaan bij de Naam van Jakobs God genoemd worden’ (zie Jes. 26:13).

c. Het wijst er ook op dat de gelovige zijn gedachten aan de Heere geeft. In Gods Woord betekent het ‘hart’ vaak ‘de gedachten’. Daarom zegt Elisa tegen zijn op geld beluste knecht Gehazi: ‘Ging mijn hart niet met u?’ (zie 2 Kon. 5:26). Dat wil zeggen dat zijn gedachten meegingen. Daardoor mag Christus de Eerste zijn in de morgen en de Laatste in de avond met Wie de gelovige omgaat.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen