Een ijverig God

Iedere zondagmorgen horen we de reden dat de Heere het tweede gebod gegeven heeft: ‘Ik, de HEERE uw God, ben een ijverig God’. Bij het woord ‘ijverig’ denken wij aan iemand die trouw en nauwgezet zijn werk doet. In Exodus 20 en in Joël 2 heeft het woord echter een heel andere betekenis. Laten we vanuit dit Schriftgedeelte eens nadenken over Gods ijver.

Gods ijver beloofd

We zijn nog steeds bezig met de profetie van Joël, waarin tot twee keer toe werd opgeroepen om de sjofar te blazen. Tot alarmering en bekering. In naam van de Heere roept de profeet op tot berouw en bekering. Joël weet ook wel dat mensen van nature geestelijk dood zijn. Maar daarom doet de Heere nog niets van Zijn eis af! Toen niet en nu nog niet. In de prediking klinkt het bevel van bekering en geloof onverkort. En juist die prediking die niet begint bij de mens en zijn (on)mogelijkheden, maar bij God en Zijn rechten, wil de Heere zegenen. Door de werking van de Heilige Geest worden woorden in de prediking doorleefde zaken in harten van jonge en oude zondaren.

Joël mag er nog iets bij zeggen ook. Zo, in die weg, ‘zal de Heere ijveren over Zijn land en Hij zal Zijn volk verschonen’. De Heere zal niet op afstand blijven. Hij laat Zijn volk niet eindeloos in het verdriet. Dít is Gods ijver: Hij gaat handelen tot eer van Zijn Naam en tot behoud van Zijn volk.

Gods ijver getekend

‘De Heere zal antwoorden’. Wat is dit een kostbaar zinnetje. Hij zál antwoorden op smeekgebeden. Hij hoort het geroep van arme zondaren en zal spreken. Zijn ingrijpen in het volksleven van Israël heeft twee kanten. Zijn volk, dat nu op het tempelplein roept om ontferming, zal geen gebrek meer hebben. Hij zal hen verzadigen met koren, most en olie. De heidenen hadden gespot dat de God van Israël dood was. Maar dát kon de Heere niet verdragen. De spot van de omliggende volken zal verstommen.

Gods ijver heeft ook een andere zijde. De verlossing van Zijn volk betekent de verdelging van Zijn vijanden. Zoals eenmaal de sprinkhanen in Egypte door een sterke westenwind werden weggeblazen (Ex. 10:19), zo zal de Heere de aanstormende vijanden wegdrijven. De voorhoede van het leger naar de oostzee (de Dode Zee) en de achterhoede naar de achterste zee (de Middellandse Zee). Dode vijanden liggen op grote hopen te stinken. Maar het land is bevrijd. Dát is Gods ijver. Het land en de beesten worden opgeroepen zich te verheugen in de grote dingen die de Heere heeft gedaan.

Gods ijver vervuld

De boodschap van Gods ijver over Zijn volk klinkt op het tempelplein. Bij het brandofferaltaar dat sprak van de komende Zaligmaker. De ijver van Gods huis heeft Hem verteerd. Hij brandde van ijver tot de eer van Zijn Vader. Hij heeft al Gods deugden verheerlijkt, vooral in het volbrengen van Zijn Middelaarsarbeid. Het is dan ook alleen om Jezus’ wil dat Gods ijver ten gunste van schuldige zondaren zal zijn. Van die Zaligmaker mag Joël gaan profeteren. Meer daarover volgende week.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen