Sprinkhanen

Sommige mensen zijn bang van insecten. Ze hebben een afkeer van wriemelende pootjes en het onvoorspelbare gedrag. Een oosterling heeft diep ontzag voor de sprinkhaan. Het diertje is niet zo groot. Eén sprinkhaan kun je gemakkelijk doden. Maar ze zijn met zoveel… Een volk is opgekomen over Mijn land, machtig en zonder getal (vers 6).

Herhaling

Uit de woorden die de Statenvertaling gebruikt, zouden we de indruk kunnen krijgen dat er sprake was van vier verschillende insecten. Maar de Hebreeuwse woorden duiden allemaal op sprinkhanen. Mogelijk vier soorten sprinkhanen, waar wij in het Nederlands geen aparte woorden voor hebben. Ze kwamen achter elkaar. Er leek geen einde aan te komen. Toen de eerste golf sprinkhanen verdwenen was, kwam de volgende alweer. Wat de ene soort had overgelaten, at de volgende op. Zien we dat in onze tijd ook niet? Het ene wee volgt op het andere wee. Corona, aardbevingen, oorlogen. Crisis na crisis vult het nieuws.

Verwoesting

Joël vergelijkt de tanden van de zwerm sprinkhanen met de verscheurende tanden van een leeuw. De gevolgen zijn enorm. In een tijdsbestek van enkele uren worden gewassen volledig vernietigd. Joël schrijft in vers 7 dat de wijnstok is verwoest, de bast van de vijgenboom opgegeten en de ranken volledig ontbladerd. Dit jaar zullen er geen druiven zijn. De vijgenbomen zullen doodgaan. Geen enkel gewas blijft ongemoeid. Wat nog op het land overbleef, wordt vernietigd door de volgende zwerm. Ook in onze tijd wordt steeds meer vernietigd. Letterlijk, als natuur verdwijnt, steden in puin liggen en mensen sterven. Figuurlijk, als de natuurlijke liefde weggenomen wordt en de aarde vol wordt van wrevel. Geestelijk, als de grote afval is begonnen en het moderne heidendom ons continent overspoelt.

Oordeel

Niets gebeurt toevallig. Alles heeft een betekenis. Zeker een sprinkhanenplaag. De Heere heeft Israël gewaarschuwd dat Hij hen zou straffen wanneer ze af zouden wijken van Zijn geboden. ‘Gij zult veel zaad op den akker uitbrengen, maar gij zult weinig inzamelen, want de sprinkhaan zal het verteren’ (Deut. 28:38). En een sprinkhanenplaag is niet alleen een straf, maar ook een voorbode van het definitieve oordeel. Denk maar aan de achtste plaag van Egypte.

In het laatste Bijbelboek komen de sprinkhanen weer terug. Als de vijfde bazuin geblazen wordt, komen vreselijke sprinkhanen uit de afgrond (Openb. 9). Al gaat het daar om beeldspraak, sprinkhanen gaan ook vooraf aan het eindoordeel bij de wederkomst van Christus. Geen wonder dat Joël oproept om te kermen. Zo intens als een jonge vrouw rouwt om het verlies van haar echtgenoot.

Wij mogen de oordelen van de Heere niet wegredeneren of relativeren. Het is allemaal zó ernstig en zó verdrietig dat het ons past om te kermen. Wie kermt er mee, omdat het eindoordeel nadert? Kermen om ontferming. Over onze ziel. Over onze gezinnen. Over onze kerken. Over deze wereld. Heere, ontferm U over ons!

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen