Saulus bidt

Daar is een wonder van wedergeboorte aan voorafgegaan. Saulus was op weg naar Damascus. Daar greep de Heere in. Op die weg vond naar het welbehagen van de Vader een ontmoeting plaats met de verhoogde Koning en de Rechter van hemel en aarde. Saulus, een verloren zondaar, die meende God een dienst te bewijzen, hij is gevallen! Daar lag hij, neergeveld op de weg, waar het klonk: Tot hiertoe en niet verder. Daar keerde de Heere Saulus en zijn leven radicaal om en maakte Hij een einde aan zijn doodstaat en schonk Hij hem leven. Het werd daar een plaats om nooit meer te vergeten. Op die plaats had Saulus voor het eerst Gods stem werkelijk gehoord, maar had hij ook voor het eerst een gebed gebeden naar Gods wil. Vóór die tijd was de Heere altijd nog een vreemde voor hem geweest. Nu leerde hij vragen: ‘Wie zijt Gij, Heere?’ En even later: ‘Wat wilt Gij dat ik doen zal?’

Zijn deugden geopenbaard

Wat een wonder als die grote, ten diepste voor ieder mens van nature onbekende God Zichzelf gaat openbaren. Bij Saulus gebeurde dat radicaal. Anderen ontdekt Hij in een meer geleidelijke weg. Toch zullen al Gods kinderen zich herkennen in het openbaren van Gods deugden. Er zal een moment geweest zijn in hun leven dat ze buigen moesten en zich volledig aan Hem moesten overgeven: ‘Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?’ Misschien hadden ze dat al duizendmaal uitgesproken, maar nog nooit in de volle overgave van het hart beleefd. Dat maakt het verschil. Dan komt er ook een onvoorwaardelijk gehoorzamen.

Hoe ongelukkig Saulus ook was, daar op de weg naar Damascus, toch was er nooit een gelukkiger moment in zijn leven geweest dan juist toen. Als de Heere in het leven komt, breekt Hij in Zijn gestrengheid alles af wat van de mens is. Maar dan schenkt Hij als de geopende Fontein van alle goeds ook zoveel dat er een eeuwigheid voor nodig is om dat uit te wonderen.

Zo opent de Heere voor Saulus de weg, maar sluit Hij ook een weg. De weg terug naar Jeruzalem gaat niet meer, vluchten bij Hem vandaan kan en wil hij niet meer, want deze Koning is ondanks Zijn gestrengheid ook goedertieren. Er gaat een wonderlijke trekking vanuit. Saulus wordt onder het heilig recht van God geplaatst. Hij moet eronder buigen, maar wil ook niets anders meer.

Blind naar Damascus

Als een blinde wordt Saulus naar het huis van een zekere Judas gebracht. We zien daar een verloren zondaar drie dagen en nachten in de eenzaamheid smeken en bidden om genade. Saulus wist niet hoe lang het zou duren voordat de Heere Zijn beloften waar zou maken. Wel wist hij dat de Heere beloofd had dat hij in Damascus zou horen wat hij doen moest. Daarom ligt hij gebonden aan de troon van Gods genade, met duisternis in het hart en duisternis in zijn ogen.

De ijdele gebeden op de hoeken van de straten zijn verstomd. Saulus is een bedelaar geworden. Nu zijn er geen ijdele gebeden meer, maar klimt zijn gebed op tot voor de troon, gewerkt door de Geest, Die in het verborgen onuitsprekelijk zucht. De Heere geeft er Zelf getuigenis van: ‘Zie, hij bidt’. Dat is een Gode welbehaaglijk gebed. Een gebed naar de zin en mening van Gods Geest. Zo zegt Christus het ook over het gebed van de tollenaar in de tempel. Hier is een farizeeër gaan bidden als een tollenaar: ‘O God, wees mij zondaar genadig’.

Saulus bidt, om de vervulling van Gods belofte, gedaan op de weg. Saulus bedelt, klopt en zoekt. En de Heere geeft opening in deze worsteling aan de troon van Gods genade. Want in deze drie dagen laat de Heere in Zijn goedertierenheid ook weten van Saulus af te weten.

Het recht Gods

Saulus krijgt bezoek van de Heere, en heeft in een gezicht of visioen gezien ‘dat een man, met name Ananias, inkwam en hem de hand oplegde, opdat hij wederom ziende werd’. Die hand is een teken van Gods zegen. De Heere belooft dat hij een zegen zál ontvangen. En zo wordt hij meer en meer gebonden aan Gods troon om die zegen van God af te smeken.

Wat zijn de beloften in de Godsontmoetingen toch wonderlijke koorden. Saulus zal het zelf niet voor bidden hebben durven houden, toch is het de Geest Die in hem zuchtte. En daarvan zegt de Heere: ‘Zie, hij bidt’.

Wat een wonder als we neergeveld worden onder het recht Gods. En dat er van ons, niet door mensen en niet door onszelf, maar door de Heere gezegd zal worden: ‘Zie, hij of zij bidt’. Wat een wonder als mag worden ervaren dat het gebed in Christus begrepen ‘ja en amen’ is. Zulke bidders laat de Heere niet staan. Bidders die bidden uit het geloof en naar de wil van God zúllen ontvangen. De Heere Jezus Christus zegt het Zelf: ‘Want een iegelijk die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden’.

Bidden wij ook om die genadige zegen Gods? Bidden wij om die zegen dat Christus Zichzelf als Borg en Zaligmaker gaat vertonen en als Koning gaat wonen en heersen in ons hart? Aan Gods zegen is alles gelegen, welke weg u ook reist, welke weg u naar de raad en wil Gods ook maken moet.

En vraag in het huis van Judas naar een, met name Saulus, van Tarsen; want zie, hij bidt.

Handelingen 9:11C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen