Het levenslied van Robert

Dan verschijnt David plotseling om de hoek van de deur. De twee broers lijken veel op elkaar, alleen hun oogopslag is heel verschillend. Robert kijkt vrolijk de wereld in, maar Davids ogen staan dof en moe. 'Kan het niet wat minder luidruchtig? Ik heb hoofdpijn'.

'Je hebt me zelf leren dichten', zegt Robert vrolijk. 'Heb je erge hoofdpijn? Zullen we samen weer eens naar Clarence Cottage gaan? Vorig jaar heb ik er zo genoten. Ik kan nu paardrijden als de beste'.

'Zoals veel andere dingen', zegt David. Hij komt verder de kamer in en gaat op de kussens bij het raam zitten. 'Jij hebt ook niks te klagen', vindt Robert. 'In klassieke talen was je altijd de beste, je hebt je rechtenstudie afgerond en bent nu zelfs secretaris van een belangrijk genootschap. Pa is reuze trots op je'.

'Hou op,' zei David. 'Ik heb alles maar gekregen. Van Lodenstein, een Hollandse predikant, heeft het mooi gezegd in een gedicht:

't Hoort den hemel alles toe

Wat ik denk en wat ik doe'.

Robert knikt maar eens. 'Stoere taal, dat Hollands. Misschien ga ik het ook leren. Studeren is geweldig'. Hij wil David opvrolijken. ‘Toe, laten we gaan logeren in Clarencefield. Tante is zo hartelijk’.

David schudt zijn hoofd. 'Nee, ik heb er geen zin in nu ik zo vaak hoofdpijn heb. Ik moet vaak aan je denken als ik je bezig hoor. Je hebt al veel prijzen gehaald in je studie. Je gaat vaak uit met je vrienden, maar... heb je ook tijd om in de Bijbel te lezen?'

Robert haalt zijn schouders op. ‘Ik doe altijd mee als we zingen en bidden en ik sla geen kerkdienst over. Wat wil je nog meer?’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen