Het levenslied van Robert

Niemand noemt hem langer Robbie. Soms zegt hij zacht zijn eigen naam als hij in bed ligt: 'Robert Murray McCheyne, zoon van Adam McCheyne en Lockhart Murray Dickson, geboren 13 mei 1813 in Edinburgh'. Hij houdt van zingen. 'Robert, wat heb jij een mooie stem. Zing nog eens een lied', zeggen zijn vriendjes vaak na de kerkdienst. En dan zingt hij tot hij geen adem meer heeft.

Zus Elisa komt Roberts kamertje binnen. 'Wat zit je te dromen, broertje?'

‘Ik kan hier zo leuk naar buiten kijken. Kijk, daar de baai en daarachter de heuvels. Ben jij daar wel eens geweest, Elisa?'

'Niet bij die heuvels, maar wel in het zuiden, in Ruthwell. Mama is daar in de buurt op een landgoed geboren. David en ik hebben al vaak bij tante gelogeerd in 'Clarence Cottage'. Maar wacht, ik weet iets. Zal ik vragen of we samen een boodschap mogen doen?' Ze lopen samen de trap af. Elisa klopt op de deur en loopt de kamer binnen waar moeder en een dame bij het raam zitten te praten.

'Wat is er, Elisa, pas jij een beetje op Robert?' vraagt moeder.

'Ja mama, mag ik een boodschap met hem gaan doen?’

'Dat is goed. Ik heb een half pond roomboterkoekjes nodig bij de bakker in de Prinsessenstraat. Niet te lang wegblijven, hoor’.

Ze geeft Elisa een beursje met geld en de kinderen gaan dadelijk op pad.

Robert kijkt zijn ogen uit. 'Wat een mooi groot plein is dit en wat een brede straat. Hoe heet de kerk daar, Elisa?'

‘De Sint Andrewskerk. ‘De Tronkerk waar wij ’s zondags naartoe gaan is over de Noordbrug.

Verderop wonen veel arme mensen’.

‘Echt? Gaan wij daar even kijken?’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen