Een lied in de herberg

Ze pakte een doosje en telde het geld voor Hendrik uit. De Bijbel borg ze op, achterin de kast.

‘Ik heb een Bijbel…! O, daar komt mijn man aan. Snel…’.

Er kwam een grote man binnen. ‘Wat heeft dat te betekenen? Je hebt toch geen ketter in huis?’ bulderde hij. De vrouw opende een andere deur, zodat Hendrik kon vertrekken. ‘Ga alstublieft weg… Hij is in zijn drift in staat om u dood te slaan’, fluisterde ze.

Hendrik moest wel gaan. Hij hoorde de man te keer gaan. Als dat maar goed afliep…

Hij liep naar de buren. Daar zaten twee mannen op een bankje voor het huis. ‘Wilt u een oogje in het zeil houden?’ vroeg hij aan een oude man. ‘Ik ben Bijbelverspreider. Ik ben daar wezen praten…’.

‘Dat lijkt de buurman wel weer. Ik let wel op’, beloofde de ene man op het bankje.

‘Laat die mensen dan ook met rust’, bromde de andere man. ‘Ik snap niet wat u hier doet. Wij hebben ons eigen geloof. Denkt u dat u het alleen weet?’

‘Ik laat Gods Woord spreken’, antwoordde Hendrik.

‘Ja, ja, maak maar dat je wegkomt’.

‘Vraag maar of de Heere u wil bekeren’, antwoordde Hendrik. ‘Bid maar: Heere, bekeer me, dan zal ik bekeerd zijn. Trek me, dan zal ik U nalopen’.

‘Nooit!’ De man spuugde op de grond. ‘En nou wegwezen, anders zal ik Hector eens loslaten.’ ‘Ga maar’, zei de oude man.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen