Dat leert ons Christus

De Leraar van de wet

Nadat Zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus ons geleerd heeft dat er drie stukken nodig zijn om getroost te kunnen leven en sterven, volgt er onderwijs over dat eerste stuk: hoe groot mijn zonden en ellenden zijn. Die ‘broodnodige’ kennis wil de Heere werken door de wet van God. ‘Want door de wet is de kennis der zonde’, zo leert ons de Heilige Schrift in Romeinen 3 vers 20b. In Zondag 2 wordt de scherpe eis van Gods wet ons voorgesteld. En dan horen we met antwoord 4 inderdaad: ‘Dat leert ons Christus in een hoofdsom, Matth. 22:37-40: Gij zult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse Wet en de Profeten’.

Het is dus waar dat Christus ‘de Leraar van de wet’ mag worden genoemd. Maar het is een verwringing van de waarheid, wanneer we de ellendekennis, los van de wet, aan Christus toekennen. Theologen als K. Barth (1886-1968) en K.H. Miskotte (1894-1976), die de harten en zinnen van velen vandaag betoverd hebben, beweren dat de kennis der ellende ontstaat dóór Christus. Dan moet je komen tot en geloven in Christus en heb je alles…

Voor het handelen van God als Rechter, Die als Schepper récht heeft op Zijn schepsel en met wie een verloren zondaar in rekening staat, is dan geen plaats. Laat staan voor de uitdrukkingen dat ‘een mens zijn Rechter om genade gaat bidden’ (Job 9:15) of dat ‘Sion door recht verlost zal worden’ (Jes. 1:27).

Toch heeft Christus de wet samengevat in een hoofdsom! Wat wil dat zeggen? Als waarachtig God kon Christus niet anders. Hij is niet gekomen om de wet te ontbinden of krachteloos te maken. Nee, Hij handhaaft – ook tegenover die rijke jongeling en de strikvragende wetgeleerde – Gods wet. Hij is gekomen om de wet te vervullen en om de vloek der wet te dragen.

De Vervuller van de wet

Dat Christus de wet leert, is de waarheid. Maar de wet vervloekt en Christus zegent. En dat laatste kan alléén na de wetsvolbrenging of vervulling voor de Zijnen. God eist dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede. Daaraan zal moeten worden voldaan, of door onszelf of door een Ander. In de ware bekering kan het niet anders of Christus bevrijdt en verlost van de vloek der wet. Wie? Alleen zondaren die werkelijk iets hebben leren kennen van dat wetsovertredende bestaan, bij het licht van Gods Geest. Dat zijn zondaren die iets van de ‘droefheid naar God’ hebben leren kennen. Zo spreekt onze reformator J. Calvijn (1509-1564) in zijn Bijbelcommentaar (op 2 Korinthe 7 vers 10): ‘Deze droefheid stelt Paulus tot een oorzaak en oorsprong der bekering, hetwelk men naarstig moet aanmerken. Want tenzij de zondaar zichzelve mishage, zijn leven hate, en door de kennis zijner zonde ernstig droef zij, zo zal hij zich nimmermeer tot God bekeren (…)’.

Lezer(es), God geve dat we onze ziel niet zouden bedriegen voor de eeuwigheid, maar in waarheid zouden bedelen om de waarachtige bekering.

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen