Een ster die gaande maakt

God staan alle middelen ten dienste om mensen bij de kribbe te brengen. Ook een ster, als een teken aan de hemel. De wijzen uit het oosten worden gaande gemaakt door een ster aan het firmament. Zo worden ze naderbij gebracht, om te komen tot de Christus der Schriften, Die geboren is in Bethlehem. De hemel toont hun een ster om ze te bréngen bij het profetische Woord. Want straks gaan zelfs de dorre schriftgeleerden zeggen: ‘Er staat geschreven’!

Het is alleen Mattheüs die de geschiedenis van de wijzen uit het oosten beschrijft, tot lering, onderwijs en bemoediging van zoekende zielen. Het begint zo: ’Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judéa, in de dagen van den koning Herodes, zie, enige wijzen van het oosten zijn te Jeruzalem aangekomen’ (Matth. 2:1). Maar, de wijzen zijn nog lang niet in Jeruzalem. Ze zijn nog in het oosten. Straks worden ze daar weggelokt.

Geheimzinnige lichten

Het is nacht. Aan de hemel flonkeren dui- zenden sterren, de geheimzinnige lichten in het donker, op de vierde dag gezaaid door Gods scheppende hand. Ergens, ver weg in het oosten, zitten sterrenkijkers hun werk te doen, net als iedere nacht.

Gretig turen ze naar de hoge hemelboog, op zoek naar iets nieuws, misschien wel een nieuwe, een bijzondere ster. Een mens is altijd op zoek naar iets nieuws. De Athe- ners zochten ook altijd wat nieuws. De wijzen in het oosten zijn niet anders.

Ze zijn ‘de meest leergierige breinen van hun tijd’, zegt Spurgeon.

Evangelieschrijver Mattheüs geeft geen nadere informatie over deze ‘wijzen uit het oosten’. Wat zouden dit voor mannen zijn geweest? We kunnen slechts wat veron- derstellingen doen. De één denkt dat het belangrijke adviseurs aan een koninklijk hof zullen zijn. Een ander legt meer het accent op het werk dat ze doen: dit zijn astrologen, sterrenkijkers. Ze zijn wijs in de sterrenkunde en worden daardoor ook wel ‘magiërs’ genoemd. Dit zijn in elk geval bekwame wetenschappers. Zulke mensen laten zich niet zomaar iets wijs maken. Dat is zeker.

Hoeveel het er zijn, weten we evenmin. Kerkvader Chrysostomus denkt aan veertien, anderen aan twaalf. Origenes dacht aan drie, omdat er straks drie geschenken worden aangeboden, goud, wierook en mirre. Daarom spreekt de rooms-katholieke traditie ieder jaar op 6 januari over ‘Driekoningen’ (hoewel het natuurlijk helemaal niet over koningen gaat!).

Over het áántal wijzen zegt Mattheüs slechts dat het ‘enige wijzen’ waren, hoewel, dat woord ‘enige’ staat schuingedrukt en staat er in de grondtekst niet eens bij. Het is dus niet nodig dat we weten hoeveel het er waren.

Een enkeling weet ook nog te melden hoe de drie wijzen heten: Balthasar, Melchior en Caspar, maar heus, dat is allemaal veel te curieus. Calvijn noemt dit ‘een dwaling, die kinderachtig moet heten’. En Henry vindt zoiets maar ‘beuzelachtig’. Over deze dingen zegt Spurgeon: ‘Bijzonderheden die niet in het Woord van God te vinden zijn, mag u geloven of niet, maar het is mis- schien verstandig niet al te veel te geloven’. Du Cloux vindt er dit van: ‘De Heilige Geest deelt ons deze dingen in het Woord Gods niet mee, daaorm geloven wij dit niet’.

Het verre Oosten

Het volgende doet er ook al niet veel toe, maar vaak wordt ook de vraag gesteld waar de wijzen nu vandaan gekomen zijn. Jawel, ‘uit het oosten’, dat staat er. Maar waar dan in dit onbepaalde oosten? God in de hemel wist nauwkeurig waar ze woonden, dat moet genoeg zijn, maar nieuws- gierige stofbewoners in het westen willen daar natuurlijk ook wel iets van weten. De meeste verklaarders noemen namen van landen als Perzië, Chaldea, Babylonië, Mesopotamië, het tweestromenland van de Eufraat en de Tigris, waaruit de eerste Adam verdreven werd. Daar ergens komen ze vandaan. In elk geval: ze komen van ver, zeg maar: uit het verre Oosten, uit het onbekende land, om te komen tot de kribbe van de tweede Adam, de Christus der Schriften. Du Cloux zegt in een preek over deze stof: ‘Naar Zijn soeverein wel- behagen roept en brengt God zowel wijze heidenen uit het Oosten als eenvoudige herders uit het Westen tot Jezus’. Deze wijzen behoren niet tot het ver- bondsvolk, niet tot het volk van God. En dus zijn het heidenen. Heidenen leven zonder God en zonder Christus en zonder hoop in de wereld. Toch liggen deze mannen wel onder het zegel van de ver- kiezing. Simeon gaat profeteren dat het Kind in de kribbe zal zijn tot ‘een Licht tot verlichting der heidenen’ (Luk. 2:32). Jesaja heeft voorzegd dat Christus niet alleen een Zaligmaker voor de Joden zal zijn, maar ook voor de heidenen, ‘om Mijn heil te zijn tot aan het einde der aarde’ (Jes. 49:6). In dat heil gaan deze wijzen delen.

Veel verborgenen

‘Deze verzen uit Mattheüs 2 laten ons zien dat er ware knechten van God in plaatsen te vinden zijn, waar wij hen niet verwacht hadden. De Heere Jezus heeft veel ‘verbor- genen’ als deze wijze mannen. Hun namen zijn in het boek des levens en zij zullen met Christus gevonden worden in de dag van Zijn verschijning’ (Ryle).

‘Heeft de wereld geen monden om de geboorte van de Messias te verkondigen, de hemel heeft nog sterren’ (P. van der Hagen).

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen