Een Lied In De Herberg

‘Ja, ja’, zei Hendrik, ‘loopt u maar mee’. Hij liep naar een hoek van de hal. Gelukkig zaten er niet veel soldaten. Ze hoefden niet te horen wat meneer Rips tegen hem zei. Waarom kwam hij hem hier opzoeken? eneer

‘Ik ben toch zo blij dat ik jou heb ontmoet’, begon meneer Rips. ‘Jij bent het kind dat voor mij hebt gebeden toen ik zo bang was. Maar één ding vind ik wel erg, Hendrik. Ik meen te merken dat jouw hart nu helemaal niet meer uitgaat naar de dingen die boven zijn. Of vergis ik me?’ Hendrik antwoordde niet.

‘Ik wachtte tevergeefs op jouw bezoek en vond het geen goed teken dat je niet kwam. Waarom kwam je niet, Hendrik? Ik wil graag met je praten over wat het belangrijkste is in ons leven. We moeten allemaal een keer sterven. De één jong, de ander oud. En sterven is God ontmoeten, Hendrik. Dat kan niet zoals we geboren zijn. Dat heb ik die avond in de herberg gevoeld’. Meneer Rips sprak nog een tijdje door. Hendrik draaide ongemakkelijk op zijn stoel. Het was net of hij de meester van de zondagsschool weer hoorde praten. Die vertelde hetzelfde. , we moeten

Er kwam een soldaat naar hen toe. ‘Hendrik, we moeten gaan’, zei hij.

‘Ik ga mee’, zei Hendrik. Hij stond meteen op. Het werd hem hier te benauwd. meneer

‘Kom je me eens opzoeken, Hendrik?’ vroeg meneer Rips. ‘Je hebt mijn adres’. riendelijk

Zijn donkerbruine ogen keken Hendrik zo vriendelijk aan, dat hij niet kon weigeren.

‘Dat doe ik’, antwoordde hij.

‘Fijn!’ antwoordde meneer Rips. Hij drukte Hendrik stevig de hand. ‘Het nodige hoor, jongen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen