Een Lied In De Herberg

Vader stond na te denken. Toen haalde hij opeens geld uit zijn zak en gaf het aan moeder. ‘Dit is ongeveer wat ik zaterdagsavonds bij Veermans breng’, zei hij. ‘Leg het maar weg, voor nieuwe kleren voor onze jongen, en morgenavond blijf ik thuis’.

Moeder keek heel verbaasd. Ze bleef vader maar aankijken, zonder dat ze het geld pakte. Waarom nam moeder het geld nu niet? Ze vertrouwde het zeker niet. Vader beloofde wel vaker dat hij niet meer zou drinken en het gebeurde toch altijd weer.

Eindelijk pakte moeder het geld en borg het op. ‘Ik zal wel zien wat je morgenavond doet, Klaas’, zei ze. Het was zaterdagavond. Klaas Veldhoven keek steeds op de klok. Hoe later het werd, hoe moeilijker hij het vond om zijn belofte te houden. Had hij zijn vrouw maar niet beloofd dat hij thuis zou blijven. Waarom zou hij het ook doen? Hij kon haar toch geld geven, zodat ze kleren voor Arie kon kopen, zonder dat hij zijn zaterdagavond opofferde?

Hij stond op, maar ging weer zitten. Het verdriet dat hij haar had gedaan, door haar zo vaak in de steek te laten, was met geen geld goed te maken.

Hij streek eens door zijn haar. Nu hij beloofd had thuis te blijven, zou ze het nog erger vinden als hij toch naar de herberg ging. Zijn vader had er ook zoveel verdriet van gehad dat hij de verkeerde weg was op gegaan. Vlak voor zijn dood had vader hem nog gewaarschuwd. Hij hoorde het hem nog zeggen: ‘Klaas, denk eraan, jongen, wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen