Ds. Labee over: Vraag het maar aan een kind van de Heere

Raadsels

De vraagsteller schreef een lange mail met persoonlijke ervaringen en ondertekende met ‘een bij tijden en ogenblikken hongerige ziel’. Zo zijn er wellicht meer lezers met geestelijke honger en dorst. En dan horen ze van ware christenen die kunnen vertellen van het genadewerk in hun ziel. Maar als ze om zich heen kijken, weten ze niet waar ze naar toe zouden kunnen gaan of het valt zo tegen...

Ook als predikant hebben we ervaren dat het zo anders kan gaan dan we denken. Wat een teleurstelling als mensen ‘met naam en faam’ geen woord kunnen uitbrengen. Maar ook andersom, en dan zou je de hele gemeente er wel bij willen hebben als iets van het genadewerk doorklinkt.

Meestal zijn het ongedachte en onverwachte ontmoetingen die de Heere gebruikt tot eer van Zijn Naam en tot onderwijs voor onbekeerden. We moesten denken aan - de in eigen ogen godsdienstige - John Bunyan (1628-1688). Als ketellapper zwierf hij door de straatjes van Bedford waar hij enkele arme vrouwen hoorde praten. We laten hem zelf aan het woord: ‘Hun gesprek ging over de wedergeboorte, het werk van God in hun harten, en hoe zij overtuigd werden van hun ellendige natuurlijke staat. Zij bespraken hoe God hun zielen met Zijn liefde in de Heere Jezus had bezocht, en met welke woorden en beloften zij verkwikt, vertroost en ondersteund waren tegen de verzoekingen van de duivel. Verder spraken zij in het bijzonder over de ingevingen en de verzoekingen van de satan en zij vertelden elkaar waardoor zij waren gekweld en hoe zij werden ondersteund onder zijn aanvallen. Zij bespraken ook de ellendigheid van hun eigen hart en hun ongeloof en zij veroordeelden, verachtten en verafschuwden hun eigen gerechtigheid als vuil en onvoldoende om hun enig goed te doen. Zij spraken zo’n aangename en Schriftuurlijke taal en met zulke genadeblijken in alles wat zij zeiden dat ze op mij de indruk maakten alsof ze een nieuwe wereld hadden gevonden (...)’.

Dat heeft de Heere gebruikt voor de man die zichzelf - in die tijd van zijn leven - zo deskundig vond in godsdienstige zaken. Bunyan schrijft: ‘Toen voelde ik dat mijn eigen hart geschokt werd en mijn toestand als nietswaardig wantrouwde. Want ik zag dat in al mijn gedachten over godsdienst en behoudenis de wedergeboorte nooit bij mij opkwam, en evenmin kende ik de troost van het Woord en de belofte of het bedrog en het verraad van mijn eigen verdorvenheid (...)’.

Ja, als dat de vrucht mag zijn van het luisteren naar pelgrims op weg van Mesech naar Sion, begrijpen we de oproep van één van onze broeders in de bediening: om alles kwijt te raken en geen rust te vinden buiten de Zaligmaker van zondaren.

Raad

Als de Heere nu zulke ontmoetingen niet geeft? Waar zou je heen moeten in de tijd van Elia, die zelf dacht dat hij de enige was die wandelde in de weg van de Heere? Laten we ook onderstrepen dat we geen verwachting moeten hebben van mensenkinderen.

Hetzelfde gevaar als bij het alléén maar lezen van bekeringsgeschiedenissen ligt hier op de loer: krijgt de Heere de eer of gaat het om de vrome mens met zijn bevindingen? Deze raad blijft over: onderzoek biddend Gods Woord. Ga biddend op naar Gods huis. Gebruik de genademiddelen en de genadetijd om de Heere te zoeken. In die weg wil de Heere nóg wonderen doen. En soms gebruikt hij daarvoor - als het Hem behaagt - ook ‘leesbare brieven’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen