EEN DUBIEUS DUBBELTAL

Het is voor het paleis van Pilatus een hysterisch en historisch moment. De menigte is opgezweept, aangevuurd door Schriftgeleerden en overpriesters. Vlak voor het Pesachfeest is het de gewoonte om een gevangene vrij te laten. Pesach: het feest van de voorbijgang! De straf gaat een gevangene voorbij. Pilatus weet zich geen raad met Jezus en denkt met een handigheidje het volk achter zich te krijgen. Een aantal dagen geleden riep datzelfde volk tenslotte Hosannah! Maar waar Pilatus probeert te spelen met het volk, overspeelt hij zijn hand. De keuze is duidelijk: Jezus of Barabbas. Barabbas: zijn naam betekent zoon van de vader. Dé Zoon van dé Vader op dubbeltal met een zoon van de vader. Het volk weet het wel: laat ons Barabbas los. Wie kiest, o verdwaasde, voor het leven de dood?

Voor Barabbas breekt de meest bijzondere dag van zijn leven aan. In allerijl gaan de bodes het donker in om deze man uit zijn gevangenis te halen. Kom gauw tevoorschijn. Je wordt vrijgelaten. Vrijgelaten?! Is dat soms een harde, wrede grap, zo vlak voor zijn terechtstelling? Nee, het is echt waar! Onvoorstelbaar, ongehoord! Het spant hier om de zaligheid. Hebt u dat door? Pilatus is ten volle verantwoordelijk voor zijn daden. En tegelijkertijd volvoert hij Gods raad. Goede Vrijdag en Pasen liggen net achter ons. Was Christus vrijgelaten, de zaligheid was verloren. Maar nu schittert wat de vrucht is van Goede Vrijdag en Pasen: de Zoon van God neemt de plaats in van de grootste zondaar. Draagt de schuld, door Zijn Vader op Zijn schouders gelegd, weg. Onvoorstelbaar voor Barabbas. Van eeuwigheid bedacht door de Vader. Jezus hangt daar straks, als mikpunt in het middelpunt, als de grootste van de zondaren. Om vuile, vieze zondaren, te reinigen door Zijn bloed.

Het was ongehoord wat daar in die vroege morgen gebeurde. Maar sindsdien gebeurt het dagelijks. Elk uur, elk ogenblik. Dat zonen en dochters uit de vader de duivel (Joh. 8:41-44) vrijspraak ontvangen. Hebt u die vrijspraak ontvangen? Omdat de Zoon van de Vader naar Zijn Vader gaat, biddend. Vader, er is weer een zondaar, er is weer zo’n zoon, zo’n dochter die een beroep gedaan heeft op Mijn offer. Heilige Vader, hier is Mijn bloed. Zie deze man, deze vrouw, deze jongen, dit meisje aan vanwege Mijn verdienste. Zo gaat de bediening van de verzoening voort, zo komt Deze tot ons, tot ieder die dit leest: Ik in uw plaats. Waarom zou je de eeuwige dood sterven?! Wanneer je ogen geopend zijn door de Geest, uw bedekking van uw ogen en hart zijn weggenomen voor deze Plaatsinnemer, dan is er het lied dat geboren en gezongen wordt:

O liefde, die, om zondaars te bevrijden, zo zwaar moest lijden.

‘k Zie U, God Zelf, in eeuwigheid geprezen, tot in de dood als mens gehoorzaam wezen, in onze plaats gemarteld en geslagen, de zonde dragen.

Laat mij, o Heer’, Uw wond’re wijsheid prijzen, dwaasheid en ergernis voor wereldwijzen, laat mij Uw kruis dat sterken zwakheid noemen als sterkte roemen. Amen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen