Volle schuren zoals beloofd

Hij wordt hen tot handelswaar. Hij zakt diep in de put. Alleen staat hij even later tussen zijn broers en de handelaars. Eenzaam voert men hem mee naar Egypte. Alleen wordt hij als slaaf doorverkocht. Een verleden heeft hij, maar geen toekomst. Het zou je verbitteren. Reden genoeg, terugziend op wat hij verloor.

Verlies Genomen

We horen Jozef echter niet over zijn verleden. De pijnlijke wond in zijn bestaan is er, maar die voert niet de boventoon. Trouw dient hij bij Potifar. God zegent hem. Hij wordt een man van statuur in huis. Wij zouden zeggen als directeur bedrijfsvoering. Trouw is zijn handelsmerk. Ook als het er werkelijk op aan komt, in het uur van verzoeking. Trouw blijft hij als zijn meesteres ontrouw wil zijn vanwege hem. Het kost hem opnieuw alles. Men zet hem gevangen, daar in Egypte. Dieper kun je niet zinken.

Dienen

‘Doch de Heere was met Jozef, en wende Zijn goedertierenheid tot hem; en gaf hem genade in de ogen van de overste van het gevangenhuis.’ (Gen. 39: 21) Welk patroon zien we in het leven van Jozef? Waar hij komt, dient hij. Niet om de positie, maar om de taak. Niet om zichzelf, maar om de Heere. Vanuit een diep besef dat de Heere over alles gaat. Zelfs over dromen. ‘Zijn de uitleggingen niet van God? Vertelt ze mij toch’ (Gen. 40: 8). Als verder alles verloren is, hebben we de toekomst nog. Als het maar met de Heere is.

Voor De Koning

Zo bracht men Jozef bij de Farao. Geschoren, gekapt en gekleed. Een jongen die keer op keer alles verloor, maar de Heere was aan zijn zijde. De situatie staat er ernstig voor, zo blijkt als hij de droom uitluistert. Jozef onderkent dit omdat de Heere de droom twee keer in een andere vorm met dezelfde boodschap gaf. God is vastbesloten.

Als er geen regen valt in Soedan, valt de Nijl deels droog waardoor er geen landbouw mogelijk is. Iets dergelijks staat te gebeuren. Een periode van grote droogte, die volgt na een periode van grote voorspoed. Dit leidt tot een voorstel tot radicale economische hervorming. Een vijfde van de oogst moet zeven jaar lang worden opgeslagen; om zo een buffer op te bouwen voor een periode van economische crisis vanwege aanhoudende misoogst. Heel praktisch tekent Jozef de taskforce uit. Stel een kundig persoon aan die leidinggeeft. Benoem lokale leiders. Room zeven jaren de oogst af. Er komen zeven jaren van honger, je kunt er maar beter op voorbereid zijn.

Geloof

‘Dit woord was goed in de ogen van Farao, en in de ogen van al zijn knechten.’ Dat is op zichzelf al een preek. Het Woord van de Heere klinkt aan een heidens hof en iedereen buigt voor de consequenties daarvan. De Heere neigt het hart van koningen als waterbeken. Het woordgebruik toont wel een radicaal verschil: Farao spreekt over ‘God’. Jozef spreekt over ‘de God’.

Gebroken Om Te Dienen

Zie je dat de Heere op kruispunten van de geschiedenis van Israël godzalige mannen in het centrum van de macht brengt? In direct contact met de machtigste heersers van hun tijd, Jozef, Mozes en Daniël. Bij hen allen zien we dit patroon. Het gaat eerst door totale afbraak heen. Jozef leeft dertien jaar als slaaf, waarvan een deel als gevangene in een gevangenis. Mozes moet eerst veertig jaar door de woestijn zwerven met schapen, voor hij wordt ingezet als pleiter voor het volk bij Farao. Daniël moet eerst zijn familie, toekomst en land verliezen, voor de Heere hem geschikt acht om te dienen aan het hof.

Wij begrijpen de omwegen van de Heere niet. Wij willen een recht pad, maar de Heere weet beter. Soms zelfs dwars door onrecht heen: jullie hadden dit ten kwade gedacht, maar de Heere heeft het ten goede gedacht, zo kan Jozef later zeggen. De Heere breekt en snoeit hen die Hij gebruikt, met een doel: Opdat zij meer vrucht dragen. Het geheel en al alleen nog van de Heere verwachten.

Gods Geest

Farao merkte het goed op. De Geest van God is actief in Jozef. We zien dat steeds weer in de Bijbel, dat de Heilige Geest erop betrokken is als mensen bijzondere taken krijgen. Bezaliël, bij de tabernakelbouw. Gideon, als hij de bazuin gaat blazen. Daniël, bij Belzasar. Ook van Jezus klinkt het: ‘En op Hem zal de Geest van de Heere rusten’.

De wind kun je als zodanig niet zien, maar de gevolgen wel. Bij de Ruach, de Geest van God, is het niet anders. Waar Hij blaast, komt beweging. Door het onmogelijke heen.

Jozef Is Passief

Hier is niet Jozef aan het werk, maar de Heere. In reactie op Jozefs woorden horen en zien we Farao handelen, maar van Jozef zelf horen we verzen lang niets. Farao stelt Jozef aan als opziener. De vorst neemt de leiding in een ceremonie die Jozef inwijdt, naar de traditie van die dagen. Hij bevestigt de positie van Jozef in een enkele zin: ‘Ik ben Farao! Doch zonder u zal niemand zijn hand of voet opheffen in gans Egypteland.’ Hij krijgt een nieuwe naam: Zafnath-Paäneah, de Heere spreekt en leeft. Tachtig jaar in overheidsdienst ligt voor de boeg. Zoals later Daniël in Babel.

God Doet Wat Hij Belooft

Jozef wordt als dertigjarige aangesteld en is tot zijn zevenendertigste bezig om de voorraad te verzamelen. Jozef hoeft de belofte dus niet te bewerkstelligen, maar mag in de oogst uitgaan. Wij worden in dienst geroepen, maar de Heere geeft de vrucht. Het land brengt ruime oogst voort: ‘Overvloed tot volle handen’ (Lev. 2: 2). Hier wordt werkelijkheid wat we ook in Spr. 3: 10 lezen: ‘Zo zullen uw schuren met overvloed vervuld worden en uw perskuipen van most overlopen.’ Er is zoveel graan dat men ophoudt om de volumes vast te stellen.

Alles Anders

Jozef en Daniël hebben een parallel. Ze moesten leidinggeven in een vijandig land, met God aan hun zijde. Dit ging door persoonlijke verliezen heen. Zij vormen hierin afbeeldingen van Christus, die regeert vanaf het kruis. God verkiest het dwaze, het zwakke, om het sterke en wijze te beschamen. Jezus voldoet, waar wij failliet gingen. Hij regeert, onder de schijn van het tegendeel. Uiteindelijk buigt elke knie zich voor Hem.

Dan begint na jaren van verzamelen het grote uitdelen. Zo opende Jozef alles waarin iets was (Gen. 41: 56). Waar je ook vandaan kwam uit Egypte, wat je verleden ook tekende, je kon komen en delen in de oogst. Het kostte je uiteindelijk alles, maar het leven behield je. Allen kwamen erdoor, graan genoeg. De schuren stroomden eerst over en vervolgens leeg; in de lege buiken van een hongerend volk.

‘En Jezus zeide tot hen: Ik ben het Brood des levens; die tot Mij komt, zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft, zal nimmermeer dorsten.’ (Joh. 6: 35) Wie het ziet, beseft dat er genoeg is. Over bestaanszekerheid gesproken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen