Boekbesprekingen

Inconsequent, volgens Hart. Dan waardeert hij de strengste vorm van calvinisme meer, omdat die tenminste consequent is in de overtuiging dat God (in Harts termen) willekeurig mensen kiest en verloren laat gaan.

Het vergt wel moed om tegen de eeuwenlange consensus van de katholieke kerk in te gaan. Hart doet dat in heftige en soms emotionele taal, maar zonder ook maar één voetnoot. Soms haalt hij uit naar ‘een collega’, zonder die bij naam te noemen of te verwijzen naar zijn werk. Zo maakt Hart het zelfs voor de lezer die door zijn onsympathieke beledigingen van tegenstanders heen kan prikken, moeilijk om zijn argumentatie serieus te wegen.

Harts belangrijkste argument tegen infernalisme is dat een verantwoordelijke Schepper niet de mogelijkheid in zijn schepping toe zou laten dat mensen zo’n straf over zich zouden halen. Zo’n God kan niet goed zijn. Maar met dit argument schrijft Hart feitelijk alle kwaad in de wereld aan Gods verantwoordelijkheid toe. Ook als er geen hel zou bestaan, zou Harts verantwoordelijke Schepper toch verantwoordelijk zijn voor alle ellende nu.

Harts tweede argument is dat de menselijke keus voor de zonde die leidt tot de hel nooit een vrije en rationele keus kan zijn, omdat geen rationeel en vrij persoon deze keus zou maken. Het derde is de aard van menselijk persoon-zijn: omdat mensen altijd in relatie tot andere mensen bestaan, is het onmogelijk dat individuen worden losgemaakt uit het verband van alle mensen. Als één persoon wordt gered, worden allen gered.

Deze argumenten zijn niet nieuw en ze missen overtuigingskracht, zoals Hart zelf ook vreest: hij beklaagt zich er op voorhand al over dat zijn boek vrijwel niemand zal overtuigen. Hart is echter op zijn sterkst als hij eenvoudigweg de nieuwtestamentische teksten over oordeel en redding op een rij zet: daarin gaat het vaak over ‘allen’. Jammer genoeg biedt Hart wel uitgesproken vertalingen van deze teksten, maar nauwelijks exegese. Hij stelt dat de uitspraken over veroordeling vallen binnen de eschatologische horizon van de uitspraken over redding.

Daarvoor heeft hij het wel nodig om het bijbelboek Openbaring uit te sluiten en te beweren dat Gehenna, Hades en Tartarus in het Nieuwe Testament op heel verschillende werkelijkheden duiden.

In het nawoord schrijft Hart dat hij zijn geweten gehoorzaamd heeft door te schrijven zoals hij gedaan heeft, en het geweten is voor hem de aangeboren oriëntatie op het goede.

Als Hart naast zijn geweten ook de academische conventies van argumentatie en discussie had gevolgd, zou dit boek ook op andere gewetens indruk hebben kunnen maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen