Boekbesprekingen

Met de verschijning van deze twee banden is de commentaar van Eckart Otto op Deuteronomium afgerond. In een periode van slechts vijf jaar (2012–2017) heeft hij een zeer grondig commentaar van 2300 pagina’s gepubliceerd (de paginanummering loopt door vanaf de eerste twee banden over Deut. 1–11). Al staat Otto bekend om zijn geweldige productiviteit en al kan hij voortbouwen op decennia van eigen onderzoek naar Deuteronomium, de Pentateuch en het recht van het Oude Nabije Oosten, dit is een prestatie van formaat. Veel eerder eigen onderzoek is hier samengevat en wordt gepresenteerd in een totaalconcept van Deuteronomium. Op diverse punten is Otto’s visie overigens ook verder ontwikkeld ten opzichte van eerdere publicaties (zie voor een aantal voorbeelden de recensie van Raik Heckl, Theologische Literaturzeitung 143 (2018) 1018–1022, te vinden op www.academia.edu).

De opzet van deze delen is gelijk aan die van de eerste delen (zie ook de recensie in Theologia Reformata 57 (2014) 78–79). Na een uitgebreide bibliografie van een perikoop volgen vertaling, een synchrone en diachrone analyse (inclusief een uitvoerige geschiedenis van het onderzoek). Otto maakt steeds nauwkeurig onderscheid tussen de verschillende fasen waarin de tekst naar zijn mening is ontstaan en hun eigen theologie en hermeneutiek. Na de diachrone analyse komt een grondige uitleg van de huidige tekst, afgesloten door een korte situering van het gedeelte in de theologie en rechtshermeneutiek van Deuteronomium.

De aandacht voor de betekenis van een pas sage in het geheel van het boek is te waarderen, al is dit gedeelte wel beknopt in vergelijking met de diachrone analyse.

Zoals op grond van zijn eerdere onderzoek te verwachten is, besteedt Otto veel aandacht aan de rechtsgeschiedenis en de ontwikkeling van het recht binnen het Oude Testament. De bespreking van Deuteronomium 12–26 is dan ook uitvoerig. Otto ziet in deze hoofdstukken niet de structuur van de Decaloog, zoals andere auteurs hebben voorgesteld, maar wel de structuur van een Pentaloog, zoals de ‘tien woorden’ (een aanduiding uit Deuteronomium) in hoofdstuk 5 van het bijbelboek volgens hem zijn gegroepeerd.

In excursen gaat hij steeds in op parallellen en achtergronden in het Mesopotamische en Hethitische recht van het eerste en tweede millennium v.Chr. Zo wordt het eigen profiel van Deuteronomium duidelijk. Het is jammer dat de commentaar geen overzicht biedt van de theologie en ethiek van Deutero nomium als geheel.

De commentaar bevat wel een tekstregister, maar helaas geen auteurs- of zaakregister. Omdat per perikoop een bibliografie wordt gegeven, is literatuur niet altijd eenvoudig terug te vinden; ook vanwege de bespreking van de geschiedenis van het onderzoek zou een auteursregister nuttig zijn geweest. Vanwege de grondige uitleg en het vele vergelijkingsmateriaal uit het Oude Nabije Oosten is deze commentaar op Deuteronomium een aanwinst, ook voor wie de visie van Otto niet in alles deelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen