Jouw Vragen

Ds. B.L.P. Tramper

Je vraag doet me denken aan wat ik ooit als jongere m’n eigen predikant hoorde zeggen. Toen hij die woorden uitsprak, had ik geen idee wat hij erme bedoelde. Op de een of andere manier bleven ze toch bij me haken. Weet je wat hij zei? „De indicatief gaat voor de imperatief.” Dat is nu echt een kostbaar zinnetje. Hemelse grammatica.

Je hebt het ongetwijfeld op school geleerd: de indicatief is de aantonende wijs, dus een werkwoordsvorm die een feit aantoont. Bijvoorbeeld: ”Jan ruimt zijn kamer op”. ”Marieke maakt haar huiswerk”. De werkwoorden in deze beide zinnen zijn een indicatief. Zij laten zien wat Jan en Marieke doen. Zij geven een werkelijkheid weer.

De imperatief is een gebiedende wijs. Deze werkwoordsvorm geeft een opdracht aan. ”Ruim je kamer op, Jan!” ”Maak je huiswerk, Marieke!” Er klinkt een bevel in door.

De apostelen gebruiken deze werkwoordsvormen geregeld in hun brieven aan kinderen van God. Paulus schrijft bijvoorbeeld in Kol. 2:10: „En u bent in Hem (Christus) volmaakt.” En in Kol. 2:13: „En Hij heeft u, toen u dood was in de misdaden, mede levend gemaakt met Hem (Christus), en Hij vergaf u al uw misdaden.”

In beide verzen geeft Paulus feiten weer. U, kind van de Heere, zegt hij, bènt volmaakt. Dat hoeft u niet te worden. Dat bent u. Al ziet u in uzelf vele zonden en gebreken, in Gods ogen bènt u smetteloos wit. Dat is zo. Uit genade alleen. Door het geloof alleen. In Christus alleen.

Paulus wekt zijn lezers keer op keer op te zien op Christus. Want wie op Christus ziet, mag worden verkondigd dat hij volmaakt is. Volmaakt, en door God geliefd. Niet om wat hij zelf doet. Maar om wat Christus heeft gedaan.

Dat is een allerheerlijkst feit. En wie dat gelooft — niet één keer, steeds weer— raakt verwonderd over Gods genade. Die gaat zingen: ”Want goedertieren is de Heer’, Zijn goedheid eindigt nimmermeer” (Ps. 100:4).

Het is van groot belang om te zien dat pas nu de imperatief komt. Die volgt op de indicatief. De apostelen komen pas met hun voorschriften en regels, nadat zij Gods kinderen hebben verkondigd wie zij zijn.

Eerst moet helder zijn wie we door het geloof zijn: door God bemind. Pas daarna drukken de apostelen hun evangelische voorschriften af in onze harten. Die volgorde zie je ook terug in de brief aan Kolosse. Paulus schrijft in Kol. 3:1: „Indien u dan met Christus opgewekt bent(!), zo zoekt de dingen die boven zijn.” En iets verderop: „Doodt dan uw leden die op de aarde zijn: hoererij, onreinheid, kwade begeerlijkheid” (Kol. 3:5).

Waarom is deze volgorde zo belangrijk? Omdat wij anders in verwarring raken, moedeloos en terneergedrukt worden. Omdat wij anders uit het oog verliezen dat zondaren alleen zalig worden uit genade. Zonder eigen bijdrage.

Juist als wij geloven vrede met God te hebben zonder er iets voor te hoeven doen, omdat Christus alles heeft gedaan, rijst het verlangen te leven tot eer van God. Op dat verlangen sluiten de evangelische voorschriften naadloos aan. Die dalen neer in de toebereide akker van je hart.

Reacties en vragen jouwvragen@terdege.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen