De dag der Opstanding.

Troosteloozer morgen is er nooit voor de Gemeente des Heeren fangebroken, dan de morgen van den derden dag, dat haar Jezus in het graf lag. Waar zijn de Voeten, die haar ter hulpe snelden, toen niemand naar haar omzag? Waar is de ,'Hand, die haar oprichtte, toen zij hopeloos ternederlag? Waar is de M^^ :d, die. toen alles haar veroordeelde, tot haar een woord sprak van genade en eeuwige liefde. Het is nu alles in het graf; en vóór den ingang van dat graf ligt een zware steen, en wachters staan er bij. De gemeente weet ook niets meer van het Woord, dat haar had kunnen troosten in dezen nood ; de vijand heeft het beter onthouden dan zij. Maria Magdalena zal thans geheel in de macht van den Booze komen. Petrus zal zich verteren in berouw en zelfverwijt; en wie zal hem terughouden van hetzelfde te doen als Judas? alle discipelen zullen zich verstrooien en welke herder zal dan de verstrooide schapen weder bijeenbrengen ? De zon is ondergegaan, nadat Jezus is gestorven. Het is Sabbath geweest, eene rust des doods. De zon is weder ondergegaan. 'Nu is het de derde dag; nu gaat het lijk tot ontbinding over ; nu is alles verloren, en nu is er geen hoop meer, geen troost voor een arm, zwak, beladen, schuldig menschenhart te midden van zijn dood.

Nu is het Gods tijd. Het eeuwige Licht schijnt in de duisternis. De zware steen is weggewenteld. De Engelen roepen: Wat zoekt gij den Levende bij de dooden? De getrouwe Herder leeft. Hij maakt Zich op, om Zijne schapen te redden; die het eerst, die het dichtst bij den afgrond zijn. Het ongeloof houdt Hem niet terug. Hoe kan dat, waar de dood Hem niet kon houden? Mai'ia Magdalena, de ongetrooste, ze hoort zich door Hem bij haren naam roepen. Zij ontvangt het eerst het woord des Heeren tot Zijne bruid: Ik vaar op tot Mijnen Vader en tot uwen Vader, tot Mijnen God en tot uwen God. De discipelen moeten naar Galilea: daar zullen ze Hem zien. (Matth. 28, VS. 7—10). Eerst daar? De liefde doet meer dan zij belooft. Reeds op dezen dag wil Hij ze verrassen. Eerst achterhaalt hij de Emmaüsgangers, die zich van de anderen losgescheurd hadden en omgekomen zouden zijn in het geloof: „dood is dood." Hij komt tot Zijnen Petrus. De ontzettende zonde, die bedreven is, ze is dud xiItL lu^or; ze is vefzoend, verslonden in Zijne eeuwige liefde. Nog kunnen de andere discipelen het niet gelooven. Ze houden de deuren gesloten. Maar de liefde dringt door de gesloten deuren heen. Hij staat in hun midden: „Vrede zij ulieden!" W. L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen