Onder Gods bescherming

Ik denk niet aan de wolkkolom als een kolom rook die oprijst uit het midden van de tabernakel; dat deed hij wel, maar bovendien bedekte hij het hele kamp als een groot bladerdak, zodat de brandende hitte van de zon in die grote en verschrikkelijke wildernis niet op het volk viel. Deze wolkkolom veroorzaakte een vriendelijke schaduw, zodat zij door de woestijn onder de vleugels van God gingen. ’s Nachts zou hun kampement als een grote stad zijn geweest die gehuld was in duisternis, maar de vuurkolom gaf hun een licht dat veel beter was dan de lantaarnpalen in onze straten. De grote vlammende pilaar verlichtte elke woning, zodat er in feite geen nacht was. Als ze op het heetst van de dag van het kamp afdwaalden, hoefden ze alleen maar terug te komen om toevlucht te nemen onder dat herkenningsteken van Gods tegenwoordigheid. Wanneer zij ’s nachts rondzwierven, leidde die enorme vlammende lantaarn hen terug naar hun rustplaats. Zo is het ook bij ons. In nachten van moeite en verdriet gloeit het vuur van de Goddelijke troost in ons, de kostbare beloften zijn rondom ons en we verheugen ons in de Heilige Geest, de Trooster. En wanneer we overdag over deze brandende wildernis naar die aangewezen plaats van rust reizen, plaatst God de zoete aanwezigheid van Zijn liefde tussenbeide. Daardoor worden we afgeschermd van de scherpe zorgen van de wereld, zodat we het schild van de hemel boven onze hoofden verheven zien.

Deze meditatie is ook gepubliceerd in Zondagen met Spurgeon, Apeldoorn, 2019. ISBN: 978 90 8718 1963.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen