Een gevaarlijke passage

Deze week gaf het kabinet Lubbers-Kok haar visitekaartje af. De eerste echte, dat wil zeggen onder hun verantwoordehjkheid opgestelde, begroting. Erg meegevallen is het niet. Over de hele breedte van het front van maatschappelijke krachten weerklinkt de kritiek. Grauw, versluierd, tot catestrofaal, u mag kiezen. Dat de Partij van de Arbeid tevreden is laat zich raden. Minister Kok bood in ieder geval een sluitende begroting aan. Ook sluitend m die zin dat afspraken uit het regeerakkoord niet hoefden worden opengebroken. Maar onderhuids zingt de vraag: voor hoe lang?

Wie alleen maar aan economische vooruitgang denkt als hij het begrip welvaart hoort, kan inderdaad ongerust zijn. Maar er is natuurlijk meer. Welvaart wordt mede gedragen door een goed financieel-economisch klimaat, maar het is er niet aan gelijk. Natuurlijk, het is een belangrijk element en het is de taak van de overheid er voor te zorgen dat de burgers daarvan kunnen meeprofiteren. Alle burgers wel te verstaan. Wat dat aangaat is het goed dat dit kabinet een meer sociaal gezicht toont dan de vorige. Dat kan overigens alleen maar mede door de resultaten die in de vorige saneringskabinetten zijn behaald. Tot zover dus geen moeilijkheden Alleen

Tot zover dus geen moeilijkheden Alleen krijgen we het onbestemde gevoel, en dat lees je uit vele kritieken, dat we alweer op een soort keerpunt zijn beland. Het wordt of voorzichtig werken, de touwtjes strak in de handen nemen, of potverteren. De vrije ruimte tussen verantwoord beleid en het weer uit de band lopen van het beleid is akelig smal De beleidsruimte van het kabinet, van welk kabinet dan ook. blijft dus ook minimaal.

Daarbij spelen altijd niet voorziene faktoren een rol En aan een post onvoorzien mankeert het nu net. Niet voor niets zette de troonrede in met een herinnering aan wat zich afspeelt in het Golfgebied

Opmerkelijk is ook de passage die gewijd werd aan de Europese eenwording. De regering denkt kennelijk steeds meer in Europese kaders. Enerzijds moet dat ook wel. Veel problemen - we hoeven het milieu en de handel maar te noemen - zijn niet binnen onze grenzen te realiseren. Nu wordt echter de Europese politieke samenwerking als einddoel onomwonden genoemd. Het is maar dat we dat weten. De vraag blijft natuurlijk wal we dan als nationaliteit overhouden. In dat verband een uitstapje Huub van den

In dat verband een uitstapje Huub van den Boogaard, de directeur van Hightech Computer Service, is een vooruitziend man Hij heeft de macht van de Sponsorreklame van sportclubs ontdekt en professioneel toegepast Momenteel sponsort hij het eerste elftal van Feyenoord. Daar heeft hij goed over nagedacht En één van zijn argumenten is Europa '92. Hij zegt daarvan in een interview: ,.In 1992 wordt Europa één. De enige manier om je dan nog te onderscheiden is dan op voetbalgebied. Regionaal chauvinisme dat een uitlaatklep moet hebben. Waarbij ik zelfs denk dat een stad als Rotterdam met onder hoeft te doen voor Milaan" Met andere woorden, je wilt nog wel eens een keer laten merken dat je Nederlander - Rotterdammer - bent. Dat kan dan door mee te leven met de voetbalhelden van je land. We hebben dat bij toernooien m europees en wereldverband recent ook meegemaakt.

Ooit vreesden onze vijanden het gebed meer dan de kogels, nu hebben we Ajax en Feyenoord Daarom kun je ook zo bang zijn voor een opgaan in Eurojm. We hebben of zijn hard op weg onze identiteit te verkwanselen. Het gaat niet om een logische schaalvergroting in Europees verband Zij die wijze op vroegere grenzen, op tijden dat Europa schier door een of twee vorsten werd geregeerd, vergeten iets. Nederland heeft een geheel eigen ontstaanshistorie. Die is direkt gekoppeld aan Gods daden in dit land. Die zijn met zomaar weg te poetsen, dat mogen we ook niet.

Dat heeft mets te maken met ongezond nationalisme Dat heeft niets te maken met behoudzucht Wie weet hoe ons land ooit een christelijke staat werd - we hebben het er nu niet over hoe dat ook toen al met alle gebrek en zondigheid gepaard ging - kan nu niet zomaar Europeaan worden Dat zullen we ook niet willen Maar dan

Dat zullen we ook niet willen Maar dan moet er wel een vraag gesteld worden. Hoe werken onz principes nog door in het ^'olks'c\'en'' ' » ' "oorgaan doet goed volgen. Dat gebeurt m de trits gezin­kerk en maatschappij Du^ bij u

Zijn wij ­ met het oog op Europa '92 ­ goede Nederlanders?

Dat was maar een gevaarlijke passage in de troonrede Maar er is voor ­ mag het even zo geschreven worden? ­ de kerk heel wat uit te leren. Het is met schuld geschreven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen