Fooi of Geen Fooi?

De kellnersbond in ons land bestond dezer dagen 40 jaar. Dat vinden we prettig. Want een goede organisatie — de geschiedenis der laatste 50 jaren heeft het bewezen — ksin heel wat bereiken Ivoor haar leden. En de noodzakelijkheid van een vak­organisatie is in dezelfde periode helaas maar al te vaak gebleken. Een kellner is een nuttig mens in onze

Een kellner is een nuttig mens in onze samenleving, evenals een broodbakker, een slager, en een typograaf. Evenals ieder mens, die de gemeenschap dient. En over het algemeen hebben wij over de kellners — de obers — in ons land niet te klagen. Het „aanneme. Jan!'" is bij ons even klassiek als het „'k kom bij U, mijnheer". De beroepsreizigers kunnen u precies Vertellen, dat het station Driebergen de lekkerste koffie schenkt in het gehele land, maar dat de kellners van het station Meppel daarentegen de meest voorkomende, vriendelijke lui zijn. En dat nog wel in het stugge Drente!

Toch hebben we wat tegen de kellners in het algemeen. En tegen de kellnerinnen. Kortom, tegen ieder mens, man of vrouw, die ons „verplicht" fooien te geven. Een kop koffie kost gemiddeld 25 cent, volgens de tariefüjst. Maar probeert u maar eens in een café, waar dan ook, een kop koffie te kopen en met een kwartje te betalen. Men zal er u beleefd — ­o ja, héél beleefd — vertellen, dat de fooi niet begrepen is in dat kwartje. Met andere woorden: er moet nog ten minste een stuiver bij.

Nu is dit het kardinale pirnt. Waarom moeten we een fooi geven?

Het antwoord hierop is zeer eenvoudig. Die fooi is een deel van het salaris van de kellner of kellnerin. Hun loon is gering. Vaak zelfs zeer gering. En in verschillende gevallen —• ja, schrikt u niet — nihil.

Een voorbeeld uit de praktijk? Het personeel van de „Ruteck" in ons land, althans het bedienend personeel, heeft géén salaris. Al die meisjes, in Amsterdam en Arnhem, Den Haag en Utrecht, en waar inrichtingen van deze firma bestaan, krijgen geen cent loon (tenzij men ziek is). Zij moeten geheel loven van de fooien, die ze berekenen, zijnde tien procent van de door de bezoeker of bezoekster gemaakte vertering.. Indien u dus met uw vrouw een diner gebruikt ten bedrage van ƒ 2,50 per couvert en u drinkt beiden na afloop nog een kopje koffie ä 25 cent, dan is de rekening groot ƒ 5.50. Maar u bent verplicht — ja, werkelijk verplicht! — om zeker ƒ 6.05 te betalen. En als u drie rijksdaalders op tafel legt en u zegt: Houdt maar zes gulen en vijf cent af, dan kijkt het meisje u helemaal niet vriendelijk aan, want ze rekent op méér dan 10 %!

En nu willen we niets onvriendelijks zeggen van deze meisjes, die perfect be dienen. We doen allemaal ons best om een behoorlijk salaris te verdienen, u in uw branche, wij met onze krant. Maar u zult het ongetwijfeld met ons eens zijn, wanneer wij beweren, dat dit scheef is.

Persoonlijk hebben wij niets tegen het geven van fooien. Dat moet ieder zelf weten. Er zijn mensen, die de conductrice in de bus een stuiver of een dubbeltje fooi geven. Er zijn mensen, die eenzelfde fooi geven aan de portier van een bioscoop, die als echo Uw wens door geeft aan de cassière (een portier, die volgens onze begrippen een totaal overbodige figuur is in het leven, want wat zou U er van zeggen, als u aam het loket van het postkantoor een door de P.T.T. aangestelde portier zag staan, die uw wens om tien postzegels aan de loketbediende doorgaf in ruil voor een stuiver fooi?) Er zrjn mensen Maar genoeg hierover.

Wij protesteren tegen de „verplichte" fooi. Wij protesteren tegen het feit, dat er consumptie-inrichtingen zijn, die hun bedienend personeel geen cent salaris geven, maar de klanten verplichten door middel van de fooien het salaris te betalen.

En nu kan men daar tegenover stellen, dat de kellner de klant bedient en dat hij voor deze service recht heeft op een fooi. Best. De loket-ambtenaar in het postkantoor bedient u ook en hij zou behoorlijk beledigd zijn, als u hem een stuiver fooi gaf. Ditzelfde geldt voor het meisje, dat u helpt bij de keuze van uw schoenen, mantel, of wat dan ook.

Er is geen service. Dat is onzin. Er is arbeid en die behoort de patroon, in casu de eigenaar van het café of restaurant te salariëren. Niet de man of de vrouw, die daar een kopje koffie gaat drinken.

Wil iemand desondanks een fooi geven aan de kellner, de conductrice, de ouvreuse in de bioscoop of de kappersbediende, best. Maar een fooi moet een „gunst" blijven, mag géén verplichting worden.

We willen deze beschouwing besluiten met nog een andere zijde te belichten. Nederland is een oord, dat in trek is bij de vreemdelingen, maar die vreemdelingen hebben tegen ons land één grief: het verfoeilijke fooienstelsel, dat in geen land ter wereld zulke uitwassen heeft.

Vreemdelingen brengen ons deviezen in het laatje. Laten wij de vreemdelingen in ons land laten genieten van al het schoons, dat er te vinden is, zonder bij iedere gelgenheid onze hand op te houden. Laten we het „verplichte" fooien-stelsel radicaal afschaffen. We zullen üi de ogen der touristen stijgen. Hier ligt een taak voor de overheid, waar gebleken is, dat de betreffende organisaties, — Horecaf o.a. — er machteloos tegenover staan Of onwillig? Of moet er eerst een anti-fooienbond opgericht worden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen