Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘Niemand is hier een held. Alle eer aan God’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘Niemand is hier een held. Alle eer aan God’

Wilma van Roekel over de evacuatie van Oekraïense kinderen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vier nachten en drie dagen zouden ze onderweg zijn, de groep van 175 kinderen, jongeren en 30 begeleiders, vanuit Father’s House bij Kiev naar het westen. Een vreselijke tocht, die eindigde in Freiburg waar Wilma van Roekel (61), lid van de CGK in Bennekom, een van degenen was die hen warm verwelkomde.

“ Ze zouden in een totaal onbekende omgeving aankomen, mijn geestelijke familie, want dat zijn ze geworden in de loop der jaren. Sinds 2003 kom ik drie, vier keer per jaar in Kiev, maar door corona hadden we elkaar twee jaar niet gezien. Roman Korniyko (de oprichter) was zo blij dat hij mij zag. Voor hem was het een teken dat we het echt met z’n allen gingen doen. Die enorme verantwoordelijkheid alleen dragen? Dat is niet te doen!”

Wat is Father’s House?

“In 1996 vonden in Kiev heel veel straatkinderen een onderkomen onder de grond bij de stadsverwarming in rioolbuizen. Een afschuwelijke situatie. Roman Korniyko, een gynaecoloog, besloot zijn werk neer te leggen om fulltime voor deze kinderen te zorgen. In de loop der jaren zijn drieduizend kinderen geholpen en zijn er goede betrekkingen met politie, sociale dienst en jongeren opvanghuizen. Kinderen worden nu vaak op last van de rechter geplaatst. Het gaat om mishandelde, verwaarloosde kinderen. Soms proppen zij tijdens de eerste maaltijden hun zakken helemaal vol met wat op tafel staat. Ze moeten nog leren dat er morgen weer eten is. Tandenpoetsen, douchen, dat kennen ze niet. Regelmatig komen ze binnen met allerlei infectieziekten. In het centrum is permanent een verpleegkundige aanwezig en er komt eens per maand een arts langs. In het Sovjetmodel zaten kinderen in internaten waar ze op slaapzalen sliepen en hun eten door een luikje kregen. Op hun achttiende belandden ze zonder iets geleerd te hebben in de maatschappij. Statistieken wijzen uit dat bijna 80 procent van de jongens in het criminele circuit eindigt. Meisjes raken vaak onbedoeld zwanger, hun kinderen belanden in een weeshuis. Een vicieuze cirkel van kinderen die onopgevoed in de maatschappij komen, met heel veel achterstandsgezinnen als gevolg. Father’s House werkt op een heel andere manier. We kiezen voor een holistische aanpak, waarin we kijken naar het geheel, vanaf het moment dat de kinderen worden opgevangen in crisis tot we een pleeggezin of een gezinsvervangende kleine woonunit gevonden hebben. Meestal hebben we zo’n 85 tot 100 kinderen permanent onder onze zorg, waarvan 25 in de eerste crisisopvang en de andere kinderen in pleeggezinnen in 6 huizen op het terrein.”

Waarom zijn de kinderen, die nu in Freiburg zijn, niet in een veilige regio in Oekraïne opgevangen?

“Rusland laat overal bommen vallen en daarbij: als Oekraïne evenals de Krim geannexeerd wordt, zou het weer onder Russische wetgeving vallen en dat is voor kinderen verschrikkelijk. Vanaf 1996 hebben we hiertegen gevochten, omdat die kinderen op straat belandden. Ze mogen niet door gezinnen uit andere landen geadopteerd worden en als jongens achttien worden, moeten ze in het Russische leger dienen. Dat is geen systeem waarin je kinderen wilt laten opgroeien. Father’s House is een christelijk centrum. Het helpen en redden van kinderen is ons doel. Je wilt ze eeuwigheidsperspectief geven door een christelijke levensbeschouwing. We hopen dat deze kinderen door het evangelie werkelijke troost zullen vinden in hun leven, dat ze weten: Christus is ook voor mijn zonden gestorven en wat het leven me ook zal bieden, ik mag straks eeuwig bij Hem leven. Dit is de enige manier waarop ze trauma’s uit hun kindertijd kunnen verwerken en een plek geven.”

Waarom opvang in Freiburg?

“We hebben een internationaal bestuur met leden uit Duitsland, Amerika, Nederland en uiteraard Oekraïne. In Freiburg heb je de Stadtmission, een interkerkelijke organisatie, die diaconale taken bundelt. Een van de bestuursleden behoort daarbij en daar bleek opvang mogelijk te zijn. Het ging inmiddels om 175 kinderen, want vanuit een Oekraïense staatsinstelling kwamen er 65 kinderen bij. Die kinderen waren erg ongemanierd en zaten onder de hoofdluis. Dan denk je: de anderen zullen er wel vies van zijn. Wat deden ze echter?

Terwijl er een met een stofkam werd behandeld, zongen de anderen eromheen. Deze kinderen hebben een vreselijke tijd gehad, angst gekend, honger. Daar waren ze uitgehaald en vervolgens kwamen ze in een nieuwe situatie in een bus met kinderen die ze niet kennen. Onderweg zagen ze de explosies en bijna iedereen heeft een mobieltje, dus ze zien wat er gebeurt … We zijn dankbaar voor de opvang in Freiburg. Door hun vluchtelingenstatus krijgen de kinderen een slaapplaats en eten en ze zijn begonnen met Duits leren. Er is nog veel te regelen, ook voor het personeel dat huis en haard achter zich liet en meekwam om voor de kinderen te kunnen zorgen.”

Vrede

“We hopen en bidden dat er vrede komt en de kinderen terug kunnen. Dat is hun eerste wens. Mijn hoop en bede is dat het programma nog voor vele kinderen tot zegen mag zijn. Het trof me dat ik weer naar m’n veilige huis kon. Voor deze kinderen is het leven totaal anders geworden. En dan kunnen ze nog belijden dat God hiermee ook een doel heeft. ‘Misschien moeten we wel uit Oekraïne de wereld ingaan om te getuigen van de geweldige liefde van Christus. Misschien is dat het doel: ons fijne plekje verlaten en in Zijn dienst uitgaan’, zeiden de kinderen.”

We zijn op weg naar Pasen: overwinning op de dood …

“Achterstandsgezinnen, oorlog, het zijn tekenen van de gebrokenheid van ons bestaan. Christus kwam om alles heel te maken met Zijn verzoenend lijden en sterven en opstanding. Hij gaat alles heel maken. Daarin schuilt misschien mijn onverwoestbare optimisme: vertrouwen op Zijn belofte dat alles heel zal worden. En misschien maak ik dat niet meer mee, maar ik vertrouw dat het goed komt! Mensen geven wel eens aan dat ze me bewonderen, maar ik voel me allerminst een held. De eer is aan God. Hij heeft het mogelijk gemaakt dat we konden evacueren. Alleen God kan hier ingrijpen. De Vredevorst, Hij kan gebieden ‘de vrede op aarde en in mijn ziel’. Dat laatste is de grootste overwinning en we hopen dat die vrede de kinderen mag bereiken.”

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 april 2022

De Wekker | 24 Pagina's

‘Niemand is hier een held. Alle eer aan God’

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 april 2022

De Wekker | 24 Pagina's