Rust (2) – Uitnodiging

De vorige keer ging de Bijbelstudie over de sabbatsrust. Die rust is een opdracht en een teken tussen de Verbondsgod en Zijn volk. Deze keer gaat het over de uitnodiging van de Here Jezus die staat in Mattheüs 11, een veel aangehaalde tekst. Het is een uitnodiging om rust bij Hem te zoeken en te vinden. Rust voor de ziel.

IJdel of lui

Voor de een geldt het wat meer dan voor de ander, maar we worden dagelijks in beslag genomen door de dingen van het leven. Alle dagen zijn boordevol. Tijd voor iets anders dan wat onze agenda bepaalt, lijkt er nauwelijks te zijn. Hoe vaak krijg je niet als antwoord op de vraag hoe het gaat: ‘Drúk! Zó drúk, maar ja, dat zijn we allemaal!’

De Amerikaanse theoloog Eugene Peterson deed eens de nogal ferme uitspraak: ‘Iemand die druk is, lijdt aan ijdel heid of aan luiheid.’ Overigens deed Peterson die uitspraak met het oog op het ambt van predikant. Maar de uitspraak is gemakkelijk toe te passen op het leven van ons allemaal. Dat ons drukke leven iets te maken kan hebben met ijdelheid is wel te volgen: hoe kun je beter bewijzen dat je belangrijk bent, dan door druk te zijn? De vele werkuren, de overvolle agenda zijn het bewijs dat je belangrijk bent. Maar als je geen prioriteiten stelt, en je laat je agenda eigenlijk bepalen door wat anderen vinden dat je moet doen, kun je dat wijten aan luiheid. Tot zover de stelling van Peterson. Als het gaat om prioriteiten stellen, dan gaat het over wat we belangrijk vinden. Tussen alle drukke geluiden en stemmen die iets van ons vragen, klinkt – als we tenminste de Bijbel lezen – ook Jezus’ uitnodiging om bij Hem te komen. Om met Hem te leven. Om prioriteit te leggen bij ons geloof in de Vader van Jezus Christus.

De last van moeten en van willen

Ook in de tijd dat Jezus op aarde was, waren de mensen vermoeid en belast. Door het dagelijkse werk, maar misschien nog wel meer door de vele strenge regels en wetten die Joodse leiders hun oplegden. De religieuze leiders van Gods volk legden daarmee een zwaar juk op de schouders van het volk. Het juk van de wet.

Een juk is in principe een hulpmiddel om een gewicht op beide schouders evenwichtig te dragen. Ook in onze tijd hebben wij van alles mee te sjouwen.

Wij dragen een juk van wat er allemaal moet in ons werk, in onze hobby’s, in onze sociale contacten en zelfs in de kerkelijke organisaties. En misschien het ergste van alles … alle aandacht die er moet zijn voor onze smartphones. Cijfers over overspannenheid en burnout rijzen de pan uit. De strenge regels en de wetten van de Joodse leiders van toen, en ook ons huidige drukke bestaan brengen ons echt niet dichter bij God. Zo wordt tijd nemen voor God en godsdienst een uitdaging. In dat spits uur van ons leven moet het geloof concurreren met al die dingen die onze tijd in beslag nemen. Het kan zomaar dat de dienst aan God erbij komt als een last, een plicht. Bijbel lezen, bidden, naar de kerk en naar catechisatie gaan komen in hetzelfde rijtje van al die dingen die onze aan dacht en energie vragen.

De Here Jezus heeft het in Mattheüs 11 over ‘allen die vermoeid en belast zijn’. Jezus nodigt iedereen uit die lijdt aan de druk van het leven. Het gaat hier niet om drukke, werkende mensen alleen. Het gaat om een last van welke soort dan ook. De last van het dagelijkse verdriet, de last van de pijn die nooit overgaat, de last van het alleen-zijn. En ja, ook de last van de drukte. De last van het ‘moeten’. Maar er is ook zoiets als de last van het willen: onder het mom van ‘iedereen heeft er een, dus ik wil dat ook hebben’, of ‘iedereen gaat naar het buitenland op vakantie’, of ‘ja maar iedereen gaat naar dat festival …’

Zo kan het leven ons in beslag nemen. Idealen worden niet meer gevormd in ons hart, maar door onze omgeving.

Zien we de ijdelheid van ons zwoegen? Dat alle bezigheden van dit leven uiteindelijk nergens toe leiden, en zelfs afleiden van Gods weg naar het leven? En ga je dan ook gebukt onder die last? Onder het juk van deze tijd, van je werk en de hoge verwachtingen en patronen van deze wereld? De Here Jezus nodigt je uit naar Hem te zien, van Hem te leren en Zijn juk op je te nemen.

Het juk van Jezus

Wat is dat voor juk dan? En hoe doe je dat eigenlijk, Zijn juk op je nemen?

Een juk was in die tijd een teken van onderwerping aan een persoon of volk dat sterker was dan jij. Ook was ‘het juk van de wet’ in die tijd een geliefde uitdrukking onder de religieuze leiders. Maar zelf leden zij niet aan al die regels. Jezus spreekt later veroordelend over die leiders die wel een zwaar juk op het volk leggen, maar zelf zich daar niet aan houden. Het ging de leiders alleen maar om aanzien en macht (Matth. 23: 2-5).

De rust van de Here God is een vernieuwende rust. Het juk van Jezus is een hulpmiddel om een last makkelijk te dragen. Dat houdt niet in dat Hij minder vraagt dan de wet van Mozes. Lees de Bergrede (Matth. 5, 6 en 7) er maar op na. Dan zien we dat Jezus de wil van Zijn Vader verder uitlegt, toepast en verdiept.

Met het juk van Jezus komt ons leven wel in een ander licht te staan. Door de hoop die in ons is, door het verlossingswerk dat door Jezus al volbracht is, maakt Hij ons juk licht en wordt het veel gemakkelijker om lasten te dragen. Het is volbracht … je hoeft niets meer te verdienen. We zouden het ook niet kunnen.

Je werk, de drukte, je leven is voortaan hoopvol. Terwijl het rennen en vliegen van de godloze wereld ijdel is, zonder hoop op vervulling, geeft juist de hoop op Gods beloften in Christus de kracht om ons werk hier te doen in Zijn Naam. ‘Kom nou eens bij Mij’, zegt Jezus, ‘Ik zal je rust geven. Leg het juk van het “zelf willen doen” af.’ Het is dat aloude farizese juk dat je steeds influistert: ‘Je moet nog zoveel voordat je ertoe doet, voordat het heil van Jezus ook voor jou is, voordat God je ziet staan.’ Zo is het niet!

Leren van Jezus

Sta stil en leer van Jezus: ‘Leert van Mij want ik ben zachtmoedig en nederig van hart.’

Jezus wil Koning van uw, jouw hart zijn. Een Koning Die niet zoals de wereld met regeltjes aankomt die je als slaaf moet volbrengen om in een goed blaadje te komen bij de Koning. Nee, Jezus is zachtmoedig, nederig. Hij droeg eens het zwaarste juk, een zwaar-houten kruis.

Vandaag Zijn juk op je nemen betekent dat je gewoon morgen je (school)werk weer oppakt, gelovend en vertrouwend op Koning Jezus. In het dagelijkse leven – werk, school, thuis – nemen we onze verantwoordelijkheden. Maar als je weet dat Christus verlossing gebracht heeft en ons zo mede-erfgenamen maakt van God de Vader, dan hoef je niet meer de sterkste te zijn. Dan hoeft er niet meer zoveel. Dan kun je, denkend aan die zachtmoedige Koning, zelf zachtmoedig worden, nederig, net zoals je Koning, Jezus Christus.

Wij hebben één dag in de week gekregen om écht stil te staan bij de rust die God geeft. En te leren het juk van Jezus op ons te nemen. Het is voor de gemeente van Christus de eerste dag van de week om geestelijk weer op adem te komen. Om vanuit die rust aan het werk te gaan. Om weer helder zicht te krijgen op de genade waaruit we mogen leven. En om eerlijk te kijken naar de invulling van ons eigen leven: ‘Met alles waar ik het zo druk mee heb, dien ik daarmee God … of misschien toch mijzelf?’

Gespreksvragen

1. Herkent u zichzelf in de uitdrukking van Eugene Peterson: ‘Iemand die druk is, lijdt aan ijdelheid of luiheid’?

2. Kunt u voorbeelden noemen van zaken die u moet doen en die ook een last zijn?

3. Is het juk van Jezus voor u een last of een hulpmiddel om het leven te dragen?

4. Is de zondag voor u een rustdag en wat doet u dan om het tot een rustdag te maken?

5. Hebt u meerdere rustdagen of rustmomenten in uw dagelijks bestaan nodig om uw relatie met God te onderhouden en hoe geeft u die vorm?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen