Pinksterprediking en Pinkstervrucht

Geliefde lezers,

Het heilsfeit van de uitstorting van de Heilige Geest, dat we over enkele dagen weer met elkaar mogen herdenken, is van zeer grote betekenis. Immers, hoe zouden geestelijk dode zondaren levend gemaakt kunnen worden en de stem van de Zoon van God horen als de Heilige Geest niet was gekomen? Wanneer Gods Geest gepaard wordt aan de prediking van het Woord veranderen gebalde vuisten in gevouwen handen en verandert de uitroep: Kruis Hem, kruis Hem, in de verlegen en heilbegerige vraag: Wat zullen wij doen, mannen broeders?

Dit was de uitwerking van de ontdekkende preek die Petrus op de Pinksterdag hield. Hij, die zijn Meester tot drie keer toe verloochend had, ja, zichzelf vervloekt had en gezworen: Ik ken dezen Mens niet, Dien gij zegt; hij, die over deze zonde bitterlijk geweend had en aan de zee van Tiberias tot drie keer toe zijn oprechte liefde tot Christus verklaard had en daarna door Hem in zijn ambt hersteld was, híj is het die het op de Pinksterdag voor Gods werk en eer opneemt. Immers, wanneer sommigen het werk van Gods Geest bespottelijk en belachelijk maken door te zeggen: Zij zijn vol zoeten wijns (vs. 13), dan kan Petrus niet meer zwijgen. Hij verheft zijn stem en bestraft de spotters: Dezen zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst de derde ure van den dag (vs. 15). ‘Wat u hier ziet en hoort, mensen, dat is de vervulling van Gods eigen Woord bij monde van de profeet Joël: En het zal zijn in de laatste dagen (zegt God), Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en dochteren zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen (vs. 17).’

Recht op de man af zegt Petrus tegen zijn hoorders: Gij Israëlitische mannen, hoort deze woorden: Jezus den Nazarener, een Man van God, onder ulieden betoond door krachten, en wonderen, en tekenen, die God door Hem gedaan heeft, in het midden van u, gelijk ook gijzelven weet; Dezen, door den bepaalden raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt gij genomen, en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood (vs. 22, 23).

En als Petrus aan het einde van zijn preek gekomen is, schiet hij nogmaals deze scherpe pijl op hun hart af: Zo wete dan zekerlijk het ganse huis Israëls, dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk dezen Jezus, Dien gij gekruist hebt (vs. 36).

Geliefde lezers, hebben we onszelf al leren kennen als moordenaars en kruisigers van Jezus? Met elke zonde staan we God en Zijn gezalfde Koning naar kroon en troon, en betuigen we het: Kruis Hem, weg met Dezen! Hebben we met smart ondervonden dat we met onze zonden niet anders gedaan hebben dan Jezus’ doornenkroon gevlochten en Zijn lijdensbeker gevuld? Dat elke zonde een scherpe nagel is die we door Christus’ gezegende handen en voeten hebben gedreven? Ja, een speer waarmee we Christus’ liefdes hart hebben doorstoken? Dat was de gezegende uitwerking toen de pijlen die Petrus op het hart van zijn hoorders afschoot, doel troffen. Hoort u maar: En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?

Wat werd hier bevestigd dat Gods Woord levend en krachtig is, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en doorgaat tot de verdeling der ziel en des geestes (Hebr. 4:12). Het hart van de Pinksterlingen werd door dit zwaard doorstoken, zodat zij verslagen werden in het hart. Zij werden vervuld met een hartelijk leedwezen over hun zonden waarmee zij God vertoornd hadden. Door het ontdekkend licht van Gods Geest kregen zij ineens te zien dat zij de Zoon van God aan het kruis genageld hadden. In heilige radeloosheid riepen

zij daarom uit: Wat zullen wij doen, mannen broeders?

Allen die zich schuldig leren kennen aan de overtreding van al Gods geboden en God rechtvaardig keuren in het straffen van hun ongerechtigheden, zullen instemmen met de onderwijzer in Zondag 5: “Aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben, is er enig middel waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?” Het is onze hartelijke bede dat de prediking op de komende Pinksterdagen deze gezegende uitwerking zal mogen hebben in veler hart!

Wat zal het voor Petrus tot grote blijdschap geweest zijn toen hij deze uitroep hoorde uit de mond van hen die nog maar zo kort geleden hadden uitgeroepen: Neem weg, neem weg, kruis Hem (Joh. 19:15a). Het is dan ook met grote blijdschap dat hij hen antwoordt: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.

In deze woorden horen we de opdracht doorklinken die Jezus Zijn discipelen gegeven had, namelijk om in Zijn Naam te prediken bekering en vergeving der zonden onder alle volken, beginnende van Jeruzalem (Luk. 24:47). Petrus wijst hen op de geopende Fontein van Jezus’ dierbaar bloed, waarvan de apostel Johannes getuigt: En het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonden (1 Joh. 1:7b).

O, wat een rijke vrucht mocht deze prediking afwerpen, want die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen (vs. 41).

Dat het ons aller gebed mocht zijn of worden, voor het eerst of opnieuw: Ontwaak, Noordenwind en kom, Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate zijn edele vruchten (Hooglied 4:16).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen