Na Pinksteren - Van een eerrover tot een Godlover…

Geliefde lezer(s), in het leven der genade wordt alles niet op een dag geleerd. Zoals het in het natuurlijke is dat er vele jaren overheen gaan voordat men tot een volwassene geworden is, zo is het doorgaans ook in het geestelijke. Hoewel de Heere ook daarin vrij is. Zie het in het leven van Paulus. In drie dagen mocht hij weten een God voor het hart te hebben en een Borg voor de schuld.

Het is evenwel waar: Als men maar op de leerschool van vrije genade gebracht mag zijn, dan zal het op Gods tijd toch terecht komen met zo’n aangeslagen zondaar.

Er staat: In Zijn tempel zegt Hem een iegelijk ere. Daar worden vanzelf echt niet alle kerkgangers en godsdienstige mensen mee bedoeld. Hem eer te zeggen: Het is er één die deze eer hoger heeft leren achten dan zijn eigen zaligheid. Het is er één die gezegd heeft: Heere, ik zou niet zalig willen worden als dat ten koste zou gaan van Uw eer en Uw Goddelijk recht.

De dichter had veel stof om zich in de HEERE te verblijden. ‘In Zijn tempel zegt Hem een iegelijk ere’. Maar om hier in te mogen komen, zal de Heere daar inleidingen in Zijn werk moeten geven. Ik kan de dichter zo maar niet begrijpen. Hij mocht de HEERE volgen in de wonderlijke sprake, die er uitging van het natuurgeweld. Het spoor van vernielingen, dat een onweersbui in het oosten met zulk een zonderlinge kracht had nagelaten. Maar zie, daar in de tempel wordt het werk des HEEREN recht opgeklaard. Hij heeft tot zevenmaal de stem des HEEREN mogen horen; de stem van de Eeuwige Verbonds-Jehova. De IK ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL, Die nooit zal laten varen de werken Zijner handen.

Men geeft Hem dan eer! Het is een bewonderen, het is een vérwonderen. Het is een overvloed van stof te hebben tot heilzame overdenkingen. Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn. Het zal zich richten op een Drie-enig God. De grote werken des Heeren te verkondigen, zoals geschiedde op de Pinksterdag door de apostelen. De werken in de natuur, maar zeker nog meer in de genade.

Dan zal de Vader geroemd worden als de bewegende Oorzaak der zaligheid. Die Zijn Kerk in Christus soeverein verkoren heeft tot de zaligheid, maar ook Degene is geweest Die bewogen was in Zichzelf.

De Zoon als de verdienende Oorzaak, wat het Hem gekost heeft die zaligheid op loutere rechtsgronden te verwerven. Het is door bloed en gerechtigheid.

De Heilige Geest als de toepassende Oorzaak. Van Hem heeft Christus getuigd: Die zal het uit het Mijne nemen en u verkondigen. Die op de Pinksterdag Zijn Kerk als de grote Kinderleider geschonken is.

Dan mag men een Drie-enig God tot zijn Deel hebben. Het is zo’n groot voorrecht. Dat kan alleen door dien enige Middelaar Gods en der mensen. Hij is toch wel in het bijzonder het grote Voorwerp des geloofs. Die stem, het is de stem van Christus. Hem te mogen aanschouwen met het oog des geloofs. In Zijn eeuwige oorsprong en Zijn eeuwige jeugd. Zijn haarlokken zijn gekruld, zwart als een raaf, staat er in Hooglied 5:11b.

Deze stof, het is een nooit te stuiten, nooit te ledigen bron. ‘In Zijn tempel zegt Hem een iegelijk ere’. Daar waar de zangers in vroeger dagen ook hun hallels zongen.

Hoe is echter de praktijk? Wanneer mag het nu eens zo zijn? We lijken vele keren maar op een dorre boom. Als er dan gezongen wordt bij de aanvang van de dienst: ‘Hoe branden Mijn genegenheên, om ’s Heeren voorhof in te treên …’, kan men de tranen in de ogen krijgen, omdat men nergens bij kan komen en alles toegesloten ligt. Als dan de verzuchting boven mag komen: ‘Och, wierd ik derwaarts weer geleid, dan, ja dan zou mijn mond U de ere geven’.

En toch, als het eens geweest mag zijn, blijft er iets van liggen. Maar het zal weer zo nodig zijn, die stem bij vernieuwing te horen. Het staat hier zevenmaal. Het is het getal der volheid. Zo doet de Heere in het leven van Zijn kinderen ervaren, dat bij vernieuwing die kracht nodig is, die de dichter in het rijk der natuur mocht aanschouwen. Die alles moet verbreken… doordat de Heere Zijn almacht toont.

Hij spreekt en het is er. Hij gebiedt en het staat er. Dat zal nu Christus door Zijn Geest blijven doen. Vanaf die volheerlijke plaats, die Hem thans gegeven is. Het staat in vers 10: De HEERE heeft gezeten over de watervloed, waar ook ongetwijfeld gedoeld wordt op de behoudenis van Noach en de zijnen, door een ark voor hen te bereiden. Hij zal het Zijn Kerk blijven doen. Ja … het staat erachter: De HEERE zit, Koning in eeuwigheid. Dwars door alle wereld weeën heen zal Hij Zijn Kerk behoeden en bewaren. De HEERE zit, het ziet op Zijn koninklijke waardigheid, Zijn gegeven macht als verheerlijkte Immánuël. Die macht, die Hij ten goede zal aanwenden voor Zijn Kerk.

De Heere is in Zijn tempel. Nee, niet in een aards gebouw, maar eeuwig in de hemelen, geheel ten goede voor Zijn Kerk. Waarvoor Hij zorgdraagt, hen leidt en beter weet wat nodig is voor hen, dan dat zij het zelf weten.

Dat zegt ten slotte deze Psalm ook: De HEERE zal Zijn volk sterkte geven; de HEERE zal Zijn volk zegenen met vrede. Hij is hen niet altoos als een land van uiterste duisternis. O, als Gods kind die trouwe zorg des HEEREN over hun leven eens mag opmerken. Hij bestuurt het naar het door Hem gestelde einddoel: Een eerrover tot een Godlover!

Het is dan, en daar gaan we mee besluiten: Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Van nu aan, zegt de Geest, tot in aller eeuwen eeuwigheid.

Geliefde lezer(s), dat zij door genade ons aller deel!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen