Herder

Geliefde lezer,

In Israël had de herder een zware taak. Vooral om de schapen te beschermen tegen dreigende gevaren. David was zo’n trouwe herder, die zelfs zijn schapen uit de verscheurende kaken van leeuwen en beren verloste. De herder was vooral zeer zorgzaam en liefdevol voor de door eigen schuld afgedwaalde dieren. In onze tekst die we overdenken ligt het nog veel dieper. Deze goede herder stelde niet alleen Zijn leven in de waagschaal voor Zijn schapen, maar hier staat: Hij stelt zelfs zijn leven voor de schapen!! Of ook: Hij stelt Zijn leven in plaats van Zijn schapen.

Hier wijst Christus Zichzelf aan als de Borg en Middelaar van Zijn Kerk. Daartoe is Hij van eeuwigheid verordineerd van de Vader. Dat borgstellen heeft dus geen begin. Het ligt van eeuwigheid vast. Eeuwenlang is Hij aangewezen als de Herder Die Zijn schapen zal verlossen uit de klauwen van de hellehond. In het paradijs klonk het: En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar Zaad; Datzelve zal u den kop vermorzelen, en gij zult Het de verzenen vermorzelen (Gen. 3:15). Hoe kreeg Jakob Hem in het oog toen hij door het geloof in zijn zoon Juda de goede Herder mocht zien: Juda, Gij zijt het...! Zo zou Hij komen op deze vervloekte aarde om de menselijke natuur hier uit Maria aan te nemen. Daar ligt nu de enige grond en mogelijkheid van zalig worden voor een geheel verlorene in schuld. Daar ligt de voleinding van het stellen van Zijn leven voor de schapen. Hij is de Gegevene des Vaders, Hij is de Gave. Hier wordt de volle zaligheid ontsloten voor een wegzinkende ziel. Dat deed Maria door het geloof uitroepen: En mijn geest verheugt zich in God mijn Zaligmaker (Luk. 1: 47-48). En wat te denken van Simeon? Hoor hem eens: Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord; Want mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien (Luk. 2:29-30).

In het bijzonder zijn deze woorden een heenwijzing dat Hij moest lijden en sterven voor de ware schapen. Ja, Hij zal Zijn leven stellen voor de schapen. Daaraan voorafgaande zal Hij veel moeten lijden. Dan zal bewaarheid worden wat de profeet Jesaja eeuwen geleden profeteerde in het 53e hoofdstuk.

Hij werd Zelf dat Lam en stelde Zich uit eeuwige liefde in de plaats voor de overtredingen van Zijn verloren schapen. Hoe teer en dierbaar heeft de profeet Jesaja dat beschreven: Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg; doch de HEERE heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen. Als dezelve geëist werd, toen werd Hij verdrukt; doch Hij deed Zijn mond niet open; als een lam werd Hij ter slachting geleid, en als een schaap dat stom is voor het aangezicht zijner scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open (Jes. 53:7).

Daar ligt nu het leven voor een omkomend schaap. Die kan alleen daar verzoening voor de hemelhoge schuld vinden. Maar juist daar krijgen de borgtochtelijke gangen van de Middelaar zo’n onuitsprekelijke waarde. Dat is niet in woorden uit te drukken. Daar aan de voet van het kruis, en gelovig ziende op Zijn wonden wordt de zonde pas recht smartelijk. Dan wordt hun afdwalen en zondeziekte de oorzaak van Zijn lijden. Dan zien ze de onuitsprekelijke liefde van eeuwigheid over zo’n afgedwaald en omdolend schaap. Hij is die Enige Herder Die Zijn leven stelt voor zulke schapen.

O, als daar iets van geproefd en gesmaakt wordt, dat doet buigen in het stof van verwondering en verootmoediging. Dan is men stof en as voor de Heere. Dan roepen ze uit met de gehele Kerk (die zich werkelijk niet als een schaap waarnemen): Wat is uw knecht, dat gij omgezien hebt naar een doden hond, als ik ben? (2 Sam. 9:8). ’Waarom was het toch op mij gemunt, daar zovelen gaan verloren? Die Gij geen ontferming gunt?’ Dan vinden ze alles in Hem. Dan schuilen ze in Zijn wonden en vinden daar alleen de vrede en de gerechtigheid. Dan worden ze wel eens door deze dierbare Herder geleid aan zeer stille wateren van vertroosting.

Dat is dat spoor der gerechtigheid waardoor deze schapen alleen maar zalig kunnen worden. In die grazige weide wordt dan gezongen: ’De God des heils wil mij ten Herder wezen; ’k Heb geen gebrek, ’k heb geen gevaar te vrezen. Hij zal mij zacht, in liefelijke weiden, Aan d’ oevers van zeer stille waat’ren, leiden.’

Geliefde lezer, wat kent u hier nu van? Hebt u uzelf al leren kennen als een ’dode hond’? Die ontdekking zal eerst nodig zijn. De ware verloren schapen kunnen in zichzelf geen schapennatuur ontdekken. Toch is er maar één stem waar ze gehoor aan geven. Christus heeft dat Zelf gezegd in vers 5: En wanneer hij zijn schapen uitgedreven heeft, zo gaat hij voor hen heen; en de schapen volgen hem, overmits zij zijn stem kennen. Maar een vreemde zullen zij geenszins volgen,… overmits zij de stem der vreemden niet kennen. En in vers 9 zegt Hij waarschuwend tot ons allen: Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden. Daar ligt nu het punt waar het om gaat. Zo alleen is er behoudenis te vinden. Christus is Zelf de Deur, Die Hij de Zijnen doet vinden. Haast en spoed u om uws levens wil.

Volk des Heeren, gaat uw hart niet uit naar die Enige Herder? Meer en meer zult u met David instemmen: Ik heb gedwaald als een verloren schaap; zoek Uw knecht. Toch roept Hij ook nu nog Zijn dwaalzieke en weggedreven schapen liefelijk toe: Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Vrees niet, gij klein kuddeken; want het is uws Vaders welbehagen ulieden het Koninkrijk te geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen