De trouwe zorg van de Knecht des Vaders (2)

Onze tekstwoorden spreken over een riet. We letten daarbij eerst op een riet op zichzelf. Een rietstaf komt in het Oude Testament voor als een vals vertrouwen. Als we op een rietstaf steunen, dan zal dat riet onze hand doorboren. Maar waar wordt nu de aandacht op gevestigd? Als de bloeitijd er is, in deze tijd van het jaar, dan komt de pluim op het riet. Die pluim laat de bloeiwijze van het riet zien. Die pluimen wijzen omhoog. Die pluimen hebben heel veel te zeggen. Daar moet u maar eens over doordenken.

Ik heb al gezegd dat het riet in het geheel van de Schrift niet zo gunstig voorkomt. Maar wat moeten we dan zeggen als we vanavond in deze kerk zijn: Wie is er een riet? Ik heb u daarnet gevraagd: Bent u een gekrookt riet? U zult het wel mooi gevonden hebben. In onze tijd zijn zoveel van die gekrookte rietjes. Als we zulk een tekst verklaren zoals hedenavond onze aandacht vraagt, dan gaat het allemaal maar over dat gekrookte riet, maar het doel van de Heilige Schrift wordt vergeten. Want dan kan er nooit plaats komen voor die enige Middelaar Gods en der mensen, Die hier de Knecht des Vaders genoemd wordt, Die Zijn zorg uitstrekt. Zulke gekrookte rietjes weten het van zichzelf, maar die kunnen nooit terug verklaren waarom een riet gekrookt moet worden. Gekrookt is een ouderwets Nederlands woord. Het betekent eigenlijk gekreukt, geknakt. Het betekent nog meer, het betekent eigenlijk gepletterd (platgeslagen). Het gaat zo diep, als we het grondwoord proberen uit te leggen, dan is er een knak gekomen. Dan is er heel wat gebeurd in het leven van een mens.

Een gewoon riet met de pluim omhoog, dat is een tekening van mij en van u. Wie zijn we toch geworden in onze diepe val in Adam. We zijn van God afgevallen en de vorst der duisternis toegevallen. Wat was de eerste zonde? Weet u het ook? Als God willen zijn, kennende het goed en het kwaad. We zijn in hoogmoed gevallen. O, die pluim van dat riet wijst omhoog. Het is een tekening van een mensenkind die in schijn werkelijk alles in de hand heeft. Het is een tekening van een mens die denkt op eigen benen te kunnen staan, losgescheurd van de levende God. Het is een vreselijke tijd. Waar leven we in? Weet u het ook? Ik zeg het wel eens: Zou er ooit zo’n tijd geweest zijn als onze tijd? Arm Nederland, hoe diep zijn we niet weggezonken. De moderne mens gaat uit van de maakbaarheid van de menselijke samenleving. Zijn pluim steekt altijd overeind. O, dan is zo’n mens bijna niet te benaderen voor de boodschap van Gods Woord en van Zijn Goddelijk getuigenis. Maar als we nu zelf zo van nature zijn. O gemeente, bidstond te houden voor de synode van morgen, en van nature ook in dezelfde grond geplant te staan, van nature uit hetzelfde water gevoed te worden, van nature een schijn te hebben van iemand die werkelijk alles in de hand denkt te hebben. U weet wat er allemaal gebeurd is door het coronavirus. Daar zijn we met alles onderste boven gegaan. Van de maakbaarheid van de menselijke samenleving komt niets terecht. Arme wereldling als u niet anders hebt. De mens raakt helemaal van streek. Maar als we het naar onszelf toetrekken, u kunt een rechtzinnige belijdenis hebben, u kunt de waarheid graag beluisteren, u hebt nog een beetje onderscheiden kennis, ik veracht het niet, maar weet u wat we nodig hebben? Een staatsverwisseling. We staan in een verkeerde grond. We worden gevoed door verkeerde wateren, en dat is nu de mens. In één keer gezegd, de mens is zulk een hoogmoedig wezen.

Ach, wat er ook gebeurt, ik knak nooit. Ik blijf vechten om de Heere uit handen te blijven. O volk des Heeren, hoe is het dan ook niet in uw leven? Onze haan moet koning kraaien, we willen altijd ons gelijk halen. Die oude mens wordt niet bekeerd; die zal de doodsteek moeten krijgen; die moet voor eens en voor altijd een knak krijgen. Het is tot onze schande, dat ik dit zeg. En toch staat er: Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken. Waar kan dit nu alleen uit verklaard worden? We moeten de stof van dit tekstgedeelte verder uitdiepen. Het kan alleen uit God vandaan verklaard worden. Zie, Mijn Knecht, Dien Ik ondersteun, Mijn Uitverkorene, in Denwelken Mijn ziel een welbehagen heeft. Ik heb Mijn Geest op Hem gegeven, Hij zal het recht den heidenen voortbrengen.

Daar is voor nodig geweest dat die dierbare Middelaar, die gezegende Borg, naar deze vervloekte aarde heeft moeten komen. Wat zegt onze Nederlandse geloofsbelijdenis? Die zegt dat hij onze verzwakte natuur van na de zondeval heeft aangenomen. O, wat een waarheid, en dan te bedenken: Want Dien Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21).

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen