Reisverslag naar onze Canadese gemeenten (2)

Geliefde lezers,

Er liggen weer zeer vele wederwaardigheden achter ons tijdens onze reizen naar al de gemeenten in Canada. In alle bezoeken en hartverwarmende ontmoetingen die we mochten hebben is het steeds zo ’tastbaar’ waar, wat Mozes optekende in Psalm 90 over ons leven op aarde: Want al onze dagen gaan heen door Uw verbolgenheid; wij brengen onze jaren door als een gedachte. Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaar; of zo wij zeer sterk zijn, tachtig jaar; en het uitnemendste van die is moeite en verdriet; want het wordt snellijk afgesneden, en wij vliegen daarheen. Met weemoed zijn we gedurig vervuld, ziende op de gemeente van Chilliwack waar we samen ruim 17½ jaar hebben mogen wonen en dienen, maar ook de andere gemeenten waar we zo vaak mochten voorgaan. Veel lief en leed, vreugde en droefheid hebben we in al die jaren met hen mogen delen. Overal getuigen de vele lege plaatsen van hen die voorheen onder het Woord zaten, dat we hier ’geen blijvende stad’ hebben.

In elke dienst in Chilliwack waren er steeds bijzondere ambtelijke verrichtingen: onder andere het bedienen van het Heilig Avondmaal en tot tweemaal toe de Heilige Doop. We hebben het werk met vreugde mogen verrichten. Temidden van dit alles mogen we wel eens met David geloven: Gij hebt mijn omzwerven geteld; leg mijn tranen in Uw fles; zijn zij niet in Uw register? (Ps. 56:9).

Na deze twee weken zijn we van Abbotsford naar Winnipeg gevlogen, na het verkrijgen van de toestemming om als ongevaccineerden te vliegen. We werden bij het inchecken nauwkeurig gecontroleerd. Doordat het vliegtuig veel later dan gepland vertrok, kwamen we ook mede door het tijdsverschil midden in nacht om kwart over drie aan in La Broquerie. La Broquerie is een klein dorp in het zuiden van de grote prairieprovincie Manitoba. Het nieuwe kerkgebouw (voorheen een soort verenigingsgebouw) staat aan de rand van het gehuchtje Giroux 8 km. verderop. We waren beiden bij aankomst zeer vermoeid. De andere morgen werden we daar geroepen om 10 uur ’s morgens de eerste dienst te leiden. Het was ook tevens de gedenkdag van ons samen, dat we 45 jaar aan elkaar verbonden mogen zijn in de band des huwelijks! Toch mochten we ook op deze dag weer nieuwe kracht ontvangen. Tijdens de bediening van de Heilige Doop werden hier in Giroux 5 kinderen gedoopt. Het is tot onze verwondering een kleine en groeiende groep van nu ongeveer 60 leden en doopleden die ressorteert onder onze gemeente in Monarch in de provincie Alberta (de dichtstbijzijnde gemeente). Ouderling Wander en zijn gezin van de gemeente Monarch waren voor deze gelegenheid naar Manitoba gereden. Dat is een reis van meer dan 1200 km. In Manitoba zijn er nu vanwege de gesmolten sneeuw en de aanhoudende zware regenval veel ondergelopen stukken land. Gelukkig zijn de wegen goed begaanbaar.

In de avonddienst deden 6 jonge mensen belijdenis des geloofs. Zichtbaar waren ze allen ontroerd. Mocht het zijn vanwege het grote gewicht van hun ja-woord. Deze dinsdag was ondanks alle ver-moeidheid als een ’oase’ temidden van alle wederwaardigheden. Het zaad van Gods onfeilbaar Woord van wet en evangelie mocht eens op ’s Heeren tijd een rijke oogst geven van geloof en bekering. Het is ons uitzien en zuchtend verlangen. Dan zal het toch altijd zijn: Niet ons, o HEERE, niet ons, maar Uw Naam geef ere, om Uwer goedertierenheid, om Uwer waarheid wil (Ps. 115:1).

De volgende dag zijn we verder gereisd van Winnipeg naar de grote wereldstad Toronto (Ontario). We waren blij dat we hier veilig mochten arriveren, na de vliegtocht in een ’met mensen afgeladen’ vliegtuig. Opnieuw mochten er weer de hartelijke ontmoetingen zijn met zovele bekenden en oude en vertrouwde vrienden uit de gemeente van Otterville. De ontstane nauwe banden mochten weer versterkt worden. Otterville is een dorp in het zuidwesten van de provincie Ontario, 7 km. van het dorp Norwich. De Canadese meren liggen vrij dichtbij.

Op die vrijdagmorgen mochten we hier een huwelijk bevestigen van twee jonge mensen. Ontroerend om hen aan het begin van hun onbekende huwelijkspad te zien neerknielen voor ’s Heeren aangezicht. Wat geeft de Heere dan ook in die ogenblikken getuigenis aan Zijn eigen ingestelde Goddelijke ordinantie: ’het huwelijk!’ De Heere achtervolge hen met Zijn onmisbare zegen voor tijd en eeuwigheid. Op de daarop volgende Dag des Heeren werd het ons vergund om opnieuw Zijn Woord en de Heilige Doop te mogen bedienen.

Het kerkgebouw is een zeer comfortabele plaats. Voorheen was het in gebruik als Elementory (basis) school. Het is nu een efficiënt gebouw voor het samenkomen van de gemeente met eventueel de mogelijkheid van uitbreiding.

De Otterville-gemeente groeit met name sterk van binnenuit door de vele jonge en grote gezinnen. Tot twee keer toe was bijna elke plaats in de grote kerkzaal bezet. In de morgendienst werden 10 kinderen ten doop gehouden. In de avonddienst legden 14 jonge mensen belijdenis des geloofs af. Moge het geweest zijn zoals verwoord werd in de toegezongen Psalter 345:1

To the hills I lift my eyes;

Whence shall help for me arise?

From the Lord shall come my aid,

Who the heav’n and earth has made.

He will guide through dangers all,

Will not suffer thee to fall;

He Who safe His people keeps

Slumbers not and never sleeps.

Ontroerend om deze onze vroegere consulentgemeente zo te mogen ontmoeten. Hier liggen ook voor ons zoveel nauwe banden doordat we in al de achterliggende jaren zoveel lief en leed met de gemeente hebben mogen delen. De Heere mocht Zich over al de delen van Zijn erve in Canada rijkelijk ontfermen. Wat is de ’geestelijke nood’ ook in dit arbeidsveld toch ook zeer groot. De Heere mocht ook hier het zaad van Zijn eeuwigblijvend Woord rijkelijk doen opwassen en dat we de vervulling zouden mogen aanschouwen: Want Ik zal water gieten op den dorstige en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten en Mijn zegen op uw nakomelingen. En zij zullen uitspruiten tussen in het gras, als de wilgen aan de waterbeken (Jes. 44:3-4).

Zo heeft de Heere het opnieuw geschonken dat we uit kracht die Hij ons ook alleen kon en wilde schenken de gemeenten mochten dienen. Hem zij alleen alle eer. Dan mag het wel eens in stilte en van harte zijn:

Hoe groot, hoe vreeslijk zijt G’ alom,

Uit Uw verheven heiligdom,

Aanbidd’lijk Opperwezen!

’t Is Isrels God, Die krachten geeft,

Van Wien het volk zijn sterkte heeft.

Looft God; elk moet Hem vrezen.

(Ps. 68:17 ber.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen