Wereldwijd van betekenis

In het Nieuwe Testament worden met name de bijbelboeken Jesaja en Psalmen aangehaald om de Messiaanse betekenis van Jezus te verkondigen. Ik luister nu vooral naar Mattheüs en de brief aan de Hebreeën, omdat teksten uit Jesaja en de Psalmen daarin het meest voorkomen.

Koninklijke Davidszoon

Het is vooral de evangelist Mattheüs, die voor zijn Joodse lezers verschillende teksten uit Jesaja noemt om de betekenis van Jezus als de Messias duidelijk te maken. Jesaja’s echo klinkt indirect al door in het eerste vers van zijn Evangelie: ‘Het geslachtsregister van Jezus Christus, de Zoon van David, de Zoon van Abraham.’

In de titel ‘Zoon van David’ horen we behalve 2 Samuel 7 ook Jesaja’s profetieën over de koninklijke Davidszoon. Hij heeft wereldwijde betekenis, zoals de heidense vrouwen in het geslachtsregister en de wijzen uit het Oosten in hoofdstuk 2 aangeven.

Mattheüs vertelt later dat verschillende blinden Jezus met deze titel aanroepen (Matt.9:27; 20:31).

Terwijl de menigte Jezus volgt voor de tekenen, geloven zij in Hem als de Messias.

In zijn beschrijving van Jezus’ geboorte gebruikt Mattheüs de naam Immanuël uit Jesaja 7:14. Daarmee laat hij zien dat het Kind van Bethlehem de aanwezigheid van God Zelf is onder Zijn volk. In hoofdstuk 4 vertelt de evangelist hoe Jezus naar Galilea gaat om het Evangelie van Gods Koninkrijk te verkondigen. De profeet is tegelijk de Koning Die Gods heil brengt. Mattheüs haalt hier namelijk Jesaja 9 aan, over het volk dat in duisternis zit en een groot licht ziet. Het is het licht van de komende Koning. Verder belicht hij Jezus’ koninklijke heerlijkheid in de tekenen van genezing, uitdrijving van demonen en dodenopwekkingen.

Nederige weg

Mattheüs verkondigt ook Jezus’ nederigheid. In dit verband haalt hij verschillende keren passages over de Knecht van de Heere aan. De echo van Jesaja 42: ‘Zie, Mijn Knecht’ klinkt op twee kernmomenten in Jezus’ leven. Allereerst bij Zijn doop in hoofdstuk 3, in de stem van de Vader uit de hemel: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb.’

(vs.17) Bij het begin van Jezus’ ambtswerk verkondigt de Vader dat Zijn Zoon een weg van vernedering zal gaan. Dezelfde woorden komen terug bij de verheerlijking op de berg in hoofdstuk 17, als de Zoon van de Vader voor de ingang van Zijn lijden staat.

In hoofdstuk 8 geneest Jezus de schoonmoeder van Petrus en anderen. Met woorden uit Jesaja 53 benadrukt de evangelist daarbij Jezus’ plaatsvervangende werk. Een ander voorbeeld komt uit Mattheüs 12, als Jezus Zijn discipelen verbiedt om Hem bekend te maken. Hij is namelijk de Knecht uit Jesaja 42, waarvan enkele verzen worden aangehaald. Met dit citaat wil de evangelist aangeven dat Jezus niet met groots machtsvertoon komt, maar een nederige weg gaat.

Messiaanse psalmen

Ook Messiaanse psalmen komen in het Nieuwe Testament vooral bij Mattheüs naar voren. Allereerst de psalmen over het lijden van de koning. In zijn beschrijving van Jezus’ kruisiging in hoofdstuk 27 citeert de evangelist verschillende keren Psalm 22.

De eerste keer wanneer de soldaten Jezus’ kleren verdelen (vs.39). Vervolgens in de hoofdschuddende voorbijgangers en de spot van de geestelijke leiders: ‘Hij heeft op God vertrouwd; laat Die Hem nu verlossen als Hij Hem welgezind is.’ (vs.43) Ten slotte in het bekende kruiswoord over de Godverlatenheid (vs.46).

De koningspsalmen 2 en 110 vinden we eveneens bij Mattheüs. De echo van Psalm 2 klinkt op de twee genoemde kernmomenten in Jezus’ leven. Bij Zijn doop verkondigt de Vader Zijn unieke verhouding met de Gedoopte. Bij de verheerlijking op de berg verkondigt de Vader opnieuw dat de Messias Zijn eigen Zoon is.

Hebreeën en de Psalmen

Na Christus’ hemelvaart klinken de Psalmen 2 en 110 met name in de Hebreeënbrief. In hoofdstuk 1 verkondigt de schrijver Christus’ hoogheid als Gods Zoon en Koning. Via Psalm 2 laat hij niet alleen horen dat Christus al voor de schepping Gods eeuwige Zoon is, maar ook dat Hij na Zijn lijden en opstanding als Zoon in de hemel is opgenomen. Vanuit Psalm 110 verkondigt hij dat Christus de eeuwigdurende Koning is. Daarom dienen de lezers Zijn profetische woorden ter harte te nemen, want wie Christus verwerpt, verwerpt niemand minder dan Gods Zoon (2:1-3).

Door het koningschap en het priesterschap van de verhoogde Christus te verbinden, vormt de Hebreeënbrief een opvallende stem. In hoofdstuk 7 komt Psalm 110 nogmaals ter sprake als bewijs dat Christus Koning is. Deze psalm onderstreept tegelijk ook dat Hij de eeuwige Priester naar de ordening van Melchizedek is. Vervolgens wordt in de hoofdstukken 8-10 beschreven hoe deze Priester met één volmaakt offer de schuld van de Zijnen heeft uitgewist en in de hemel altijd voor hen bidt. Zo is Christus de volmaakte Verlosser en ligt het behoud in Hem vast.

Gods heil

Het Nieuwe Testament verkondigt Jezus als de beloofde Messias voor Israël en de heidenvolken. Via Messiaanse teksten uit met name de bijbelboeken Psalmen en Jesaja willen Mattheüs en de Hebreeënbrief zowel Christus’ nederigheid als Zijn hoogheid verkondigen. Christus, Gods Zoon, is door Zijn verzoenend lijden en sterven tot de heerlijkheid gekomen. Alleen in Hem is Gods heil voor Jood en heiden te vinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen